Zomervakantie Frankrijk & Alderney 2010 
23-24 juli Den Oever => Nieuwpoort 158 nm |
Afgelopen weekend kregen de plannen voor deze zomervakantie steeds meer vorm. Het doel was de Seinebaai (Franse Kanaalkust) te verkennen en als het in de eerste week mee zit dan ook een beetje Kanaaleilanden mee te nemen. We plannen om de eerste dag (zaterdag) rustig de boot in te pakken en klaar te maken en dan een klein stukje varen naar bv Texel. Vandaar dan verder langs de kust naar het zuiden, met 1 of meerdere nachten doorvaren om snel in ons vakantiegebied te komen. In de loop van de week werden de weersvoorspellingen voor de eerste vakantiedagen zekerder en daaruit bleek dat de wind zwak zou zijn uit (zuid)westelijke richtingen, nog niet echt ideaal dus. Maar voor vrijdagnacht wordt een noordwestenwind voorspelt en al snel gaan de plannen om, omdat we deze kans om zuidwaarts te gaan niet willen laten schieten. Op donderdagavond doen we dus alvast alle boodschappen (eten voor ca 1 week, op z'n Hollands ;-) en pakken we de tassen in. Vrijdag de laatste werkdag en dan lekker naar de boot: de vakantie is begonnen. Om 20h30 varen we de sluis uit bij Den Oever en zetten we zeil richting Noordzee. We gaan proberen zo ver mogelijk te komen op dit stuk, als het mee zit varen we 3 nachten door en zijn we maandag in Cherbourg. De eerste nacht is het heerlijk zeilen met een 4bft uit het NW. Om 12h00 hebben we de eerste 100 mijl er al weer opzitten. Een paar uur later valt de wind weg en gaan we op de motor verder. Een mooi moment om de zeevisuitrusting te gaan testen. Na een tijdje vissen is het raak: eerst denk ik dat ik een zwaardvis aan de lijn heb, maar het blijkt een geep te zijn (what's in a name?). Het blijkt echter wel een erg handige geep te zijn, want tijdens het ophijsen krijgt deze geep het in een laatste poging z'n leven te redden voor elkaar om van de haak af te springen om er even vrolijk vandoor te zwemmen: 1-0 voor de zee. Na eten (zonder verse vis) komt de wind weer wat terug, maar helaas wel uit ZW. Later op de avond neemt de wind verder toe naar 5bft en dat is geen lekker vooruitzicht om met wind-tegen-stroom door het nauw van Calais te gaan. We maken daarom een korte stop in Nieuwpoort. Voor ons een nieuwe haven en aangezien het pikkedonker is, dus wel even spannend met het aanlopen van de haven. We hebben flinke stroom mee de haven in, maar vinden ons een weg tussen de vele (onverlichte) hindernissen. Ons zoeklicht zorgt voor het nodige licht in de duisternis. Van de 12h die we in Nieuwpoort doorbrengen, slapen we er 10 en zo wordt dit een erg rustgevende tussenstop (op zee slaap je toch minder). |
|
25 juli Nieuwpoort => Boulogne 68 nm |
Vanuit Nieuwpoort nemen we nu maar eens de route langs de kust naar Calais (via de Pas-de-Zuydcote). De vorige keren namen we een route verder op zee, maar nu lijkt dit geschikter. Voor deze kust liggen vele zandbanken parallel langs de kust en hier moet je dus een route tussendoor kiezen. De wind is weer ZW en aangezien opkruizen hier weinig zin heeft, staat de motor bij. Als we het nauw van Calais naderen neemt de wind weer eens flink toe door het tunneleffect wat hier heerst. Geen prettig stuk, maar we weten dat als we dit hebben gehad er een prachtig vaargebied voor ons open ligt. Met de laatste stroom mee passeren we Cap Gris-Nez en als we dan eindelijk een koers kunnen varen met de ZW wind, valt hij de weg. De stroom hebben we nu tegen en dus gaan we maar een haven binnen. Om 3h30 maken we vast in Boulogne. Hier 's nachts binnenlopen is geen probleem: veel ruimte en ook veel licht. Ook hier pakken we de maximale slaapuren en vullen we de dieselvoorraad aan. |  |
26-27 juli Boulogne => St. Vaast 149 nm |
Om 14h verlaten we Boulogne alweer op weg naar het westelijk halfrond. Het weer is heerlijk rustig en we kunnen vrij veel zeilen. Wederom proberen we de hele dag om een verse vis in de pan te krijgen, maar sinds het geep-incident willen ze maar niet bijten. Toch tovert Marijke weer een heerlijke maaltijd uit de kombuis en kunnen we na de afwas en de koffie aan de nacht beginnen. De nacht verdelen we in 4 stukken: 20-23h Thijs; 23-2h Marijke; 2-5h Thijs; 5-8h Marijke. En ja, Marijke heeft hier dus de mooiste wachten aangezien ze het invallen van de duisternis en zonsopkomst ziet en dan ook nog vanaf 8h kan uitslapen. Maar mij hoor je niet klagen hoor. Dit stuk zee is heel rustig vergeleken met de Noordzee. We zitten ten zuiden van de scheepvaartroutes en eigenlijk te ver van de kust voor vissers. We komen dus nauwelijks boten tegen. Om 6h50 is er een klein feestje aangezien we voor het eerst op het westelijk halfrond varen, een nieuwe mijlpaal bereikt. 's Middags varen we nog een mistbank in en toeval of niet, juist in de mistbank komen we een visser tegen. En als je een andere boot in een mistbank tegenkomt, dan ben je per definitie dicht bij elkaar. Maar niks aan de hand, we zien elkaar op tijd, groeten elkaar en varen verder. Inmiddels hebben we ook een bestemming voor deze etappe gekozen en dat wordt St. Vaast. Deze plaats staat eigenlijk later op de planning, maar we redden Cherbourg net niet met dit tij. St. Vaast is (net als de meeste havens in dit gebied) een getijdehaven die je alleen een paar uur rond hoogwater aan kunt lopen. Als we aankomen is het nog ruim voor hoogwater en kunnen we dus nog niet naar binnen. Gelukkig is er een beschutte ankerbaai voor St. Vaast en hier kiezen we een mooi plekje om ons vernieuwde ankergerei (uitgebreid met 45m ketting) te gebruiken. We liggen in 1 keer vast en achter ons anker liggend vullen we de tijd met koken, eten en afwassen. Het is hier een erg mooie ankerbaai met zeer helder water en met aan beide kanten eeuwenoude forten. Rond 21h30 gaat de havendeur open en kunnen we naar binnen varen. We zoeken ons een weg naar de ingang over een stuk land dat een paar uur geleden nog droog stond. Omdat de deur net open is, staat er nog best wat stroming in de haven en is het aanleggen weer even spannend. Het is aardig vol maar we vinden nog een mooi plekje. Zelf heb ik voor het laatst in Nieuwpoort gedouched, en heb dus wel erg zin in een opfrisbeurt. Helaas blijkt het havengebouw al dicht en kunnen we dus niet meer de code voor het sanitairgebouw krijgen. Dan maar een verfrissend biertje voor het slapengaan. |
|
28 juli St. Vaast |
Na even lekker uitgeslapen te hebben, kunnen we onszelf dan eindelijk verwennen met een verfrissende douche. Eerst betalen we de havenmeester (al gelijk voor 2 nachten, zodat we zeker nog een dagje zullen blijven) en van hem krijgen we de code voor het sanitairgebouw. We hadden de toilettas en handdoek al in de hand en kunnen dus gelijk de douche in. Het ziet er allemaal netjes uit en vol goede moed gaan we douchen. Er zit een mengkraan op de douche maar zowel in uiterst links als rechts krijg je alleen koud water. Misschien is er een boiler en zijn we te laat voor warm douchewater denk ik. Dan maar even de tanden op elkaar en met koud water douchen; is ook heel goed voor het frisse gevoel. Tijdens het afdrogen valt m'n oog op een kastje in de douchecabine. Hier lijken muntjes in te passen... Het blijkt dat daar inderdaad muntjes in moeten die voor 2,-! bij de havenmeester kunt kopen. Zou handig zijn geweest als ie ons daar op had gewezen toen we hem met handdoek in de hand om de code van het douchegebouw vroegen. Met onze frisse lijven beginnen we aan deze mooie dag. Na een paar dagen van doorvaren hebben we nu een landdag en ook daar kunnen we erg van genieten. De landdagen worden extra leuk als we de vouwfietsen uitladen en uitvouwen. De eerste rit gaat rechtstreeks naar de eerste de beste bakker en hier halen we ouderwets lekker stokbrood. Na onze brunch fietsen we door de omgeving langs de baai en genieten volop. Er liggen hier 2 mooie forten langs de baai. De zuidelijke is verbonden met een weg op een dijk met het land en het noordelijke fort is alleen met laagwater bereikbaar. Om toch op elk moment van de dag touristen naar dit fort te kunnen brengen, hebben ze hier een veerboot annex touringcar die afhankelijk van het tij naar het fort toe vaart of rijdt. Wij kiezen ervoor om een lange wandeling om het zuidelijke fort te maken. In de middag wordt het tijd om eens een supermarkt op te zoeken. Eten hebben we genoeg aan boord, maar als je in Frankrijk bent moet je toch eigenlijk wel wijn, kaasjes, droge worst en Kronenbourg hebben. Vooral dat laatste blijkt erg goed op allerlei plekken in de boot te passen. 's Avonds mogen we uit eten en neem ik voor het eerst in m'n leven oesters. Wel even wennen aan de smaak, maar bij de laatste ga je eigenlijk wel inzien dat het best lekker is. De vorige keer in Frankrijk voor het eerst mosselen gehad en zo kom ik gastronomisch toch steeds een stapje verder (en dat voor een boer die liever niet eet wat ie niet kent). Na het eten lopen we nog wat door het dorp en zien we dat de kermis aan de overkant van de haven wordt opgebouwd. Tijd om weg te gaan dus. We houden niet zo van suikerspinnen ;-). Omdat we al zo ver zijn gekomen deze eerste vakantieweek, gaan we door met het plan om iets van de Kanaaleilanden te zien. Volgens de kenners is Alderney het mooiste eiland en aangezien dit ook het meest dichtbij is, gaan we maar een plan uitwerken om daar te komen. Het eist wel een zorgvuldige voorbereiding omdat rondom Alderney 1 van de sterkste stromingen van Europa staat: de beruchte Alderney Race (tot 10 knopen, ter vergelijk: met onze boot is 8 knopen hard en op de Waddenzee vinden we 3 knopen stroom veel). Daarnaast heeft Alderney de leuke eigenschap dat het geen (jacht)haven heeft. Dit betekent dus dat je er alleen achter je anker kunt liggen in 1 van de baaien. Er is zo'm 6m verschil tussen hoog en laag water en dus vraagt het ankeren iets meer aandacht dan ons vorige nachtje op het IJsselmeer. Aan het eind van de avond hebben we alles zorgvuldig gepland en hebben we ook een aantal alternatieven uitgewerkt voor het geval we niet optijd in 'de Race' zijn (hier stroom tegen hebben, heeft echt geen zin). Mocht het tegenzitten, dan kunnen we altijd naar Cherbourg of Omonville uitwijken.
|
|
29 juli St. Vaast => Alderney 59 nm |
Deze ochtend nemen we dan eindelijk een warme douche. Een goed begin van wat een prachtige dag zou worden. Omdat we op Alderney achter ons anker zullen liggen, zorgen we dat we bij vertrek de accu's en watertank vol hebben. We slaan nog wat stokbrood in en rond 11h varen we de haven uit. We motoren eerst de baai uit langs de rotsen en daarna gaan de zeilen erop. De wind is 3-4 bft uit NW en dus een beetje tegen. Maar het is een mooie dag, met zon, wind en een redelijke vlakke zee, dus gaan we lekker zeilen. Langs de kust moeten we heel veel motorbootjes ontwijken die hier liggen te vissen, hierdoor worden onze eigen vispogingen wat lastiger. Als we de kaap bij Barfleur gerond hebben, pikt de westgaande stroming ons op en kunnen we een heel hoge koers sturen. Dat schiet lekker op. We varen ruim om Cherbourg heen en zijn ook ruim op tijd ter hoogte van Omonville. Dit was de laatste haven waar we naar toe zouden kunnen als we te laat zouden zijn voor de Race. Nu koersen we dus naar Alderney, geen weg meer terug. We sturen ruim om de beruchte Cap de la Hague heen, waardoor we daar best ver op zee zijn. Hierdoor hebben we wel aanzienlijk minder stroom mee, dan wat beschreven is voor de Race (we hebben maximaal 5 knopen stroom mee). In dit diepe water (tot 80m hebben we gezien op de dieptemeter) wordt je soms aangenaam verrast. En zo kwam het dat we opeens een groepje dolfijnen om de boot hadden. In juni hadden we op de Noordzee al 2x gezelschap gehad van witsnuitdolfijnen (een wat kleinere variant op de echte dolfijn), maar dit waren duidelijk de grotere echte dolfijnen. Door het heldere water hier kon je goed zien hoe ze van het gebied rond onze boot hun speeltuin hadden gemaakt. Je zag ze hard aan komen zwemmen van achteren om vervolgens naast de boot een mooi kunstje te laten zien (soms heel mooi synchroon). Ook maakten ze de onvervalste 'flipper-geluiden'. Het was een prachtig spectakel. Nadat we er eerst ruim zelf van hadden genoten, pakten we foto- en videocamera om het vast te leggen. Met het fototoestel deed ik m'n best om het moment van de sprong en de foto gelijk te timen. Maar uiteraard liep ik steeds net achter de feiten aan. Hiernaast zie je het beste resultaat. Je ziet nog waar de dolfijn het wateroppervlak raakte en rechts daarvan zie je de donkere schim van de dolfijn. Gelukkig kon Marijke minutenlang de kunstjes van de dolfijnen vastleggen met de videocamera. Zo snel als dat ze verschenen, zo zijn ze ook ineens weer weg. Als Marijke de opname met de videocamera stopt, begint de camera met opnemen (RTFM!). Een spectaculaire fimmontage met dolfijnen laat dus nog even op zich wachten. Maar de herinnering blijft, laten we maar zeggen ;-). We zetten verder koers naar Alderney, dat nu echt duidelijk vorm begint te krijgen aan de horizon. De stroming wordt al minder en als het goed is, komen we precies met de kentering aan (rond 20h). Ook hier moeten we met de aanloop weer opletten dat we onderwaterrotsen ontwijken als we de grootste baai van Alderney (Braye Bay) binnenvaren. Er liggen al best veel boten en alle meerboeien zijn bezet. Maar eigenlijk liggen we liever achter ons eigen anker omdat 1) we geen idee hebben hoe we onze boot aan een meerboei vastknuppen (= woord van vakantie, voor heel veel handelingen te gebruiken) en 2) dit 3x goedkoper is (5,- ipv 15,-; we zijn wel Hollander). Als we een mooi plekje gevonden hebben met voldoende ruimte en diepte laten we het anker zakken en dit pakt weer in 1 keer. Niet veel later komt de havenmeester langszij en krijgen we de douaneformulieren die we moeten invullen om in te klaren. De Kanaaleilanden horen niet bij de EU en dus moet je deze procedure doorlopen. Gezagstrouw dat we zijn (en met een knipoog naar deze bureaucratie), vullen we netjes het aangifteformulier in en geven we onze wijnvoorraad en een fles beerenbrug aan (alles uiteraard 'for personal consumption'. Vanavond blijven we nog aan boord, drinken we champagne op het bereiken van Alderney en morgen gaan we het eiland verkennen. |
|
30 juli Alderney |
Vannacht was toch even wennen achter het anker, aangezien de boot veel meer beweegt dan wanneer je vast aan een stijger ligt (= logisch). Maar het is nog altijd veel rustiger dan tijdens een nacht op zee en dus kon ik heerlijk slapen en heeft Marijke een paar keer gecheckt of we nog op dezelfde plek lagen. Wel zat ik 's nachts rechtop in bed omdat ik in een droom allerlei boten, rotsen en vissersnetten moest ontwijken. Maar dat gebeurt wel vaker als ik op zee ben geweest (kan ook nog dagen later komen als ik allang weer thuis in bed lig). Om vanaf je boot aan land te komen (of om te 'landen' zoals dat heet) heb je de keuze tussen de watertaxi of je bijboot. De dag voordat we op vakantie gingen hebben we nog snel een bijboot aangeschaft en dit wordt dus ons vervoermiddel. We blazen het ding op, laten het te water en dopen het tot DING (bekt lekker met DOEN en afgeleid van het engelse woord voor bijboot: dingy). Nu hebben we dus DING en DOEN waarmee we dingen doen, en, nog erger, je ding doen. We liggen best ver achterin de baai en de meeste bijboten zijn voorzien van een motortje. Maar we hadden geen tijd meer om voor de vakantie ook nog een motor uit te zoeken en gaan dus dit jaar romantisch elkaar naar de kant toe peddelen. Na ong. 20 minuten peddelen, kunnen we DING vastmaken aan de dingysteiger. Zoals op de foto te zien liggen hier veel bijbootjes in een grote chaos aan een kort steigertje. We klimmen via 2 andere bijbootjes op de steiger. Alderney is niet heel groot en dus gaan we het te voet verkennen. Eerst lopen we naar het dorp op dit eiland (St. Anne). Het grappige is dat na vanuit Frankrijk vertrokken te zijn, we nu in een oerbritse ambiance lopen. Bij de vvv scoren we nog een kaart van het eiland en zo lopen we verder richting de mooiste baai van het eiland: Longis Bay. We nemen een route die ons langs de noordkust van het eiland leidt. Prachtig groene stukken wisselen zich af met heide en rotsformaties. Onderweg komen we vele forten tegen. Sommige zijn omgebouwd tot woonhuis en sommige zijn verlaten en meer een ruine. We lopen een aantal van deze forten binnen en genieten van het uitzicht. Als we de laatste bocht naar Longis Bay hebben gehad, zien we de pracht van deze baai. Glashelder water met een afwisseling tussen zand- en rotsbodem, waardoor een kleurig geheel ontstaat. In baai is er een beetje ruimte om met rustig te ankeren en nu ligt er 1 zeilboot voor anker. We vatten het plan om morgen eens te kijken of we hier ook kunnen gaan liggen. We lopen verder richting het strand van de baai en daar worden we verrast door een prachtig tuinterras. We trakteren onszelf hier op een lunch en de pints Carlsberg smaken ook heerlijk. De Kanaaleilanden hebben een eigen muntsoort maar accepteren ook Engels ponden. We betalen dus met ponden, maar je krijgt wisselgeld in de lokale valuta. Na ons terrasbezoek lopen we verder langs de noordkust en beklimmen we nog wat verlaten forten. De stroming van de Race kun je hier duidelijk zien en ook zien we een zeilboot die de stroming blijkbaar heeft onderschat (of een rekenfout heeft gemaakt) en die komt er dus echt niet tegenin. Na een tijdje geeft hij het op en keert hij de steven, wat de enige verstandige optie lijkt. Terug bij Braye Bay toen we wat boodschappen en peddelen we met DING naar DOEN. 's Avonds plannen we de trip naar Longis Bay. We willen het korte stukje er naar toe liefst niet de volle stroom mee of tegen hebben en aankomen rond laagwater heeft ook de voorkeur omdat dan de rotsformaties beter te zien zijn. Van deze baai hebben we geen kaart en dus hebben we vanmiddag goed gekeken hoe we het beste kunnen varen en wat een goede plek is om het anker uit te gooien. We hoeven pas morgenmiddag te varen en dus drinken we nog een borrel. Bij de borrel schuiven Carla en Gerrit aan die we eerder in St.Vaast al ontmoet hebben en hier nu ook liggen. |
|
31 juli Alderney => Longis Bay 5 nm |
Ook vannacht hebben we weer lekker liggen rollen op de deining en Marijke kijkt dan een paar keer of we nog goed achter het anker liggen. Vanochtend peddelen we met DING naar de kant om daar een douche te pakken, die overigens prima is. Daarna knuppen we DING op het dek van DOEN. Om 14h gaat het anker weer omhoog en dit brengt een mooie verzameling waterplanten met zich mee. We varen de Braye Bay uit en varen op veilige afstand van de kust om de noordkant van het eiland heen. Vanaf het water laat Longis Bay zich pas laat zien en bewust varen we er eerst een beetje voorbij aangezien je vanuit een zuidelijke aanloop de meeste diepte en minste rotsen hebt. Marijke doet de navigatie en ik het stuurwerk en zo varen we rustig deze baai in. De boot die er gisteren lag, ligt er nog en het zijn ook Nederlanders. We maken een praatje met ze en vragen ze nog even wat tips voor een goede plek. We durven eigenlijk niet voor ze te gaan liggen omdat het daar ondieper wordt en er meer rotsen liggen, dus nemen we een plekje achter ze. Hier het anker laten zakken is een bijzondere ervaring; ondanks dat het 6m diep is, zie je hoe het anker op de bodem liggen. En alweer pakt het anker de 1e keer. We blijven eerst nog alert op onze positie en hoe de wind en stroming samen hiervoor zorgen. Ondertussen worden we stil van het natuurschoon om ons heen. Even later vaart de andere boot de baai uit en liggen we hier dus helemaal alleen in onze privé baai. Nu we meer ruimte hebben, besluiten we toch een ander plekje op te zoeken waar we nog iets meer beschutting hebben voor de deining vanaf zee. Het anker gaat weer omhoog en iets verderop weer omlaag. Als we ook vertrouwen hebben in deze positie, peddelen we naar de kant. Eerst peddelen we nog even naar ons anker om door het glasheldere water te zien hoe het zich heeft ingegraven. Vanaf de kant genieten we van dit paradijselijke plaatje waarbinnen zich nu dus onze eigen boot bevindt. Omdat het opkomend water is, lopen we ver met DING het strand op om te voorkomen dat we haar straks ergens uit zee moeten plukken. We lopen naar het tuinterras en daar zorgt de plaatselijke muzikanten voor live-muziek. Wat eten erbij en wat pints en het plaatje is compleet. Life is good. Alleen knaagt het wel af en toe hoe het met DOEN gaat. Vanaf hier kunnen we haar immers niet zien en ze ligt helemaal alleen in een baai op slechts een kleine afstand van de Race van Alderney. We blijven hier dus niet te lang aan de Carlsberg hangen en nemen de koffie wel aan boord. Vanaf het strand zien we gelukkig dat alles er nog net zo bij ligt en peddelen we rustig weer terug. Vanaf de boot genieten we van een prachtige avondzon. Ja, er staan veel superlatieven in deze dagbeschrijving, maar het was er ook 1 om in te lijsten en zulke dagen zijn dan lastig te beschrijven zodat je al snel in superlatieven vervalt. Vergeef me. |
|
1 augustus Longis Bay => Omonville 17 nm |
En dan wordt je wakker in je paradijs en wil je je natuurlijk douchen. We hebben wel een douche aan boord, maar niet een heel grote watertank dus doen we dit maar niet aangezien we niet zonder drinkwater willen komen te zitten. Wel hebben we fris water om ons heen en dus klappen we het zwemplateau uit. Op het log had ik al gezien dat de watertemperatuur hier een ijzige 16.5 graden Celsius is en dat eerst een een teentje en dan een voetje hier niet gaat werken voor mij. Een frisse duik wordt het dus en een heel kort rondje terug naar de boot. Snel het water uit en dan valt het eigenlijk wel mee met de temperatuur. Op het zwemplateau zepen we ons in en daarna nog 1x het water in om te ontzepen. Je krijgt er wel een wakker en fris gevoel van. Vandaag varen we weer terug naar het Franse vaste land. We varen naar Omonville, ook een plaatsje zonder haven maar met een ankerbaai. We hebben het ankeren nu goed onder de knie en durven ook dit wel aan. Eenmaal ter plaatse blijkt alleen dat de baai kleiner is dan we vantevoren dachten en dat de vele meerboeien dicht op elkaar liggen maar allemaal bezet zijn. Naast het veld met de meerboeien liggen aan beide zeiden gevaarlijke rotsen en dus zoeken we maar een plekje tussen de meerboeien. Op een krap maar net groot genoeg plekje laten we het anker zakken, maar juist nu wil het niet pakken. Als het anker weer omhoog komt zien we waarom: waterplanten. Iets verderop proberen we het opnieuw en daar lukt het gelukkig wel. Een krappe plek in een mooie baai en als de wind zo blijft, liggen we goed. Maar als de wind (of stroom) ons aan de andere kant van ons anker laat liggen, dan liggen we bovenop 2 motorbootjes aan de meerboeien voor ons. We maken een wandeling langs de baai en eten moules-frites, heerlijk. Gelukkig blijkt 's avonds bij de kentering dat de wind sterk genoeg is om ons op deze plek te houden. Uiteraard checkt Marijke 's nachts nog een paar keer of we nog goed liggen. |
|
2 augustus Omonville => Grandcamp 47 nm |
Na alweer de vierde nacht oprij achter ons anker geslapen te hebben, verlangen we eigenlijk ook wel weer een beetje naar een steiger. Om 9h30 verlaten we de baai van Omonville en zetten we koers naar de Seinebaai (bekend van de Normandische invasie en D-day). St.Vaast slaan we over omdat we daar al zijn geweest en nu gaan we naar Grandcamp. Geen idee wat we er moeten verwachten, maar wel weten we dat er voor de haven een groot droogvallend rotsplateau is en dat we dus rond hoogwater moeten aankomen. De wind is redelijk gunstig en zelfs kan enige tijd de gennaker erop. Als we de haven binnenvaren blijkt ook hier weer alles veel kleiner dan verwacht, met slechts een klein aantal plekken voor bezoekers. Maar we worden zeer vriendelijk welkom geheten in dit gezellige franse vissersplaatsje. Eenmaal aan de steiger vastgeknupt, neem ik snel een lekkere warme douche. Ook hebben we nu weer de luxe van onbeperkt water en stroom. |
 |
3 augustus Grandcamp
|
Vandaag verkennen we de omgeving met de vouwfietsen. We fietsen langs de kust naar Pointe du Hoc. Als kind zijn we hier beide al eens met onze ouders geweest (hoort eigenlijk in elke opvoeding), maar het blijft een indrukwekkende plek om even bij stil te staan. 's Avonds trakteren we onszelf weer eens op iets bijzonders. De vorige keer dat we Frankrijk waren (in 2008) hadden we dit al een paar keer gezien in visrestaurants, maar nu hebben we bedacht dat we er ook zelf aan toe zijn. En zo komt het dus dat we niet veel later een 'Plateau de fruits de mer' op onze tafel hebben staan. Een grote schaal met allerlei schaaldieren uit de zee, waarvan we eigenlijk alleen de oesters en garnalen eerder hebben gehad. Met een soort notenkraker vinden we ons een weg naar het eetbare gedeelte van deze lekkernijen. Alleen weten we niet altijd (vooral van de krabben) wat wel en niet eetbaar is. De poten zijn erg lekker, maar verder in het lijf kom je toch wat minder aangename smaken tegen... |  |
4 augustus Grandcamp |
We vermaken ons prima hier in Grandcamp en blijven dus nog maar een dagje liggen. We vullen de biervoorraad aan met een doosje Leffe en een doosje Kronenbourg, omdat de boot weer naar een kant begon te hellen ;-). We maken plannen voor de verdere reis richting Nederland en kunnen moeilijk kiezen welke havens we nog willen zien in dit gebied. Doordat eigenlijk alle havens alleen rond hoogwater (+/- 2h) bevaarbaar zijn, zijn de opties wat beperkt. Je kunt kiezen om een dichtbijzijnde haven aan te doen in het zelfde hoogwater of dus van 1 naar het volgende hoogwater te varen en dan een flink stuk verder te varen. We maken een plan om met het vroege hoogwater te vertrekken (6h) en om dan een tijstop te maken in de oorlogshaven van Arromanche. Daarna verder varen naar Dives-sur-mer of Deauville is het plan, afhankelijk van de snelheid. |  |
5 augustus Grandcamp => St.Valery-en-Caux 81 nm |
Na 2 dagen van uitslapen gaat vanochtend de wekker weer eens vroeg. Nog voor zonsopkomst varen we de haven uit en als we over het rotsplateau zijn gaan de zeilen omhoog en de motor uit en zetten we koers naar Arromanches. De zon komt prachtig op een geeft de lucht de mooiste kleuren. Op dat moment varen we langs Pointe du Hoc en ook vanaf het water ziet dit er indrukwekkend uit. We kunnen ons goed voorstellen dat de Duitsers destijds dachten dat niemand zou proberen om hier een aanval vanaf het water te bedenken. Als we verder varen neemt de NW wind toe tot 5 bft. Helemaal niet erg als je naar het oosten vaart, maar de golven bouwen wel flink op. Hierdoor is het niet verantwoord om een ankerstop in Arromanches te houden en laten we dit plan dus varen. Wel varen we te snel om de andere havens van de Seinebaai aan te doen (behalve dan Le Havre, maar daar hebben we geen zin in), dus evalueren we de mogelijkheden. De zon schijnt, het waait flink en we zijn vroeg vertrokken en dus kunnen we ook een heel stuk doorzeilen. Het is nog 51 mijl naar Fecamp en hier wilden we morgen naar toe, dus zetten we nu de koers maar vast die kant op. Ruime wind varend gaat het mooi en hard (we zien 11,6 knopen op de GPS, ja wel een beetje stroom mee). We komen vlak langs de prachtige krijtformaties bij Etretat en Cap d'Antifer en gaan zo lekker hard dat we opnieuw ons plan wijzigen. Met deze snelheid komen we net voor hoogwater aan in St.Valery-en-Caux; onze favoriete plaats langs deze kust. Na een prachtige zeildag met 81 mijl knuppen we om 19h vast langszij bij een Belg. Aan de steigers is geen plek meer, omdat er meer boten liggen dan de 10 passanten plekken die er zijn. |
|
6 augustus St.Valery-en-Caux |
De vorige keer dat we hier waren, hebben hier maar 1 dag gelegen omdat we niet meer heel veel tijd hadden om terug naar Nederland te zeilen. Nu dat anders is, nemen we een paar dagen de tijd om deze omgeving te verkennen. De fietsen worden weer uitgeladen en uitgevouwen zo gaan we via de vvv de heuvels op. Al na 0,5 km hebben we een klim zo stijl dat je die niet in Limburg zult vinden en met de tong op het stuur komen we boven. Daar worden we beloond met een prachtig overzicht over het dorp, de haveningang en natuurlijk de (melkgroene) zee. We zetten de fietstocht door over een wandelpad langs de kust en komen hier de meest mooie uitzichten tegen. Vooral de afwisseling van kleuren die je hier ziet (van zee, lucht en land) zijn van een uitzonderlijke schoonheid. Dit gebied schijnt dan ook een inspiratiebron te zijn voor veel kunstenaars en dichters (de link met dat laatste snap ik ook niet zo goed, maar zo staat het in de vvv folder). Via een ander dorpje gaat de tocht verder naar de badplaats Veules-les-Roses. Dit dorp ligt hier erg mooi en het bijzondere is dat hier de kortse rivier van Frankrijk loopt. En natuurlijk maken ook wij de 1200m lange wandeling van de monding in zee tot aan de bron van de rivier. Langs dit riviertje kom je mooie eeuwenoude panden tegen en ook staan er een aantal watermolens (slimme jongens, die Fransen). Na deze wandeling plaatsen we ons verdiend op een terras aan zee en laden we ons op voor de terugweg. Met de nodige fiets- en wandel km's in de benen en een gevulde maag, valt het eerste stuk bergop en tegenwind toch best zwaar. Als ik dan ook nog eens een spaak breek, waardoor een slag in het wiel ontstaat en dit wiel lekker aanloopt aan de rem, komt de tong weer op het stuur te liggen. Maar Marijke voelt zich nog fris en coached me over de hoogste 'bergpassen' heen. Na deze dag weten we dat niet alleen St.Valery-en-Caux heel mooi is, maar ook de omgeving zeker een aanrader is. Weet niet of hier een camping of zoiets in de buurt is, maar als je in de buurt bent zou ik zeker even langsgaan. In de haven zijn er veel boten inmiddels verder gegaan en zo kunnen we ons verplaatsen naar een plekje aan de stijger. Een paar meter naast de plek waar we in 2008 lagen. |
|
7 augustus St.Valery-en-Caux |
Ook vandaag lekker een dagje St.Valery. Voor ons komt een First 28 liggen (zelfde type als onze vorige boot) op precies de plek waar we de vorige keer lagen. Achter ons is een X-43 komen te liggen die ook uit Den Oever komt. Als dit plaatje de groeicurve van onze boten weer moet geven, dan hoor je ons niet klagen. Maar voor de komende jaren voldoet DOEN nog ruimschoots aan onze wensen. Na de regen te hebben uitgezeten (gelezen) weten we niet hoe snel we naar buiten moeten en met het nodige cabaret (lees: flauwe grappen en onnodig gezeur) bedwingen we de stijle kliffen van St. Vallery-en-Caux nog even te voet. Thijs vindt dit voornamelijk erg leuk en zeurt echt niet over een paar regendruppels. Als dan eindelijk de zon weer doorbreekt kunnen we heerlijk nog even achter op ons eigen terras zitten in deze wonder schone haven. Zoals wel vaker op de 2e dag in een haven, begint het weer te kriebelen en plannen we de volgende vaartrip voor morgen. Even overwegen we nog een via de Engelse oostkust naar NL terug te varen, maar het wordt toch een terugweg via Frankrijk. We hebben nog ruim de tijd en gaan nog even naar Le Treport. Ook dit is een droogvallende getij haven met een bassin achter een sluis en dit is moeilijk te doen vanuit St.Valery. Morgen gaan we dus eerst naar Dieppe, een haven die je ongeacht het tij in en uit kunt varen.
|
|
8 augustus St.Valery-en-Caux => Dieppe 18 nm |
We vertrekken vandaag eens eerder dan gepland, da's nieuw voor ons. De brug gaat elk half uur open nadat er voldoende water staat en de 'gate' weer open is. Het plan is de opening van 10h, maar we zijn al zeilklaar bij de opening van 9h30. De opening van 9h wilden we zeker vermijden omdat deze vlak na opening van de gate is, en dan stroomt het water hier erg hard de haven in door de nauwe doorgang onder de brug. Het is maar een klein stukje varen naar Dieppe en we doen het dus ook rustig aan. Onze gemiddelde snelheid heeft een diepterecord van 3,5 knoop. Als we een plekje hebben toegewezen gekregen in de grote haven van Dieppe, klaart het heel mooi op. Hierdoor zien we eens de mooie kant van deze stad. Vorige keer hebben we hier 4 dagen vastgezeten omdat er 3 stormen achter elkaar door het Kanaal trokken. Maar nu is het totaal anders: zon en weinig wind. We wandelen wat langs het strand en door de stad. De winkels zijn deze zondag open (waarschijnlijk vanwege de kermis) en ik scoor een paar schoenen. Dat was ook wel nodig omdat ik dacht dat ik het wel met 1 paar zou redden deze vakantie, maar het wandelen over kliffen, rotsen en (zand- en kiezel-) stranden heeft m'n sneakers toch echt heel erg kapot gemaakt. Dieppe is een populaire plaats onder Nederlandse zeilers en ook nu liggen er zo'n 20-30 Nederlandse schepen. De meesten zijn net als wij op de terugweg. We wisselen de mooie vakantieverhalen uit en horen van een boot die vlak voor ons de haven invoer, dat er hier dolfijnen schijnen te zwemmen. We zullen er morgen beter op gaan letten. |
|
9 augustus Dieppe => Le Treport 15 nm |
Vanwege windkracht nul motoren we vandaag het stukje naar Le Treport. Iets voor hoogwater komen we aan in deze droogvallende haven. We moeten wachten voor de sluis openingen en maken vast aan de kade. Dat blijft bijzonder, omdat we van de vorige keer hier weten dat er bij deze kade over een paar uur geen druppel water meer zal staan. Samen met een paar motorbootjes varen we de sluis in. Hier staat een flinke tegenstroom door de spuisluizen die het water van een riviertje afvoeren. De sluiswachter wijst ons naar een plek helemaal voorin de sluis omdat er nog iets bij in komt. Dit blijkt een visser te zijn en die komt wel erg hard de sluis invaren, recht op onze achterkant af. Echt net op tijd gaat hij vol in de achteruit en komt op 30 cm van ons tot stilstand. Wel een spannend moment, maar waarschijnlijk gewoon een gevalletje van zeilertje pesten. We krijgen een mooi plekje toegewezen in het haventje achter de sluis, waar net als de vorige keer slechts een handjevol passanten liggen. We blijven ons erover verbazen waarom zo weinig boten hier komen, maar vinden de rust eigenlijk wel prima. Door de rivier liggen we hier op zoet water en we hopen dat dit onze 'baard' doet afsterven. We hebben namelijk de afgelopen weken een flinke aangroei gekregen aan het onderwaterschip. 's Middags vermaken we ons op het strand en langs de kliffen. De krijtrotsen hier zijn de hoogste langs deze kust en zijn daadwerkelijk indrukwekkend hoog. Rond laagwater bekijken we nog even hoe we morgen het beste de haven kunnen verlaten, aangezien we zo ruim mogelijk voor hoogwater willen vetrekken omdat we naar Boulogne willen gaan. En hoe eerder we vertrekken, des te langer we dan stroom mee zullen hebben. In Le Treport zit een fantastisch visrestaurant, maar gezien de vele vis van de afgelopen weken snakken we eigenlijk naar een stuk vlees. Maar in restaurants vinden we de vleeskaart vaak onduidelijk (we begrijpen het niet door ons matige Frans), dus bezoeken we maar weer eens een supermarkt op om daar een lekkere vleesmaaltijd uit te zoeken. Lekker eten dus op de boot. |
|
10 augustus Le Treport => Duinkerken 72 nm |
Vandaag passeert een koufront door ons gebied en dat betekent wind. De wind zal eerst vrij hard (6-7) komen uit ZW en dan ruimen naar NW 4. Ondanks de harde wind voorspelling, varen we wel uit met als doel Boulogne. Van deze haven weten we dat hij ook met veel wind veilig is aan te lopen en we zullen er een stuk mee in goed richting (richting NL) komen. Maar als we voor de haven van Boulogne zijn, gaat het eigenlijk zo lekker, dat we besluiten door te varen het nauw van Calais in. Voor morgen is er nauwelijks wind voorspeld en aangezien de wind nu wel hard is, maar van achteren, durven we het wel aan. Daarnaast is de wind al iets afgenomen. In het nauw van Calais doet de wind er toch nog een mooie peut bij en met 11.1 knopen op het log boeken we een nieuw snelheidsrecord. Ja het gaat hard, en dus helaas geen foto's van deze dag (all hands on deck). Rond 22h zijn we inmiddels door het nauw van Calais, maar vinden we het eigenlijk te hard waaien om de nacht mee in te gaan. We bekijken de opties voor een haven en kiezen voor Duinkerken. Een grote haven (en nog net Frankrijk) die je met elk tij kunt aanlopen en 2 jachthavens die je zonder brug of sluis in kunt varen. Wel is ook deze haven nieuw voor ons en is het inmiddels donker. Gelukkig blijkt de haveningang zeer goed verlicht en is er in de jachthaven voldoende plek. Om 0h45 sluiten we deze race-dag af met een borrel en gaan daarna, moe maar voldaan, te kooi. | |
11-12 augustus Duinkerken => IJmuiden 123 nm |
Bij daglicht blijkt dat Duinkerken helemaal niet zo lelijk is als het in het donker lijkt. De ochtend gebruiken we om boodschappen te doen, brood te halen (laatste keer echt Frans stokbrood en croissants), de kaarten te posten (deze hadden we al een tijdje aan boord liggen en waren al voorzien van een Franse postzegel en moesten dus echt hier een brievenbus vinden) en diesel te tanken. Om 12h verlaten we de haven en zetten we weer koers richting het noorden. Er staat weinig wind en de motor draait dus mee. We besluiten de nacht te varen en het doel is dan Scheveningen, IJmuiden of Vlieland. De Maasmond passeren we aan het begin van de nacht en dit doen we samen. Daarna is er gelukkig iets meer wind en kan de motor uit (dat slaapt ook een stuk beter). We passeren Scheveningen en gaan leggen om 8h00 aan in IJmuiden. We pakken nog wat slaap en maken er daarna een mooie stranddag van. We zijn weer in NL en ruiken thuis. Maar de laatste weg naar huis is nog niet makkelijk te plannen. We kunnen morgen rechtstreeks naar Den Oever varen, maar dan zijn we al op vrijdag thuis. Een andere optie is om morgen via het Noordzeekanaal richting Markermeer en IJsselmeer te varen en dan in 2 of 3 dagen binnendoor naar Den Oever. Maar er is weer weinig wind voorspeld (behalve voor zondag) en 2 dagen motoren is ook geen leuk vooruitzicht. Dan blijkt na enig rekenwerk dat het mogelijk is om 13h achtereen stroom mee te hebben naar Vlieland, als we om 4h vertrekken. |  |
13 augustus IJmuiden => Vlieland 69 nm |
De wekker gaat dus om 3h30 en om 4h zitten we op zee. Er staat nog weinig wind en dus gaat het eerste stuk op de motor. Maar na een prachtige zonsopkomst, komt de wind er een beetje bij en kunnen we zeilen. Als we bij Den Helder de Waddenzee indraaien komt er zelfs nog iets meer wind te staan en wordt het echt leuk. Precies rond hoogwater zijn we op de ondiepte Scheurrak/Omdraai en daarna stroom mee naar Vlieland. Onderweg passeert er nog een actief buienfront met onweer (en zelfs waterhozen zagen we) en rond ons zien we zeer donkere dreigende luchten overtrekken met daaronder een dik gordijn van regen, voorafgegaan door de nodige blikseminslagen. Maar blijkbaar is het geluk aan onze zijde en krijgen we er slechts een paar kleine druppels van mee, terwijl 2 van deze dikke buien op korte afstand langs ons trekken. | |
14 augustus Vlieland
|
Prachtige stranddag op Vlieland. | |
15 augustus Vlieland => Den Oever 40 nm |
NO 6-7 is de voorspelling voor vandaag. En die staat er ook. Maar de richting is goed en het verlangen naar huis is ook best sterk, dus gooien we los. Een pittige tocht over Waddenzee en IJsselmeer brengt ons naar Den Oever. Met deze wind is het daar lastig aanleggen in onze box, maar we krijgen gelukkig hulp vanaf de kant. We pakken in, maken de boel schoon en rijden via de Mac naar Groningen. Wederom een fantastische zeilvakantie hebben we mogen beleven, waarbij we weer verder zijn gekomen dan eerder, veel (7) nieuwe plekken hebben gezien, dolfijnen rond de boot hebben gehad, voor het eerste langere tijd mogen ankeren, 's nachts onbekende havens hebben aangelopen, en heel veel lol hebben gehad. Op het log hebben we 921 mijl kunnen bijschrijven en de totaalstand van 2010 komt daarmee op 1809 mijl. Dit is al meer dan we ooit in een jaar hebben gevaren, maar de 2000ste mijl lijkt toch nog een mooi streven voor dit jaar. |  |
|
||
