Madeira en oversteek naar Canarische eilanden
1 september Madeira |
Er staat een lange wandeling op het programma vandaag. Onderweg naar het beginpunt stoppen we op een uitzichtpunt voor een koffiepauze. Als we aankomen op het beginpunt van de wandeling is het uitzicht al weer prachtig en staan er veel auto's geparkeerd. Dit is namelijk de route van de 25 watervallen en een echte must-do voor als je op Madeira bent. Het beginpunt is het hoogste punt van de route en we starten dus met een afdaling. Na verloop van tijd gaat de weg over in een pad dat steeds steiler gaat. We hoopten op een levada-route langs een waterweg omdat die niet zo steil zijn, maar helaas was de levada maar een klein stukje van de route. En dan komen we bij de laguna van de 25 watervallen. Je zou ook 25 waterstraaltjes kunnen zeggen eigenlijk, maar mooi is het wel. Dit punt blijkt een doodlopend punt te zijn en we proberen nog een ander pad maar ook dat loopt dood. Er zit dus niks anders op dan het hele stuk weer terug te lopen. Als we behoorlijk bekaf zijn gaat het pad over in een weg en staat daar heel slim een busje dat heen en weer rijdt naar de parkeerplaats. Het is dan nog 2 km bergop lopen en ja, we zijn dus maar in het busje gaan zitten. Terug in Calheta drinken we eerst wat met hapjes erbij om weer op krachten te komen. We spoelen de voeten af en ook nemen we nog een duik in het zwembad. Na het avondeten lag iedereen vroeg op bed. Vlak voordat we gingen slapen hadden we trouwens een ontmoeting met onze eerste tropische vriend aan boord: een kakkerlak. Nu nog een kleintje, maar ze zullen nog wel wat groter worden. Veel boten hanteren een streng anti-kakkerlakken beleid, maar wij gaan kijken of we in symbiose met ze kunnen leven. In Nederland zit een boot vol met spinnen en hier heb je in plaats daarvan kakkerlakken, so what? Marijke heeft nog even moeite om dit te accepteren, maar zal een poging doen. Ze doen een mens weinig kwaad en ruimen misschien wel onze etensresten op. Grootste angst is natuurlijk dat ze 's nachts op je gezicht gaan zitten en als dat gaat gebeuren dan zullen we wel met wat gif gaan strooien. Tot die tijd zullen we mild zijn en de beestjes zien als inherent aan een tropische reis. Liever 10 kakkerlakken in de zon, dan 1 ijspegel aan de zeereling. |
|
2 september Madeira |
Vanochtend zijn we eerst een klusje aan de boot gaan doen. Henk en Magriet hebben namelijk van onze tuiger nieuwe spanners meegenomen voor de verstaging. De huidige (van een paar maanden oud) vertoonden namelijk al veel corrosie en dat hoort niet. En zo waren we vanochtend al weer druk in de weer met de verstaging losmaken, spanners vervangen en verstaging weer aandraaien. De mast lijkt er weer recht op te staan en het glimt weer als een sieraad. Daarna rijden we eerst naar een 1818m hoge berg van waaruit we wederom nieuwe gezichten van het eiland zien. De weg er naar toe konden we niet zo goed vinden, maar dat komt ook omdat we slechts een klein lullig (gratis) kaartje hebben van de tourist-office en de bewegwijzering hier niet rijkelijk aanwezig zijn. Als er wel een bord staat, dan staat het aangeven dorp vaak weer niet op de kaart en zo maken we nog al eens een ommetje. 's Middags doen we nog even een levada-wandeling om de spierpijn van gisteren weg te lopen. Dit keer kiezen we voor een korte route van anderhalf uur en dat bevalt eigenlijk ook wel heel goed. Verder leren we over een bijzonder vogelsoort die alleen op Madeira voorkomt en we hebben het idee dat we die al een paar avonden boven de haven hebben zien vliegen. De kakkerlak hebben vandaag niet meer gezien. |
|
3 september Madeira |
Vandaag kiest Thijs eieren voor zijn geld en laat ons met zijn drieën op pad gaan. We willen naar de andere kant van het eiland rijden om daar de bijzondere Madeira huisjes te bekijken. Aangezien Thijs' knie in de auto niet een heel groot succes is (woensdag weer naar het ziekenhuis), kiest hij voor een strand dag. We rijden naar de noord kust en krijgen wederom weer nieuwe en mooie uitzichten, het is bijzonder om te zien hoeveel verschillende gezichten Madeira heeft. Het is een prachtig eiland, ondanks dat het het droogste jaar sinds jaren is. We starten de dag met koffie en gebak en een prachtig uitzicht over zee. Vervolgens zetten we de tocht voort richting de huisjes. Bijna hadden we ons in een themapark gerupst, omdat we dachten dat daar de huisjes van Madeira zouden staan. Toen we een hoog Efteling gehalte proeften zijn we voor de kassa's maar omgedraaid. Zat ik bijna met mijn ouders in de achtbaan. Na enkele hele steile weggetje, sommige bijna loodrecht omhoog, vonden we midden in het dorp Santana de huisjes. De mevrouw op de foto pakte ons volledig in en voor we het door hadden, zaten we in gelijke kleding met een hoedje op voor zo'n huisje. Als echte touristen erin gestonken... er werd een foto gemaakt en die is helaas, of eigenlijk gelukkig, niet digitaal. Voor de nieuwsgierigen, ik denk dat die volgende week op het toilet aan het Nijlandspark hangt. En lach dan maar even, het mag! We rijden langs de prachtige noord kust met af en toe enkele stops terug naar het hotel. We hebben met de auto deze week toch een heel groot deel van Madeira gezien. |
|
4 september Madeira |
Vandaag is er een wonder gebeurd! Mijn zussen zullen het niet geloven maar onze moeder heeft gezwommen in zee en ze heeft zelfs gesnorkeld. En daarbij komt nog dat ze het heel leuk vond. Voor de mensen die mijn moeder niet kennen dit was de eerste keer van mijn leven dat ik haar heb zien zwemmen. Fantastisch! De onderwaterwereld is ook hier weer erg bijzonder en we hebben minstens 10 verschillende vissoorten gezien. Mijn vader heeft het snorkelen ook helemaal ontdekt en heeft zeker een uur met Thijs gesnorkeld. "Een spectaculaire belevenis" zoals hij zelf zei "met een grandioos stukje leven onder water, ongelooflijk!" En voor mijn neefjes en nichtjes: jullie hebben echt een hele hippe opa en oma, stoer hè! We maken er een relaxede strand-, zwem-, snorkel- en luierdag van. De dag vliegt voorbij aan het einde van de dag verplaatsen we van het strand naar de ligbedden aan het zwembad en sluiten af met een potje volleyballen met Henk in het zwembad. We sluiten deze super leuke en gezellige week af met een dinertje bij de Italiaan op het rijtje restaurants bij de haven. Het eten is er heerlijk en ze hebben hier zelf gemaakt Italiaans ijs. Hebben we volgens Henk natuurlijk veel te laat ontdekt, want dit smaakt naar heel veel meer. Wij kunnen er waarschijnlijk nog even van genieten, want voorlopig is er nog geen wind die ons van Madeira naar de Canarische eilanden brengt. |
|
5 september Madeira |
De wekker gaat vroeg want Henk en Magriet moeten naar het vliegveld en ook leveren we daar de huurauto weer in. Even probeert de verhuurmaatschappij nog een kras in onze schoenen te schuiven, maar na wat weerstand krijgen we de hele borg weer terug (uiteraard hadden wij geen krassen gemaakt). Dan drinken we nog een koffie met elkaar en nemen we afscheid na een fantastische week. Met de bus gaan we vervolgens eerst naar Funchal. Daar halen we de uitslag van de MRI-scan op en daarmee (is in Portugees dus kunnen we niks mee) naar onze orthopeed in een ander ziekenhuis. We kunnen daar pas 's middags terecht en dus vermaken we ons een paar uur in Funchal. De tijd vliegt voorbij en dat voornamelijk omdat het ons is gelukt de interverbinding van de laptop te herstellen. Dus werken we de site bij en nemen de email door. Dan zijn we aan de beurt bij dr. Franca. Ze bestudeert de mri aandachtig en dan komt ze met minder goed nieuws: de meniscus ligt in puin en ze adviseert om te opereren en daarna 6 weken herstel met fysiotherapie. Slik. Morgen overleggen we met de verzekering en ook hebben we de mri-scan doorgestuurd naar Nederland voor een Hollands advies. In de haven van Funchal hebben we al geinformeerd naar een ligplaats voor de komende 6 weken met een makkelijke opstap, gelukkig was dat allemaal mogelijk. Om 17h30 ging onze bus terug naar Calheta (gaat 1x per dag). Met de auto een stukje van 45 minuten over de snelweg, maar deze oude bus ging langs elk dorp over alle kleine weggetjes en zo hadden we 2 1/2 uur hobbelgemak. Als we terug zijn in de haven zijn we bekaf en storten we ons op de daghap van Antonio: prega no prato (biefstuk met spiegelei); heerlijk. |
|
6 september Madeira |
In Nederland heeft vandaag een orthopeed ook naar de mri-scan gekeken en naar de klachten geluisterd en het Hollandse advies luidt: niet opereren maar oefeningen doen. Tja, dan heb je dus opeens twee tegenovergestelde adviezen en heb je dus zelf de keuze. Omdat de pijn vervelend is maar me niet heel erg in de weg staat (zeilen, lopen, zitten, zwemmen en snorkelen gaan bv zonder problemen en da's het meeste wat we doen), besluiten we het nog maar even aan te zien en met oefeningen te proberen om het onder controle te krijgen. De operatie is dus (voorlopig) even weer uit beeld en we richten ons weer op de reis. Wel jammer overigens van al die bezoekjes aan de beeldschone dr. Patricia Franca die we nu moeten missen. Voorlopig is er geen goede wind om naar de Canarische eilanden te gaan en zullen we ons blijven vermaken op Madeira. De middag brengen we daarom al lezend en snorkelend door aan het strand. Op de terugweg doen we nog even boodschappen en ook kopen we een kakkerlakkenlokdoos. Terug op de boot zoeken we even naar een geschikte plek voor het doosje maar al snel laat onze kleine vriend zich even zien en dan is de plek dus gelijk gekozen. Het vriendje noemen we Karel de Kakkerlak en ziet er best schattig uit. Nu nog klein, maar wie weet hoe groot hij zal groeien en hoeveel vriendjes hij meebrengt. Ooit trouwens gerealiseerd dat we in de jaren '90 allemaal een liedje over kakkerlakken uit volle borst meezongen? Juist ja, La Cucaracha is een een kakkerlak. Wel natuurlijk even bizar dat we de ene dag ons voorbereiden op een lang verblijf op Madeira waarbij we al allerlei plannetjes hadden gemaakt hoe deze tijd zo goed mogelijk te gaan besteden, en de andere dag dit weer allemaal overboord kan. Saai zullen we ons huidige leven niet snel noemen. |  |
7 september Madeira |
Bruin, geknars, gekriebel, er loopt iets, er lopen er heel veel... Ik schiet overeind. Ik zit recht op in ons eigen bed. Nee er zijn geen kakkerlakken, maar net nog zag ik er duizenden en ze liepen over me heen, in mijn oren, over mijn gezicht. Gelukkig het was een droom, maar het duurt echt een hele tijd voor ik de beesten uit mijn gedachte krijg en weer rustig in slaap val, nou ja rustig. Zo'n kakkerlak vreet aan je. Na een niet hele goede nacht beginnen we de dag met wat kleine klusjes. De lokdozen hebben we aan bakboord geplaatst en hebben al duidelijk effect. Als we de tas voor het strand aan het inpakken zijn, loopt meneer de kakkerlak aan stuurboord bijna over mijn handen. "Thijs!!! Hier loopt ie, vang hem!!!" En dan vangt Thijs natuurlijk de kakkerlak en zet hem enkele plaatsen verder over boord in het water. De kakkerlak loopt gewoon over het water terug naar de steiger en loopt via enkele kabels de steiger weer op. Veel gekker moet het toch niet worden! Ik denk dat Thijs me in de maling neemt, maar Thijs is bloedserieus. Volgens hem zijn het echt geniale beesten en ook heel slim. We hebben de 8 potige spin gewoon ingeruild voor een 6 potig insect, waar kan ik nou zo moeilijk over doen. Alleen het woord kakkerlak geeft me al de rillingen. Volgens Thijs kunnen we beter onze energie steken in mijn kakkerlak acceptatie therapie dan dit fantastische beest proberen te verjagen/afmaken. Ik krijg er nog een weetje bij, wist je dat de kakkerlak in proeven met radioactieve straling nergens last van had, dat is toch bijzonder...?! Zo'n fantastisch dier moet je koesteren en je er verder niet druk om maken. Tja ik moet dit alles maar een rustig overdenken op het strand. Bij terugkomst staat de kakkerlak gelukkig nog niet bij de ingang om ons weer welkom te heten, maar ik ben bang dat dit niet de laatste zal zijn... We gaan vanavond weer een keer heerlijk eten bij de Italiaan, een echte aanrader. Deze 2 jonge mensen weten echt wat lekker eten is. We nemen als toetje natuurlijk het zelfgemaakt ijs. Ik neem chilli chocolat; chocola met pepers, een ware verrassing en lekker! |
|
8 september Madeira |
Vanochtend eerst even bezig geweest met alle facturen van het ziekenhuis. Kopietjes maken, envelop regelen, briefje erbij en dan postzegels erop en naar de verzekering gestuurd. Dit was trouwens de eerste test met onze reisverzekering en ze deden gelukkig nergens moeilijk over. De operatie was akkoord wat hen betreft en ze zouden het direct aan het ziekenhuis betalen. Dat wekt dus wel vertrouwen voor de rest van de reis, maar we hopen natuurlijk niks meer te hoeven claimen. Voor de geinteresseerden: we hebben een Special ISIS reizigersverzekering via Joho. Wat ons betreft dus een aanrader, mede omdat je daarmee niet meer een Nederlandse zorgverzekering nodig hebt en de premie slechts een fractie is van een normale zorgverzekering. Verder hebben we vanochtend Marijke's oma op de Skype en met haar 93 lentes is dat wel een mooie prestatie. Rest van de dag bereiden we ons een beetje voor op de Canarische eilanden en uiteraard doen we onze dagelijkse dingetjes als brood halen, strand, zwemmen, snorkelen, lezen, boodschappen doen, koken en ijsje eten bij de Italiaan. Een lekker ritme zo wat we nog wel even volhouden maar we verlangen ook wel weer naar de oceaan en het ontdekken van nieuwe plekken. De wind is echter nog steeds niet zoals hij hoort te zijn en we blijven dus nog even hier. Het is hier trouwens veel warmer dan we verwacht hadden. Om 9h15 komt de zon hier over de berg en dan wordt het al snel warm, elke dag zo'n 28 graden. 's Avonds is het dan zo'n 25 graden en 's nachts koelt het af tot zo'n 22 graden, heerlijk dus. En wat ook leuk is, is elke avond weer het geluid van de plaatselijk vogelsoort: het is en soort pijlstormvogel die 's nachts onder luid gekakel op pad gaat vanaf de kliffen. Op het Youtube fragment hiernaast is het geluid te horen. |
|
9 september Madeira |
Vanochtend staat er al een mooie wind uit het westen als we opstaan. Helaas is dat een plaatselijke wind en die kan ons niet naar de Canarische eilanden brengen en hervatten we ook vandaag ons normale ritme. Met de huidige voorspellingen ziet het er trouwens vanaf woensdag wel weer goed uit en we bereiden ons rustig voor om dan verder te gaan. De westenwind zorgt wel voor vermaak op het strand omdat menig parasolletje daar niet op is gebouwd. En interessant genoeg draait de wind ook 2x 180 graden om uiteindelijk weer west te worden. Met deze wind waait er veel zand over het strand en we zijn dus wel wat eerder terug op de boot dan normaal aangezien het zand wel erg opdringerig werd. In de loop van de avond draaide de wind weer 180 graden en zorgde daarmee voor een heerlijke verkoeling. Wel heeft de wind hier 1 slachtoffer gemaakt: Marijke's slipper is van boord gewaaid en aangezien we dat niet direct doorhadden is die nu kwijt en dat vindt Marijke heel erg jammer, snif snif. We hoopten nog dat na de winddraaiing de slipper weer terug zou komen, maar tot op heden hebben we hem nog niet gezien. |
|
10 september Madeira |
Al voordat de zon over de berg komt zijn we vrolijk wasjes aan het draaien. We maken steeds minder kleren vies (doordat we weinig dragen en dan voornamelijk badkleding) en na 2 wasjes was de wasmand dan ook al weer leeg. Als de was hangt, drinken we koffie en zoekt Marijke nog even naar haar slipper. Omdat we nog steeds rustig aan doen om de knie te laten herstellen, gaan we rond het middaguur weer naar het strand om te lunchen, te lezen en te zwemmen. Als we bij het strand aankomen is er iets vreemds aan de hand: er hangt een rode vlag bij de strandwachten. Aangezien het een klein strandje is dat volledig beschut ligt door een paar flinke golfbrekers, snappen we er niks van en onlangs vroegen we ons nog af of die groene vlag hier ooit niet zou hangen. Even kijken we het aan en dan waag ik me naar het water. En dan wordt de reden van de rode vlag snel duidelijk: kwallen. Het zijn kleine kleurige kwalletjes en aan de reacties op de huid van enkele andere zwemmers te zien prikken ze. Dus na een voetenbadje houd ik het voor gezien en ga weer verder in m'n boek (Marijke blijft zowat de hele dag in haar boek, schijnt spannend te zijn, iets met hoofdpersoon in een schilderij, liefde en italiaanse steden). Maar dan is m'n boek uit en ga ik toch maar m'n snorkelrondje doen. Gelukkig zijn de kwalletjes ook snorkelend goed te zien en het lukt me om ze te ontwijken en ongeschonden weer het water uit te komen. Als we terug op de boot aan een glaasje wijn zitten, horen we opeens een apart geluid. Ook voelen we iets raars. En dan zien we het: er valt zoet water uit de lucht. We kennen dit nog uit Nederland en daar noemden ze het regen. Omdat de was nog hangt, alle ramen openstaan en de boot bezaaid ligt met dingen die niet tegen regen kunnen (na anderhalve week in een haven liggen lijkt ons dek wel uitdragerij), zijn we even druk in de weer om alles droog binnen te krijgen. We kunnen onze laatste regen bijna niet meer herinneren, maar denken nog wel terug aan die verschrikkelijk natte maand juni. Wat zijn we blij dat het daarna allemaal beter werd en dat we nu zitten waar we zitten. En daar hoort dus af en toe wat regen bij. |
|
11 september Madeira |
Is Thijs naar de kapper geweest en heeft hij zijn (grijze) haren weer donker geverfd? Of heeft hij een verjongingskuur in een wellness-spa-beauty-oord genomen? Wel nee joh, dit is 'Back to the future'. Een terugblik en vooruitblik. Deze foto hebben we 7 jaar geleden gemaakt tijdens onze vakantie op Lanzarote. Op dit punt kijken we uit op het eiland Isla Graciosa. En dat is waar we morgen naar toe gaan. Destijds, in 2005, droomden we er van om hier ooit met een eigen boot aan te komen. En dat moment gaan we binnenkort beleven. We verwachten vrijdag aan te komen, maar omdat het een klein eilandje is met weinig voorzieningen is het onduidelijk of er internet is om te site bij te werken (even geduld dus en geen zorgen als er dit weekend nog niets nieuws op de site staat). Verder vandaag gelukkig weer een groene vlag bij het strand en geen kwal te bekennen. Op het strand zijn we alvast weer bezig geweest met ons Spaanse boekje en terug op de haven spraken we een Spaans stel maar even aan in het Spaans. Dat vonden ze geweldig en zowaar volgde er een gesprek in het Spaans en ook hadden we enig idee waar het gesprek over ging. We concluderen dat we misschien wel aan het einde van deze reis best een woordje Spaans kunnen spreken maar het Portugees geven we definitief op, daar kunnen we echt geen kaas van maken. |
|
12 september Madeira > Atlantische Oceaan |
Na 2 weken hier in Calheta te hebben gelegen (en bijna 3 weken op Madeira), nemen we vanochtend afscheid van dit prachtige eiland. De eigenaars van het Italiaanse restaurant zwaaien ons nog even uit en dan gaan we weer de oceaan op. Overdag zal er weinig wind staan, maar als het goed is krijgen we vanaf vanavond goede wind om verder zuid te gaan. En dus hebben we een warm ontspannen dagje waarbij de motor voor de voortgang zorgt. Aan het einde van de middag trakteren we onszelf op wat lekkers en daarna zien we iets vreemds in het water. Eerst denken we aan dolfijnen maar als we dichterbij komen zien we het: het zijn 2 walvissen. Voor ons beide is dit de eerste keer dat we deze machtige dieren zien en we zijn er dan ook even stil van. De walvissen zwemmen van oost naar west en gaan op een veilig afstand voor ons langs. Ook krijgen we nog een klassieke 'staart-boven-water' ervaring. Helaas geen foto's en ook geen film omdat bleek dat de accu leeg was. Direct natuurlijk aan de acculader gelegd en dan nog even naar de wc. In de wc-ruimte zie ik een beetje water staan. Dat is vaker zo tijdens het zeilen omdat het condenswater van de boiler afwatert in onze wc-ruimte en als we schuin gaan blijft dat dan een beetje staan. Maar dit had ik al eerder opgeruimd vandaag en ook lijkt het water niet uit de condenswaterafvoer te komen. De smaakproef leert dat het zout is en dan zie ik dat het uit de motorruimte komt. Snel kijk ik onder de kajuitvloer en zie daar dat het water al bijna over de vloer heen komt. We maken water en veel ook en hebben dus ineens een groot probleem. We volgen een 3-traps strategie: lek opsporen en stoppen, water wegpompen en dan het lek repareren. Omdat de motor de hoofdverdachte is, gaat de motorruimte open en al snel blijkt dat er water uit het koelwatersysteem gutst. We zetten de motor uit en maken dan geen water meer. Dan volgt het overboord pompen van de grote hoeveelheid water, hier zijn we een klein uurtje mee bezig. Als laatste dan weer de motorruimte in om de oorzaak op te sporen. Daar blijkt een slangklem te zijn gebroken waardoor er een koelwaterslang los op de motor is komen te zitten. De motor werd nog wel gekoeld, maar een aanzienlijk deel van het koelwater werd dus de boot ingepompt. Wel even bizar dat zo'n stukje metaal zo'n grote bedreiging voor je boot kan worden. Gelukkig hebben we de juiste maat reserveslangklemmen aan boord en voor de zekerheid zet ik er maar twee op. Door het hele gedoe eten we later dan gepland en gaat ook ons wachtsysteem iets later in dan normaal. Wel is er inmiddels een beetje wind en zeilen we dus weer. Als ik net lekker lig (binnen aan de lage kant), gaan we overstag en lig ik dus niet zo lekker aan de hoge kant. Ik loop naar buiten en vraag Marijke wat er gebeurde: "Ik ging opeens overstag, maar kon er niks aan doen want ik was de LINDA aan het lezen". We hadden de stuurautomaat op de wind-stand gezet en blijkbaar was er nog te weinig wind om dat altijd aan te kunnen. Verder was de nacht rustig en de snelheid laag, soms wel onder de 3 knopen. |
|
13 september Atlantische Oceaan |
Door de reparatie op volle zee gisteren en de lage snelheid van vannacht, leggen we de eerste 24 uur een magere 114 zeemijl af. Inmiddels is het iets harder gaan waaien (NO 4 bft), en maken we nu een mooie snelheid. Dat gaat de hele dag zo door en ook 's nachts blijft de wind gelukkig staan. Deze nacht hebben we naast de sterrenhemel ook weer een tijd dolfijnen bij de boot. En dat is ook 's nachts heel gaaf aangezien de bioluminiscentie prachtige geelgroen oplichtende strepen maakt door het water op de plaatsen waar de dolfijnen zwemmen (ook onze boot heeft 's nachts een geelgroen oplichtend spoor). Nadeel van de dolfijnen is dat ze ook onder de boot door zwemmen en dat daardoor ons ondiepte-alarm afgaat. Dit ondiepte alarm komt van de dieptemeter en dat alarm kun je instellen als je dieptemeter aan staat. Maar omdat we in kilometersdiep water varen, meet de dieptemeter niks en dan kun je ook je alarmen niet instellen. Gevolg is dus dat het alarm om de 2 minuten opnieuw afgaat omdat 2.9m de laatsgemeten diepte is (toen er dus een dolfijn onder de boot doorzwom) en het alarm op 3m staat. De dieptemeter is gekoppeld aan de andere navigatieapparatuur en ook zit dit allemaal (inclusief stuurautomaat) op 1 schakelaar. Er zit dus niets anders op dan even alles uitzetten en dan weer aan zodat het alarm weer uitgezet kan worden. Verder zien we steeds meer zeeschepen, waarschijnlijk omdat we dichter bij de Canarische eilanden komen. Eén groot schip passert ons op 1 mijl en da's best dichtbij, maar ach we zullen hem er dit keer maar niet op aanspreken. |
|
14 september Atlantische Oceaan > Isla Graciosa |
De matige afstand in de eerste 24h hebben we in de tweede 24h flink goedgemaakt: 160 mijl. We zien bij zonsopkomst al de eerste Canarische eilanden liggen en het is dan nog maar een klein stukje. Hierbij worden we begeleidt door een grote groep dolfijnen die lang bij onze boot blijven. Marijke hijst de Spaanse gastenvlag en niet veel later komen we aan op Isla Graciosa, een klein eilandje bij Lanzarote. Vlak voor de haven zien we nog naast de boot een vin boven het water uitkomen. We denken aan een dolfijn maar zien dan nog een vin, een staartvin. En dolfijnen hebben horizontale staartvinnen en dan is dit dus... een haai. We zullen voorzichtig zijn bij het zwemmen. Het kleine haventje staat erom bekend altijd vol te zijn en ook wij krijgen te horen dat er geen plek is aangezien we niet gereserveerd hebben. Maar het schijnt ook dat als je een beetje Spaans probeert te spreken er wel eens wat mogelijk is en dus hebben we vanochtend al de juiste zinnen uit ons hoofd geleerd. En zo krijgen we van de bewaker toch een plekje voor 1 nacht. Op de Canarische eilanden hebben de havens namelijk bewakers ivm ongewenste immigranten die ook met bootjes komen. Op het kantoor van de havenmeester blijkt het zelfs nog mogelijk om 2 nachten te blijven en we zijn dus helemaal blij. Na de formaliteiten ploffen we neer op een terras. Het is inmiddels lunchtijd en we hebben wel zin in iets warms, maar wel gemakkelijk. Dus bestellen we allebei de gefrituurde vis. We verwachtten daarbij iets van kibbeling of een platvis maar dan komt de serveerster met 2 borden vol met wel honderd gefrituurde kleine visjes. Tja, fileren heeft geen zin en schoongemaakt zijn ze ook niet dus hoe gaan we dit nou weer doen? We pakken ze bij kop en staart en nemen een hap in het middenstuk. De graatjes zijn te klein om last van te hebben en als er veel 'prut in de buik' zit dan halen we dat er met een mespuntje uit. Geen idee of dit de goede manier is, maar uiteindelijk smaakte het best. Daarna lekker de zwemkleding aangedaan en zijn we gaan bijkomen op het strand. De afgelopen nachten hebben we toch niet heel goed geslapen en daarom doen we verder rustig aan. Het strand is hier ontzettend mooi, het mooiste tot nu toe deze reis. Het zand is heerlijk, het water is helder blauw, de zon is er, een windje zorgt voor verkoeling, het snorkelen is prachtig en op de achtergrond zien we Lanzarote. |
|
15 september Isla Graciosa |
Na een goede lange nacht staan er vandaag 2 dingen op ons programma. Eerst gaan we de boot schoonmaken en daarna gaan we het eiland verkennen. De schoonmaak is dit keer iets anders dan normaal aangezien onze hoofdtaak het ontzouten van de binnenkant van de boot is. Normaal ontzouten we alleen af en toe de buitenkant van de boot (omdat dit 's nachts veel vocht aantrekt), maar na ons koelwaterlek is nu ook de binnenkant aan de beurt. Op veel plaatsen heeft zoutwater gestaan en dat gaan we nu allemaal ontzouten met zoetwater. We beginnen met het weghalen van de laatste restjes zout water en daarna gaan we met veel geduld alle plekken bij langs met een vochtige doek en daarna een droge doek. Ook gaan gaan we controleren waarom de elektrische bilgepomp (een waterpomp die diep onderin de boot staat en het daarverzamelde water overboord kan pompen) het niet deed en we alleen de handbilgepomp konden gebruiken (gelukkig hebben we twee pompen, waarvan één handbediend die het dus altijd doet). Van de elektrische pomp gingen we ervan uit dat we een automatische hadden met een vlotter erin die dus vanzelf aangaat als er water staat. Alleen die ging dus niet aan. We dachten dat het een automatische pomp was omdat er nooit iets gebeurde als we de schakelaar van de pomp aanzetten (en daarom hebben we deze altijd aan, voor het geval dat). Na inspectie van de pomp bleek echter dat het geen automatische is, maar dat één van de kabels gebroken was. Hmm, dat is dus niet zo fraai en wellicht een mooie les voor ons en anderen die dit lezen en zich op zee bevinden. We vervangen de kabel en de pomp doet het weer zoals we het nog nooit hebben meegemaakt, gewoon met een schakelaar. Daarna ontzouten we de motor en de motorruimte omdat het zout hier voor roestvorming kan zorgen. Als laatste spuiten we een ruime hoeveelheid WD40 in de motorruimte ter bescherming tegen roest. Nadat dit allemaal klaar is, krijgen we honger en lopen we naar het dorpje. Het dorp (en het het hele eiland) kent geen verharde wegen en je loopt meestal in zand en soms op iets harders dan zand. Als vervoersmiddel heb je hier dan ook alleen terreinwagens en mountainbikes. In het dorp aangekomen zijn we 5 minuten te laat voor de bakker (tja hier weer Spaanse tijden dus even wennen) en mogen we dus weer op een terras plaatsnemen. De 2e foto hierboven is genomen vanaf het terras en jullie zullen met ons eens zijn dat dat een best leuk terras was. Het eten is ook nog eens prima en met een gevulde maag kunnen we de wereld weer aan. En dus gaan we wandelend het eiland verkennen. Met de knie gaat het al weer wat beter na een week oefeningen doen en gelukkig doet hij geen pijn tijdens de wandeling (en dat zonder pijnstillers). Omdat ik anders bijna nu op krukken zou moeten lopen om te herstellen van de operatie, zijn we heel erg blij dat we van de operatie hebben afgezien en dat we dat hebben kunnen doen door het perfecte medische advies vanuit Nederland. De wandeling gaat over droog en dor terrein maar brengt ons op vele mooie plekken met mooie uitzichten (de foto's hiernaast zijn een selectie en geven een beetje een indruk van wat we allemaal mochten zien vandaag). Toppunt voor ons was de beklimming van een vulkaan. Als kind genoot ik enorm van de vulkaanwandelingen tijdens de vakanties in Frankrijk en ik verheugde me dan ook al sinds gisteren om de vulkaan hier vlakbij op te gaan lopen. Eenmaal boven hadden we prachtig uitzicht over de krater, maar ook over het eilandje. We zijn de krater niet in geweest, maar hebben wel de hele krater rondgelopen op de kraterrand. Er stond gelukkig een lekker windje, want door onze ochtendklus waren we hier op het heetst van de dag. Wat meevalt is dat we inmiddels goed tegen de hitte lijken te kunnen, of hebben we onze levensstijl misschien aangepast aan de hitte...? In ieder geval concluderen we ook vandaag weer dat we toch echt in onze droom aan het leven zijn en dat dat heel erg goed bevalt. Uiteraard bezoeken we ook aan het einde van de middag nog het strand voor een verfrissende duik. Tijdens het snorkelen zien we veel vissoorten die we ook op Madeira hebben gezien maar ook zien we weer enkele nieuwe soorten. |
|
16 september Isla Graciosa > Lanzarote |
Na een heerlijk tijd op Isla Graciosa, moeten we helaas alweer verder omdat er geen plaats meer is voor ons. We reserveren zelf nooit een ligplaats omdat we veelal niet precies weten waar we hoelang willen zijn en dus graag flexibel kunnen zijn. Maar in de Canaries wordt wel heel veel gereseveerd en dat gaat hier zonder kosten waardoor er dus ook veel plaatsen worden vastgehouden voor boten die niet op komen dagen. Dat is het systeem hier, maar het lijkt niet helemaal te werken. We halen nog even wat brood en gaan dan de zee weer op. Lanzarote kennen we al van een eerdere vakantie en we gaan dus een groot deel ervan overslaan. We varen langs de mooie en ruige noordwestkust van Lanzarote en we genieten van het uitzicht op de ene vulkaan na de andere. We zien vele vliegende vissen uit het water opstijgen en dat blijft toch een bizar gezicht. Na het ronden van een kaap, draaien we naar de zuidkust van Lanzarote waar aan de overkant Fuerteventura al is te zien. De zuidkust hier is heel toeristisch en al gauw is de kustlijn gevuld met hotels en dergelijke. We nemen een plek in de haven van Rubicon waar we erg vriendelijk worden geholpen door veel havenmensen (dat betekent vaak dat je in een (te) dure haven bent aangekomen). En als we na het douchen een stukje gaan lopen, dan is het contrast met onze vorige bestemming wel erg groot: we zijn in shock. We lopen in het 'Marina Rubicon Village' en dat is eigenlijk een onsmakelijke mix van een pretpark, Bataviastad en Centerparcs. Volgens de plattegrond kent de haven 64 restaurants, bars, winkels en nog meer kermis. Op de achterkant van de plattegrond staan 25 dingen die je hier niet mag doen. Je mag hier bv niet zwemmen, je was te drogen hangen aan je boot, een lijn los aan je mast hebben hangen, een windgenerator aan hebben (maar je moet wel zuinig zijn met energie staat er), een satellietschotel hebben en nog veel meer van die onzin. Je mag maximaal 2 knopen varen en met die snelheid waai je weg met elke windvlaag. Morgenochtend gaan we een paar noodzakelijke dingetjes doen als boodschappen, de watersportwinkel bezoeken en een lege gastank wisselen, maar daarna zwaaien we het hier vrolijk uit om weer op zoek te gaan naar een nieuw paradijsje. Eerst gaan we kijken of we hier ergens een ankerplekje kunnen vinden aan de zuidkust en als dat niet lukt varen we een klein stukje verder naar Fuerteventura. Geen idee dus wanneer we weer internet hebben. |
|
17 september Lanzarote |
We maken vanochtend nog even handig gebruik van alle aanwezige winkels hier. Allereerst bezoeken we een supermarktje en het is leuk om weer dingen te herkennen vanuit Spanje. Met onze trolley vol lopen we langs de watersportwinkel en daar kopen we ons verlanglijstje. Ook kopen we slangklemmen in alle maten die er zijn omdat we inmiddels weten hoe lastig het is als die dingen stuk gaan en je daar dus nooit genoeg van hebt. Als laatste halen we een nieuwe gasfles zodat we weer een volle op reserve hebben (we hebben plek voor 2 flessen zodat we als het goed is nooit zonder gas komen te zitten). Daarna rekenen we af bij de haven. Inmiddels is het bijna 12 uur en ons wordt nog even verteld dat je voor 12 uur eigenlijk weg moet zijn omdat er dan een nieuwe dag begint. Hoog tijd dus om deze haven te verlaten. Maar, we lopen nog tegen een paar Nederlanders aan en maken wat praatjes en pas na enen gooien we los. We verplaatsen ons ietsjes naar het oosten en gooien daar ons anker uit in een mooie baai. Hier voelen we ons weer thuis, lekker in de wind en op de golven deinend en met alleen onze eigen regels. En van onszelf mogen we de hele dag snorkelen (ik duik daarbij zelfs een nog lopend Seiko horloge op), lezen en een plannetje maken wat we de komende tijd willen zien. Morgen naar Fuerteventura waar we een paar plaatsen willen gaan zien en daarna naar Gran Canaria. Na een bijzonder mooie zonsondergang liggen we inmiddels in de volle duisternis en zitten we lekker buiten in onze korte broek en shirtjes een boek te lezen. In Nederland wordt het deze week 's nachts 6 graden hebben we gehoord. Succes daarmee, misschien dat het bekijken van onze zonnige foto's voor wat warmte kan zorgen. |
|
18 september Lanzarote > Fuerteventura |
Als we vanochtend wakker worden en eens buiten de boot kijken, zien we dat er een grote boot van de Guardia Civil naast ons is komen liggen. We groeten de mannen een goedemorgen en verder laten ze ons met rust. Wel zien we in dat werken bij de waterpolitie op de Canarische Eilanden nog niet zo'n verkeerde baan is. Na koffie en een klein klusje halen we ons anker omhoog. Sinds we ons anker hebben laten zakken is de wind hier nogal eens van richting veranderd en door het heldere water zien we dat onze ankerketting in een soort 8 om een aantal grote stenen ligt. We halen de ketting daarom rustig in en gelukkig blijft de ketting achter geen enkele steen vastzitten (we zagen gisteren onze Belgische buurboot tevergeefs het anker ophalen, zij zaten dus wel ergens aanvast). Daarna volgt een zeiltocht naar het 8 mijl verderop gelegen Fuerteventura. Het is wederom een zeiltocht die maar nauwelijks perfecter kan: windkracht 4 van opzij, blauwe lucht, blauwe zee en uiteraard in de zwembroek. En in de categorie "wat leeft er zoal in de zee" zien we na eerder al dolfijnen, walvissen, haaien, roggen en vliegende vissen gezien te hebben een nieuwe verschijning. Voor ons lijkt een soort steen te drijven en als we dichterbij komen zien we dat het een grote zeeschildpad is. Nooit geweten dat een zeeschildpad zo hard kan zwemmen. Onze eerste bestemming op Fuerteventura is Corralejo. Een klein haventje in een plaatsje met prachtige stranden en een nationaal park vlakbij. We hebben ook nu weer niet gereserveerd en de mannen van de haven spreken alleen Spaans maar zowaar lukt het om een mooi plekje te krijgen. Met veel geduld wordt de papierwinkel geregeld en met enige trots doen we het hele gesprek in het (gebrekkig) Spaans. Vanaf ons plekje kijken we over de gehele baai en we zijn zeer tevreden. Op de foto is overigens het resultaat van ons klusje van gisteren te zien: al tijden zijn we opzoek naar nieuwe stootwillen maar gisteren hebben we stof gekocht om hoezen mee te maken voor om de stootwillen. De hoezen hebben we gisteren gemaakt en nu hebben we hele sjieke stootwillen met een jasje. 's Middags verkennen we het stadje en tot ons grote geluk zit er een mooie supermarkt vlakbij de haven. We eindigen de middag weer eens met een boekje op het strand. Fuerteventura staat bekend om z'n fraaie goudgele stranden en dat is totaal niet onterecht. Het is ons ook gelukt om een parasolletje te kopen en we zitten dus vanaf nu ook een beetje in de schaduw op het strand. Morgen gaan we eens kijken of we wat van de omgeving kunnen zien. |
|
19 september Fuerteventura |
We beginnen de dag met een schoonmaakbeurt voor de toiletruimte en de gehele vloer (stofzuigen en dweilen). Zo zie je dus, dat ook op een droomreis dit er gewoon bij hoort. Daarna gaan we het dorp in. Onze missie is vooral gericht op het krijgen van een prepaid internetdongel. De eerste telecomwinkel die we binnengaan (Movistar) heeft alleen abonnementen. De tweede winkel heeft er wel een, maar € 70,- voor een maandje internet vinden we te duur. De derde winkel is een Vodafone winkel en die hebben een mooie aanbieding voor € 35,- met een grote databundel. Is alleen uitverkocht en komt over 2 weken weer, verder hebben ze niks. De mevrouw hier is trouwens erg chagrijnig en helpt eerst een mevrouw die na ons is binnengekomen omdat we blijkbaar een nummertje hadden moeten trekken. De vierde winkel (PhoneHouse) blijkt niet meer te bestaan als we er voor staan en daarmee geven we het op. Internet krijgen is soms erg vermoeiend en soms ook onmogelijk en graag dus jullie gegrip als er (zoals vandaag) even geen nieuw bericht op de site staat. Maar, Columbus is destijds ook zonder internet rondgekomen, dus er is nog geen man over boord. We wandelen verder naar de rand van het dorp waar het Parque Natural de las Dunas begint. Dit is een uitgestrekte vlakte van duinen met wat dorre begroeiing. De grootte ervan is indrukwekkend, maar Nederland heeft toch echt mooiere duinen (wat ons betreft de mooiste van Europa). Via de duinen lopen we naar de zee en daarna volgt een lange strandwandeling terug naar het dorp. Onderweg nemen we regelmatig een duik en zo is de dag weer snel voorbij. 's Avonds gaan we heerlijk uit eten bij een simpel visrestaurant op de haven. We weten niet precies wat we aten, maar de grote porties verse vis waren ongelooflijk lekker. Morgen gaan we weer de zee op en gaan we iets zuidelijker op Fuerteventura liggen. |
|
20 september Fuerteventura |
Na nog even wat boodschappen aan boord te hebben gehaald, gooien we los om langs de oostkust van Fuerteventura verder te varen. Een groot deel van de tocht staat er een lekker windje, maar het begin en einde doen we op de motor. We zien een groot deel van Fuerteventura en zo zien we dus ook de verschillen. We komen van het zanderige noorden en nu zitten we in een rotsige omgeving. Onderweg zien we weer een schildpad (sorry, weer zonder foto) en natuurlijk de vliegende vissen. Maar in de categorie "wat leeft er zoal in de zee" zien we ook weer iets nieuws. We zien vooral staarten en het lijken een soort grote dolfijnen te zijn (of kleine walvissen). Ze hebben een lichte huid (op de foto hiernaast zwemmen ze enkele meters onder ons door), met donkere staart en vinnen en zijn dol op het boven water houden van hun staart. En niet zoals een walvis, maar soms echt seconden lang dat de staart recht omhoog uit het water komt (een soort handstand). Voor deze staartenshows pakken we de videocamera maar als we willen stoppen met filmen blijkt dat het opnemen begint (en dus hebben we niks opgenomen in al onze opwinding). Aan het einde van de middag varen we de haven van Gran Tarrajal binnen. Er ligt een internationaal gezelschap hier, maar geen andere Nederlanders. We eten heerlijke gamba's aan boord en gaan zo nog even het stadje in en we hopen daar een internet verbinding op te kunnen pakken. |
|
21 september Fuerteventura |
Internet is gisteravond even gelukt op een pleintje in de stad. Bij het bestuderen van de weerberichten zien we dat het nog onzeker is wat de tropische storm Nadine gaat doen. Na eerst noordwaarts te zijn gegaan richting de Azoren, ziet het er nu naar uit dat Nadine weer zuidwaarts gaat richting eerst Madeira en daarna ook invloed zal hebben op het weer in de Canaries. Na eerder Gordon, houden we nu dus Nadine in de gaten. Omdat internetten op een pleintje leuk is maar niet altijd handig, hebben we vanochtend maar een nieuwe poging ondernomen om een prepaid dongel te bemachtigen. In de Vodafone winkel was het druk en het nummertjesautomaat leerde me dat er 13 wachtenden voor me waren. Die 13 hadden allemaal lange, lastige vragen en het duurde en het duurde. Maar uiteindelijk was ik aan de beurt en binnen 30 seconden stond ik weer buiten. Zonder dongel helaas, die was uitverkocht. Vanavond dus maar weer even naar het pleintje om jullie dit verhaal door te sturen. Marijke had ondertussen de boot helemaal mooi schoongemaakt aan de buitenkant en daarna gingen de wandelschoenen (zijn niet echt wandelschoenen, maar we wandelen er wel op vandaar de naam) weer aan. Naast het dorp ligt een berg en dat nodigt uit voor een wandeling. Wat volgt is een dorre droge wandeling waarbij we slechts een paar geiten en twee eekhoorns tegenkomen. Op de top krijgen we echter een mooi uitzicht over het dorp, het binnenland van Fuerteventura, en over een stuk kust waar we gisteren hebben gevaren. We twijfelen nog even of we de terugweg via een geitenpad doen, maar aangezien dat de vorige keer nogal verkeerd uitpakte nemen we maar 'veilig' dezelfde route terug. Terug in het dorp komen we nog door een mooi park met typische droge begroeiing als palmen en vele soorten cactussen. Ook komen we in een supermakt eindelijk afbakbrood tegen en we juichen even. Maar helaas, het is van het glutenvrije speciaal dieet assortiment, slechts kort houdbaar en niet te betalen. Verder is het leuk aan dit dorp (Gran Tarajal) om te zien hoe de eilanders leven. Veel andere dorpen op Fuerteventura, waaronder ons vorige Corralejo, zijn namelijk volledig opgegaan als toeristenoord. Daar is niet zo veel mis mee hoor, alleen is het ook leuk om iets van de plaatselijke cultuur mee te kunnen maken. We zien hier trouwens wel een aanplakposter voor een groot feest in Corralejo morgen, en wie komt daar optreden? Juist ja, Tacabro. En die kennen we natuurlijk nog van Tacata. Erg jammer dat we daar niet meer zijn en dus helaas niet onze danskunsten mogen vertonen. |
|
22 september Fuerteventura |
Vandaag begint de herfst en als we wakker worden is het wat frisjes in de boot. Een blik op de binnenthermometer leert ons dat het 22 graden is en zo fris hebben we het in tijden niet gehad. We vertrekken vanochtend bijna met een mega beginnersfout, we voeren bijna met stroomkabel en al weg. Gelukkig zag onze Franse buurman het net op tijd en vroeg laconiek of we deze niet ook mee wilden nemen. Graag, natuurlijk. En dit allemaal als gevolg van een dom stukje stofzuigen. Marijke zou namelijk brood halen en Thijs de boot zeilklaar maken. Normaal haalt Thijs dan meteen de walstroomkabel weg, alleen Marijke wilde heel graag nog stofzuigen, niet dat dit nodig was. Maar stel je voor, is er in de volgende haven geen walstroom (en dat staat over de volgende haven in de boekjes). Wie had dat gedacht een stofzuigverslaving...maar die had bijna vervelend uitgepakt. We varen rond 10 uur met alles aan boord weg en hebben een vlagerig windje, soms bijna geen wind. Gelukkig willen we naar een haventje 20 mijl verder en we nemen rustig de tijd, we dobberen heerlijk in de zon voorwaarts. We komen in de middag aan in een klein haventje (Morro Jable) en zoals in bijna alle havens op Fuertaventura staat deze ook bekend als "altijd vol". We proberen het natuurlijk weer, alleen is hier geen enkele havenmeester of bewaker. Na enig overleg met een Franse dame die hier ligt en woont op de boot, verplaatsen we naar plaatsje nummer 2. Twee uur later zien we eindelijk een bewaker en wij denken dat hij naar ons toe zou komen, maar nee geen enkele interesse voor een buitenlandse boot. Dus Thijs vliegt achter hem aan om zeker te weten dat we kunnen blijven liggen. Na alle opties besproken te hebben; langs de kade die krom is, aan een pontoon in te ondiep water, voor anker op een slechte plek konden we ook blijven liggen en wachten tot 20 uur vanavond om te kijken of de vaste ligplaatshouder zou komen. Als we voor de laatste optie kiezen, zegt de bewaker dan kunnen jullie veel beter op een andere plaats gaan liggen, want er komt vannacht wind en golven. Ok, er is dus wel een plekje vrij. We verplaatsen en gaan daarna op weg naar het strand, want we koken haast op ons achterdek. We lopen 20 minuten richting het stadje en vinden een prachtig strand. Als we terug zijn op de boot, waarschuwt onze buurman ons dat er morgen heel veel golven aan komen en dat we daar op deze plekken erg aan blootgesteld worden. We besluiten dat we morgen dus verder gaan naar Gran Canaria alleen willen we eerst een weerbericht zien. We vragen de buurman en hij biedt ons aan om bij de zeilschool waar hij werkt het internet te gebruiken, aardige mensen die zeilers. |
|
23 september Fuerteventura > Gran Canaria |
Allebei hebben we slecht geslapen vannacht. Ten eerste blies de wind met tussenpozen hard vanuit de bergen over de haven zodat we nooit een constant geluid hadden van de wind en de golven. Ten tweede maken we ons een beetje zorgen om Nadine om dat er voor vandaag regen met onweer voorspeld is. Maar het belangrijkste is dat we er weer één hebben: een hele grote kakkerlak. Toen we gisteravond wilden gaan slapen en Marijke haar tandenborstel ging pakken, vloog ze ineens twee meter achteruit en de bijbehorende gil gaf al aan wat het geval was. We doen nog een poging doen om ons nieuwe huisdier (El Gigante genaamd) te vangen en overboord te zetten, maar hij is ons te slim af. Visioenen van El Gigante die over ons gezicht loopt houden ons wakker. Enigszins vermoeid beginnen we dus aan onze overtocht van zo'n 60 mijl naar Gran Canaria. Iets voor ons zijn nog 2 andere boten in dezelfde richting vertrokken, maar die halen we snel weer in en laten we daarna ver achter ons. Onderweg krijgen we nog bezoek van een klein geel/groen vogeltje, vast een kanarie. De kanarie ziet (net als de duif op de Golf van Biskaje) het wel zitten om op Marijke te gaan landen. Alleen is deze dierenvriend daar minder van gediend en zitten Marijke en de kanarie eerst 5 minuten tegenover elkaar. De kanarie blijkt echter wel een mensenvriend te zijn en na een nieuwsgierige wandeling over m'n hand en arm neemt hij plaats op m'n schouder. De regen gaat gelukkig aan ons voorbij en om 17h30 varen we de haven van Las Palmas binnen. Het is zondag en geen havenmeester te bekennen (in een haven met 1250 ligplaatsen) en we besluiten maar te overnachten op de ontvangststeiger. We zijn nog steeds moe en doen niet al te veel meer. Het eten hadden we deels al klaar en daarna zijn we lekker Top Gun gaan kijken (onze alltime favorite). El Gigante hebben we vandaag niet meer gezien en ook die slaapt dus nog een nachtje bij ons aan boord. Welterusten. |
|
24 september Gran Canaria |
Vannacht bereikt ons dan toch het regengebied en het is maar goed dat we er wakker van worden zodat we de ramen en luiken kunnen sluiten. Wanneer we wakker worden regent het nog steeds en Las Palmas is bedekt onder een grijze deken. Het havenkantoor ziet er nu wel bemand uit en we melden ons maar eerst eens daar. We worden alleraardigst ontvangen alleen doen hun computers het niet meer omdat de stroom was uitgevallen door de regen. En alles is tegenwoordig afhankelijk van computers dus gaat het inchecken nog niet zo gemakkelijk. De papierwinkel lukt wel en ook lukt het betalen, maar een nieuwe pas voor ons aanmaken die toegang geeft tot de steigers en sanitair lukt niet. Voorlopig liggen we dus nog steeds bij de ontvangststeiger en met een ouderwetse sleutel kunnen we gebruik maken van het sanitair. De wifi doet het door de stroomstroring ook niet meer in de haven, dus internet wil nog niet. Toen de regen bijna weg was zijn we Las Palmas gaan verkennen. Vanuit de haven zijn we zuidwaarts gaan lopen en na een tijdje kwamen we daar in een mooi oude wijk terecht. Ook staat hier een huis waar Columbus in heeft gezeten. Onze reis lijkt veel op de reizen die Columbus heeft gemaakt en regelmatig komen we dus op plaatsen waar hij ook is geweest en daar is men dan meestal erg trots op. In dit huis heeft men een museum gemaakt over Columbus en zijn reizen en daar zijn we natuurlijk even binnen gegaan. Er stonden mooie oude zeekaarten en nog meer klassieke nautische instrumenten. Ook waren er modellen van de verschillende schepen en een op ware grootte nagebouwd scheepsinterieur. Al met al zeker de moeite waard. We wandelen terug richting de haven en genieten ervan om weer even in een echte stad te lopen. We bekijken het oude deel van Las Palmas en lopen uiteindelijk door een winkelstraat terug. We houden allebeide een scherpe uitkijk op een Vodafone winkel, want we willen heel graag ons tekort aan internet gaan aanvullen. Helaas een andere keten Movistar heeft hier het monopolie en verkoopt geen prepaid internet wat we nodig hebben. Op de terugweg moeten we nog even wat boodschappen inslaan, een klus die nog steeds veel tijd kost omdat je nooit weet wat ze hebben en dan al helemaal niet waar alles ligt. Het gevolg is dat je veel te lang in een supermarkt staat en dat vinden we beide nog steeds geen groot succes. Als we terug zijn bij de boot, is de regen al lang opgehouden maar is het pasjes probleem nog steeds niet verholpen en is het internet nog niet in de lucht. Morgen beter, na regen komt hier namelijk weer zonneschijn, anders dan we van vroeger gewend zijn. |
|
25 september Gran Canaria |
Vandaag krijgen we dan eindelijk een echte plek in de haven. Nou ja, een echte plek is het eigenlijk niet. We liggen op een plek waar een steigerpaal staat die anderhalve meter uitsteekt. De enige manier om op de steiger te komen is balanceren op de 5 cm rand om de paal heen. Niet echt een topplek dus, maar ja we liggen. 's Middags lopen we naar de andere kant van Las Palmas waar een mooi strand ligt waar de Atlantische deining vol binnen komt. Zwemmen is daar pas echt topsport en we komen dus ook regelmatige in de zandwasmachine. Als we terug zijn in de haven gaan we op de borrel bij de Poco Loco. Daar is het zo gezellig dat we pas na middernacht weer terug zijn op onze boot. En daar zien we onze megakakkerlak El Gigante weer. Na een kort kat-en-muis spel maakt hij een domme fout. Hij verstopt zich in een wc-rol maar z'n grote voelsprieten steken er nog bovenuit en we weten dus waar hij zit. Met een stuk papier dekken we de bovenkant af en daarna schuiven we een ander stuk papier onder de rol door en dan hebben we hem. We pakken hem op en lopen een heel stuk voordat we El Gigante weer vrijlaten. Daarna heerlijk geslapen. |
|
26 september Gran Canaria |
Als we vanochtend lekker aan de koffie zitten, komen er wat werklui de steiger op en die gaan vandaag bezig met... de steigerpaal waar we naast liggen. Ze vragen vriendelijk of we wat naar voren willen om te voorkomen dat onze boot vies wordt en zo verplaatsen we ons dus twee meter verder van de steiger af. De paal is nu niet meer bereikbaar en alleen via een andere boot kunnen we nu nog van de boot af. Nog minder comfortabel dus. Ook niet comfortabel is dat de haven gebruikt wordt als riool en we de tel kwijt zijn van de hoeveelheid drollen, condooms en damesverbandjes die voorbijdrijven. We begeven ons dus maar weer naar de ander kant van de stad waar we ons vermaken op het strand en in de golven. Als we terug komen zijn de mannen nog steeds bezig met onze paal. Met een schuurmachine halen ze het roest eraf en ook gaat er een nieuwe laag verf op. Door het schuren zit onze boot al behoorlijk onder de zooi en als er ook nog eens een blik verf in het water valt is het voor ons genoeg. We verlaten direct deze plek en verplaatsen ons naar de ontvangststeiger waar we al eerder 2 nachten hebben doorgebracht. We zijn een uur bezig om de boot weer schoon te krijgen en als er een havenmannetje komt vertellen dat we hier niet kunnen liggen krijgt hij 2 stomende Hollanders tegenover zich. We mogen nog 1 nachtje daar liggen en dat is precies de tijd waar we zelf ook aan dachten. Morgen gaan we lekker een rustig ankerplekje opzoeken en zullen we blij zijn deze rioolhaven te mogen verlaten. |
|
27 september Gran Canaria |
Sorry allemaal voor het negatieve stukje over Las Palmas, het lukt blijkbaar niet elke dag om er een feestverhaal van te maken. Maar vandaag was het geluk (lees: de zon) aan onze zijde. Er is veel regen voorspeld en misschien wat onweer en de hele dag zitten we tussen de donkere dreigende wolken (bovenste foto is vanochtend en onderste is vanavond). Op één of andere manier blijft er echter de hele dag een stukje blauwe lucht boven ons hangen en zo maken we er dus een zonnige dag van. De wind zou eerst west zijn en later noordwest en dus perfect om vanuit Las Palmas naar het zuiden te varen. Doordat Gran Canaria een paar hoge bergen heeft, blijft er van deze voorspelling weinig over en hebben we te maken met lokale winden: eerst oost, dan noordoost, dan zuidoost, dan zuidwest en uiteindelijk dan ook de voorspelde westenwind. Een uitdagend tochtje dus qua zeilvoering. Door de wisselende windrichting was de zee wel helemaal in de war en kwamen de golven echt uit alle richtingen. Rond vijf uur gooien we ons anker uit bij Pasitos Blancos aan de zuidkust van Gran Canaria. Zoals te zien, een echte goudkust. We liggen in een verrassend groene omgeving en als we even later een paar karretjes over de heuvels zien rijden weten we waarom het zo groen is: er ligt een golfbaan. Hopelijk kunnen de golfers allemaal een beetje richten en krijgen we tijdens het snorkelen niet de ballen om onze oren. Overigens kon dat snorkelen hier wel eens heel tof worden. Toen we net het anker hadden liggen, zagen we namelijk een heel grote schildbad onder de boot doorzwemmen. Snel duikbril gepakt en het water in, maar helaas was hij al weer weg. Morgen weer een kans. |
|
28 september Gran Canaria |
Met het snorkelen zien we vandaag geen schildpad meer, maar wel zien we voor het eerst roggen. Naast het snorkelen doen we wat kleine klusjes en als aan het einde vd middag de Poco Loco de baai binnenvaart, is het weer tijd voor gezelligheid. Alleen komt er vanaf dat moment ook een enorme deining de baai in rollen en vanachter ons anker worden we steeds omhoog opgetild om vervolgens weer achter de golf neer te dalen. We moeten er even aan wennen, maar naast een beetje discomfort lijkt er weinig gevaar in te zitten. We eten een hapje samen met Patrick en Margo van de Poco Loco in het havenrestaurant waar een prima feestje aan de gang is (we denken dat een plaatselijke yup z'n verjaardag vierde) en 's nachts slapen we best goed ondanks de deining. |
|
29 september Gran Canaria |
Vanaf de ankerplek in Pasitos Blancos zijn we vandaag verder westwaarts gaan varen langs de zuidkust van Gran Canaria. De plaats die we eerst in gedachte hadden, bleek midden in het massatoerisme te zijn opgegaan en dus zijn we nog even verder gaan varen. Gelukkig werd de kust steeds mooier en verdwenen de hotels van het formaat flatgebouw. Uiteindelijk gooien we ons anker uit onder hoge kliffen bij het pittoreske Puerto de Mogan. Bij het naderen van het plaatsje hoort Marijke haar naam noemen vanaf een andere boot en het blijkt dat daar vrienden van Marijke's ouders uit Roden op zitten. We wisten wel dat ze hier ergens zouden zitten, maar elkaar tegenkomen op zee is dan wel heel bijzonder. We drinken wat en praten gezellig bij. In het plaatsje zit een watersportwinkel waar we vorige maand extra filters voor de watermaker besteld hadden, maar helaas, ze hadden het nog niet binnen. Maandag gaan we er weer naar toe en waarschijnlijk kunnen ze er dan een paar leveren. Tot die tijd blijven we dus nog even hier liggen, en dat lijkt helemaal geen straf te zijn. |
|
30 september Gran Canaria |
Vandaag gaan we met Geert en Tineke sightseeing doen op Gran Canaria. Eerst rijden we naar een krater met een diameter van maar liefst 1 km. Deze berg, de Caldera de Bandema, schijnt vernoemd te zijn naar een Nederlander die hier ooit wijn is gaan verbouwen. Na deze berg zijn we toe aan koffie, maar blijkbaar heeft alle horeca zich aan de kust gevestigd en zo rijden we wel bijna een uur rond voordat we een cafe tegenkomen. De omgeving is mooi, dus dat stukje extra rijden valt reuze mee. Na de koffie voelen we ons als herboren en gaan we verder naar Aguimes. Dit dorpje heeft een mooi oud centrum met kleurrijke huizen in smalle straatjes. Als laatste rijden we naar Barranco de Guayadeque. Dit is één van de vele canyons die Gran Canaria heeft. Kenmerkend voor deze vallei zijn de vele grotten, waarvan een groot deel bewoond is. Op veel plaatsen zie je dan ook een moestuintje met een voordeur tussen de rotsen waarachter dan een woning schuil gaat. Diep in de vallei staat gelukkig een restaurant en hier nemen we onze lunch. Aan het einde van de middag rijden we weer terug naar Puerto de Mogan. Onderweg worden we steeds stiller omdat we ons toch wel een beetje zorgen zijn gaan maken om DOEN. Nog nooit eerder hebben we haar zo lang alleen gelaten als we voor anker liggen. En we liggen best dicht bij de rotsen... Met een knoop in de maag naderen we laatste bocht en zien haar dan tot onze grote opluchting gewoon precies op dezelfde plek liggen. Weer hebben we extra vertrouwen gekregen in ons anker, dat ons tot nu toe altijd perfect op de plek heeft gehouden. Overigens controleren we tegenwoordig altijd wel even met de snorkel hoe het anker zich heeft ingegraven. Terug in de baai zien we ook de Poco Loco liggen en zoals inmiddels gebruikelijk wordt het weer een gezellig avondje. We nemen ons nog voor om even dag te zeggen en dan op Doen te gaan eten, maar het is te gezellig op de Poco Loco en het wordt na middernacht voor we weer op onze eigen boot zijn. Margo maakt een heerlijke curry klaar en we mogen zo aanschuiven. |
|
