Canarische eilanden
1 oktober Gran Canaria |
Vanochtend is onze watermakerfilterverkoper (lang leve de mooie scrabble woorden) weer open en we staan optijd bij hem op de stoep. Maar helaas, zijn vrouw is er niet en die weet wanneer de bestelde filters gaan komen. 's Middags is zijn vrouw er wel en dan zullen we weer terug gaan. Zonder filters gaan we weer verder en komen we in een grote Spar supermarkt terecht. Omdat er hier veel Duitse en Nederlandse toeristen zitten, heeft deze supermarkt opvallend veel niet-Spaanse artikelen in zijn assortiment. Als we zelfs Calve pindakaas zien voelen we ons helemaal thuis en met een kar vol boodschappen keren we terug naar de boot. 's Middags snorkelen we wat en zien weer een aantal nieuwe vissoorten. Dan is het weer tijd om naar de watermakerfilterverkoper te gaan en het pakje is er nog steeds niet, maar is al wel op het eiland en komt waarschijnlijk morgen. We willen morgen eigenlijk verder gaan varen omdat er over een paar dagen weer een windstille periode aankomt en daarna een zuidwestenwind. Als blijkt dat er toch nog ergens 6 filters in de winkel liggen, besluiten we die te kopen en als ze niet passen kunnen we ze weer ruilen voor de voor ons bestelde filters. Gelukkig passen ze en doet de watermaker het er prima op. We drinken nog wat met Geert en Tineke en na het afscheid komen we op de weg terug nog op de borrel terecht bij onze nieuwe Australische buren. We zijn er maar druk mee, met al die gezelligheid....! |
|
2 oktober Gran Canaria > Tenerife |
Inmiddels zijn we bijna een week van El Gigante af en wie zien we daar vanochtend: El Miniature, een heel klein kakkerlakje van 1 mm. Althans, het lijkt op een kakkerlakje maar kan natuurlijk ook zomaar een ander diertje zijn. Ik laat het beestje vol trots aan Marijke zien en zal hem over boord zetten. Op het moment dat ik hem over boord wil zetten en naar mijn hand kijk, is het beestje weg. Marijke denkt nog dat ik een grapje maak, maar ja nog even wat extra gezelligheid aan boord. We gaan vandaag verder naar Tenerife en met een mooie wind zeilen we tussen de eilanden door. Tenerife is door z'n hoge berg van 3700m al van verre te zien. Als we in de geplande ankerbaai aankomen, zien we de Poco Loco ook liggen en we varen er naartoe. Het blijkt echter een weinig beschutte ankerbaai te zijn en ook de omgeving ziet er niet heel fraai uit. We besluiten weer verder te gaan naar het zuiden en de ook de Poco Loco gaat weer de zee op, maar naar het noorden en dus nemen we voorlopig even afscheid. Als we via de marifoon horen "Alle schepen, alle schepen, hier meldpost IJsselmeergebied", heeft Patrick de grap van de dag te pakken. In Nederland hoor je op het IJsselmeer namelijk elk uur deze oproep gevolgd door het weerbericht en het horen van de oproep klinkt dan ook als vertrouwde muziek. We eten op zee en verder genieten we van een mooie zonsondergang, en hadden we iemand die perse op de foto wilde. Om 20h00 leggen we aan in de haven van San Miguel. |
|
3 oktober Tenerife |
Is het overal waar we komen feest? Nee hoor. San Miguel blijkt niet een dorp te zijn, maar een verzameling appartementen complexen met een golfbaan. Hier zie je goed dat ook de Canarische (palm)bomen niet tot in de hemel kunnen groeien. Er staan een aantal skeletten van niet afgemaakte bouwprojecten en als de waterkraan naar de palmbomen dichtgaat, blijft ook daar weinig van over. Tot nu toe hebben we op alle Canarische eilanden vrij veel 'skeletten' gezien en dat blijft een treurig gezicht. Verder hebben we vandaag wat klusjes gedaan aan de boot zoals het markeren van onze ankerboei. Ook in Mogan was er weer iemand heel nieuwsgierig naar het gele boeitje dat boven ons anker drijft. De boei is nu voorzien van duidelijke letters met 'DANGER' en een groot ankersymbool. Hopelijk snapt iedereen vanaf nu dat je deze boei dus niet moet gaan ophalen. Morgen varen we verder naar La Gomera en daarna volgen nog La Palma en El Hierro. |
|
4 oktober Tenerife > La Gomera |
Is het op veel plaatsen waar we komen feest? Jazeker! Na onze ietwat teleurstellende kennismaking met Tenerife (we hebben er niet veel van gezien hoor), zijn we vandaag weer in een paradijsje terechtgekomen: La Gomera. Onderweg werden we al getrakteerd op veel natuurschoon met heel veel gelbschnabelsturmtauchers, meerdere schildpadden (waaronder een verliefd stelletje, zie de foto) en een grote groep pilotwhales (een walvissoort). Ook hebben we een mooi uitzicht op de 3700m hoge El Teide op Tenerife (de hoogste berg van Spanje). Aan het einde van de middag komen we aan in San Sebastian, de hoofdstad van La Gomera. Maar met slechts 9500 inwoners is het een klein gezellig stadje, echter vol met historie. In het haventje krijgen we een prima plekje en worden we vriendelijk verwelkomd (is niet altijd het geval in de Canarische havens). De douches zijn goed en ook is er internet. We zijn direct al helemaal blij hier te zijn en we blijven dus waarschijnlijk wel een aantal dagen liggen. We hebben namelijk al heel lang niet gewassen en ook willen we hier mooie wandelingen gaan maken. Voordeel van zo'n klein stadje is dat alles dichtbij is en dat we zo naar de bakker, de supermarkt en de versmarkt lopen. We sluiten deze topdag passend af in een lekker restaurantje. Wat een feest weer. |
|
5 oktober La Gomera |
De palmen groeien weer tot in de hemel, La gomera is een mooi paradijs. We voelen ons beide meteen thuis op deze plek en denken dat we hier zeker nog wel even liggen. We beginnen de dag met de lang uitgestelde was (laatste keer was op 10 september), en daar mag je dan natuurlijk niet over klagen, maar dat blijft toch altijd wel een beetje een klusje. Na goed anderhalf uur zijn alle shirts en korte broeken ed er weer door heen gejaagd en kan de zon zijn werk gaan doen. Wacht ons deze week nog het beddengoed etc, maar dat doen we natuurlijk lachend in dit mooie weer. We maken vandaag ook voor de tweede keer yoghurt. Marijke had op een andere "vertrekkerssite" (wij zijn niet de eerste en zeker niet de enige die dit avontuur doen) gelezen dat je aan een liter melk (gewoon houdbare in deze mega hitte) een beetje yoghurt moet toevoegen (een yoghurt van 100ml in eerste instantie gebruikt). Dit mengsel zetten we dan 1,5 dag in een warme omgeving, dat komt hier dus helemaal goed. Na anderhalve dag gaat het de koelkast in om verder in te dikken. We hebben sinds vorige week als ontbijt nu cruesli met yoghurt en dat smaakt zeer goed. Dit kunnen we straks op de oceaan ook als ontbijt eten, want dan is de bakker even niet om de hoek. |
|
6 oktober La Gomera |
Een herftsgriepje dat zich al een paar dagen aankondige bereikte gisteren bij mij (Thijs) zijn hoogtepunt, ondanks dat er van herfst hier nog weinig te merken valt. Alhoewel het nu 's nachts toch echt wel afkoelt tot zo'n 21 graden en dan trekken we dus maar een lakentje over ons heen. Gisteren ben ik dus de hele dag niet van de boot afgeweest omdat ik zo slap als een vaatdoek was. En dat heeft me blijkbaar goed gedaan, want ik werd vandaag wakker met de fitheid van een 16-jarige. Dus hup d'r uit , douchen en broodjes halen. En gelijk maar even langs het busstation om te kijken hoe dat hier een beetje werkt. Als ik terugkom bij de boot en tijdens de koffie enthousiast m'n plan presenteer om bus die en die te nemen en dan een uitdagend lange wandeling te gaan doen, roept Marijke me tot de orde. En zoals gewoonlijk, heeft Marijke gelijk en zwakken we het te ambitieuze plan dus een beetje af. We nemen de bus naar Agulo, een 17e eeuws kustplaatsje een half uur verderop. Vanuit de bus lopen we zomaar door wat straatjes en daar hangt een heerlijke rustieke sfeer. Op elke hoek klinkt wel ergens vrolijke traditionele muziek uit een openstaande deur en de straten zijn versierd met vele bloemen. In een 2-zitje nemen we plaats voor ons foto-moment met de zelfontspanner en dan loopt er opeens een vriendelijk hondje voor ons langs (zie bovenste foto). We zijn niet zo van de honden en hervatten onze wandeling door het dorp. Iets verderop bij een bankje gaan we zitten voor een broodje en dan komt het hondje er weer gezellig bijzitten. En eigenlijk zit er best een leuk koppie op, maar omdat we nog verder willen wandelen schenken we weinig aandacht aan het diertje. We lopen verder en af en toe wordt het hondje toegeroepen door kinderen. Maar het beestje lijkt vastbesloten om met ons mee te gaan en we laten het dus maar even meelopen. De wandeling begint met heel steil oud ezelpad dat ons hoog de bergen inbrengt totdat we tussen de wolken zitten. De uitzichten zijn prachtig en we zien zowel Tenerife als La Palma. En ook het hondje heeft er plezier in aangezien het steeds vrolijk voor ons uitloopt en bij ons komt zitten als we pauzeren. De schat heeft het net als wij ook warm en zoekt ook vaak de schaduw op (zoals te zien op de foto hiernaast waar hij bij het struikje zit). Na een aarzelende kennismaking hebben we nu opeens heel veel lol met een hond. Waar het even vlak is rennen we met elkaar, alleen is zo'n hondje natuurlijk veel sneller. Bergwandelen, rennen... ja het gaat dus weer prima met m'n knie. Ik doe de oefeningen nog steeds en het heb al een hele tijd geen pijn meer. Wel doe ik er voorzichtig mee, al is dat misschien moeilijk te geloven nadat je de foto hiernaast hebt gezien. Op de terugweg lopen we langs een stuwmeer en daar kan onze trouwe viervoeter dan eindelijk wat water gaan drinken. Met meer energie dan ooit daarvoor komt hij teruggerend vanuit het water en we hervatten de tocht. Als het pad ons tot weer een top heeft geleid, zien we onder ons het dorp weer liggen. Het lijkt dichtbij, maar we zitten nog erg hoog. We pakken het bustijdenkaartje erbij en zien dat er over 25 minuten een bus teruggaat naar San Sebastian. We zetten de vaart erin en het lukt ons om optijd beneden te zijn. Dit pad was geen ezelspad, maar meer een geitenpad. De onderste foto is genomen vanaf de bushalte en laat de helling zien waar we vandaan kwamen. En nee, ook wij zien daar geen pad lopen, maar het was er toch echt. Heel knap aangelegd. En dan zijn we dus weer terug in het dorp, zitten we bij de bushalte en ligt het hondje natuurlijk braaf naast ons. We vragen ons af hoe dat zal gaan als wij de bus instappen, aangezien we (hoe schattig ook) het hondje echt niet gaan meenemen. Maar als de bus arriveert, begrijpt het hondje het gelijk en blijft het op de stoep staan terwijl wij instappen. We danken het hondje voor een heel gezellige middag en als we wegrijden zien we het hondje gewoon weer de straat inlopen waar we hem voor het eerst zagen. Heeft hij even een toffe dag gehad. We zijn beide best even ontroerd door het afscheid van onze makker, want hoe bedenkt zo'n hondje nou dat hij een middag de bergen in gaat wandelen met een stel wildvreemden? |
|
7 oktober La Gomera |
Nadat we eerst ons suf hebben gedraaid met de wasjes, geven we onszelf verder een rustdagje. Het is immers zondag en daar kunnen we best rekening mee houden. Dus lezen we wat, eten we wat en zwemmen we wat. Allemaal niet te druk om maken. Barcelona en Real Madrid spelen vanavond gelijk en daar lijkt men hier wel vrede mee te hebben. In Nederland herpakt Twente zich gelukkig na het foutje van vorige week. Van de hele top 8, haalt alleen PSV ook de 3 punten binnen en zo lijkt voor Twente de herbstmeister titel steeds dichterbij te komen. Verder weinig nieuws vanuit de zon, morgen gaan we het eiland verder verkennen en dan hopelijk weer mooie foto's. Wel hebben we nog nieuws over de vogel die we aan boord hadden. Het was geen kanarie, maar een canarische tjiftjaf. |
|
8 oktober La Gomera |
We gaan vandaag een lange wandeling maken door het nationale park van Garajonay en nemen daarom de eerste bus die daar naar toe gaat. De wekker hoef je daar niet voor te zetten, aangezien de eerste bus pas om 10h30 gaat. Na een half uurtje in de bus stappen we uit op de berg Garajonay op zo'n 1400m hoogte. Vandaaruit nemen we een route dwars door het park richting het noordoosten. Voor de route staat zo'n 7 uur en we willen de bus van 18h30 terugnemen en dat zou dus moeten lukken. De route gaat door een heerlijk bos en op deze hoogte is het minder warm dan op het strand. Ergens halverwege raken we een beetje de weg kwijt, maar we lopen nog steeds op een pad dus dan kom je vanzelf ergens uit. Uiteindelijk liepen we nog steeds op het goede pad en zien we daarnaast een bordje staan dat aangeeft dat er ook een weg naar Hermigua gaat. Door dit dorp zijn we eergistern gekomen met de bus en omdat we denken daar wel een bus op te kunnen pakken lopen we door. We hebben het bustijdenboekje mee en zien dat de bus naar San Sebastian daar om 16h00 gaat en dat moeten we kunnen halen. De route gaat langs een riviertje door een mooie kloof en is dus allemaal afdaling. Om 15h30 komen we aan in Hermigua en hebben we in 4,5 uur lopen 1200m gedaald, maar een veelvoud daarvan gelopen. We gaan op zoek naar de bushalte en als we die vinden zoeken we een plekje in de schaduw van een boom en gaan we wachten tot de bus komt. Het wordt 16h00 en daarna 16h30 en tegen vijfen maken we ons een beetje zorgen waarom we nog geen bus hebben gezien (ook niet van de andere kant). We gaan wat rondlopen en vragen her en der wat. We houden een taxi aan en vragen zijn prijs voor een rit naar San Sebastian. Voor dat bedrag kun je hier prima uit eten (of hadden we een auto kunnen huren) en de taxi laten we dus weer gaan. Als we om 17h30 onze opties nog even doornemen, komt daar ineens een bus de hoek om rijden. We maken duidelijk dat we mee willen en gelukkig stopt hij. Het blijkt dat de bussen volgens zondagsregeling rijden omdat het een feestdag is. En als we dan in het bustijdenboekje kijken worden de 2 uur dat we hebben moeten wachten opeens heel erg prima. We hebben namelijk weer eens veel geluk gehad. Ons oorspronkelijk plan was namelijk om de bus te pakken waar we ook zijn uitgestapt. Die bus zouden we dan om 18h30 nemen, alleen gaat die bus op zondag om 17h00 en dan zouden we er nooit hebben gestaan. De bus van 17h00 is tevens de laatste op zondag en die halte was nou niet bepaald in de bewoonde wereld... Zonder geluk vaart niemand wel! Noot voor evt bezorgde familie: Met dergelijke tochten nemen we altijd de satelliettelefoon mee en zorgen we dat we wat lokale telefoonnummers meehebben. En tuurlijk zouden we uiteindelijk die taxi hebben genomen als dat de enige oplossing was. Ook hebben we voldoende water en eten mee, een Bear Grylls setje en natuurlijk de survival kennis die we hebben opgedaan tijdens de vele afleveringen van Bear Grylls' Ultimate Survival. |
|
9 oktober La Gomera |
Au, au au wat hebben we een spierpijn, elk op- of afstapje is een ware marteling (vooral voor Marijke hoor). Zijn we dan toch niet meer zo jong als we denken of hebben we gisteren een erg grote wandeling gemaakt. Dat laatste natuurlijk! De vaste volgers kunnen al bijna een patroon herkennen in onze stukjes, enorme lap tekst; we zijn op pad geweest en dan een mini stukje; strand- en bootdag. Voordat we te voorspelbaar worden moeten we dus maar weer eens gaan. We gaan morgen naar één van de ankerbaaien verderop. Daarna naar een wat grote plaats aan de andere kant van La Gomera: Valle Gran Rey. Mits Thijs over zijn oude weerzin tegen het openbaar vervoer heen komt dan pakken we wederom de bus in Valle Gran Rey en gaan nog een stukje van het national park bekijken. Het wordt spannend of we daar gaan komen want het openbaar vervoer heeft gisteren een erg slechte beurt gemaakt. Waarschijnlijk was het geen feestdag maar werd er landelijk gestaakt, tja dat krijgen wij natuurlijk niet echt mee, maar we zullen de volgende keer vragen welke dienstregeling ze volgen. |
|
10 oktober La Gomera |
Na 6 heerlijke dagen in San Sebastian wordt het tijd om weer verder te gaan. Er staat net genoeg wind om de 5 mijl naar de door ons gekozen ankerbaai te zeilen. Het gaat niet hard, en we doen er dus ruim 2 uur over (ja, minder dan 2,5 knoop gemiddeld). Maar ach, de zon schijnt en we hebben de tijd en we vinden het prima zo. We komen 1 schildpad tegen (onszelf niet meegerekend) en die haalt ons ook nog in en verder zien we weinig in de zee. Als we de ankerbaai bereiken blijkt die helemaal leeg te zijn. Aan de ene kant is dat fijn want dan heb je dus een prive baai. Maar aan de andere kant vraag je je toch even af of er niet een reden is dat er niemand anders ligt. We gooien het anker uit en nemen een lekkere duik in het water. Omdat de vissen tijdens het zeilen niet hebben gehapt, doe ik nu een poging met snorkel en schepnet. Vaak zie je namelijk tijdens het snorkelen dezelfde vissen als bij de visboer en dat zou dus moeten smaken. Maar ik zie alleen hele mooie tropische vissen die eigenlijk te klein zijn om te eten. En de soort van de visboer is er wel, maar ook die zijn klein en komen niet bij me in de buurt nu ik een schepnet mee heb. Wel zie ik een grotere vis die ook langzaam is en waar ik dichtbij kan komen, maar die soort zie ik voor het eerst en heb geen idee wat het is en laat ze dus maar met rust. Met lege handen keer ik terug naar de boot. Vanaf de boot zien we dat er mensen leven in de grotten bij het strand (op de foto zie je rechts van DOEN zo'n grot). Ze dragen geen kleren en 's avonds is er geen enkel lichtje te zien. Dat zullen dan wel hele duistere darkrooms zijn. |
|
11 oktober La Gomera |
Vannacht bleef er nog al wat deining staan in de baai en dan gaan we flink heen en weer. Niet in een vast ritme, maar met grote en kleine zwiepers. Na wat weinig slaap zaten we dus al vroeg aan de broodnodige koffie en weten we nu waarom we alleen lagen in deze baai. Tijdens onze koffie worden de darkroombewoners ook wakker. Uiteraard weer zonder kleren lopen ze hun grotjes uit. Met een bidon in de hand lopen ze een paar meter en dan... blijkt dat de functie van de bidon het opvangen van de ochtendurine is. Hmm, we weten niet wat ze er uiteindelijk mee hebben gedaan, maar we denken er het onze van. Na de koffie halen we het anker op en gaan we verder naar Valle Gran Rey. We liggen hier voor anker onder een hoge klif. Op de foto naderen we de ankerplaats en dan zie je heel in de verte een paar bootjes aan de voet van de klif liggen, we zijn dus niet alleen. Die bootjes zijn groter dan wij en dat geeft een indruk hoe hoog het is. We verkennen het dorp en er hangt een hippie-achtig sfeertje. Erg relaxed dus. Helaas heeft de laptop weer moeite met internet en na 2 wifi-terrassen geven we het op. Nog even wachten op de update, maar dat kunnen jullie dus nu niet lezen. |
|
12 oktober La Gomera > La Palma |
Het tochtje van ruim 40 mijl naar La Palma belooft prima te worden:er staat een normale passaatwind uit het noordoosten en dat wordt dus zo'n 50 graden aan de wind lekker raggen. Maar eerst moeten we ruim een half uur uit de luwte van La Gomera motoren om vervolgens in de beruchte accelartiezone te komen. Daar gaan we van windkracht 0 ineens naar windkracht 6. We hijsen het zeil dus gelijk maar met 2 riffen erin. Na een paar uurtjes rammen komt La Palma in zicht. Santa Cruz ligt onder de wolken en bij aankomst genieten we van weer eens lekkere regendruppels. De haven hier is vrij nieuw en daardoor is er voldoende ruimte. Het sanitair is perfect en het internet is supersnel (zo hebben we dus ook HET interview kunnen zien). De email bracht nog mooi nieuws ook: ik heb een prijs gewonnen voor mijn proefschrift. Onlangs verslikte Marijke zich nog tijdens de borrel met de Poco Loco toen we het over werk kregen en ik zei: "Ik ben wetenschapper". Misschien dat met deze wetenschappelijke prijs Marijke nu ook eens gaat inzien wie ik ben. |  |
13 oktober La Palma |
Het is zaterdag en dus slapen we eerst even uit en doen daarna de boodschappen voor het weekend. Eigenlijk is ons leventje dus niet eens zo anders dan in Nederland. We laten ons uitvoerig voorlichten bij de plaatselijk VVV en als we terugkomen hebben we Nederlandse buren die net vanaf Madeira zijn komen zeilen. 's Middag doen we wat klusjes aan de boot. Normaal rond deze tijd ga je dingen regelen voor de winterstalling en zit het zeilseizoen erop maar dit jaar is dat gelukkig anders. Het zeil krijgt wat aandacht en wordt verstevigd op de plekken die de meeste slijtage vertonen. Daarnaast worden er een aantal extra tell-tales geplaatst. Deze tell-tales zijn van heel lichte stof en laten zien hoe de luchtstroming langs het zeil verloopt. Door goed op de tell-tales te letten kun je de zeilen in de perfecte stand trimmen. Truc daarbij is dat ze allemaal de goede kant op moeten wijzen (dus niet zoals op de foto, dan zou de schoot een beetje aan moeten). Ondanks alle high-tech apparatuur, zorgen deze simpele stukjes stof voor de beste snelheid. En met weinig moeite ga je dan zo 0,1 knoop of meer harder. Op een etmaal is dat al gauw 2,5 mijl en op een oversteek van 2 weken is dat dus zo'n 34 mijl. En dan zit je met je stukje stof dus opeens 5 uur eerder in de Carieb! En 5 uur eerder in de Carieb is misschien niet veel op de 5 maanden die we hebben in de Carieb, maar we willen graag op Marijke's verjaardag (7 december) onder een palmboom op Barbados zitten. |
|
14 oktober La Palma |
Toen we vanochtend wakker werden lag er een nieuw 'bootje' in de haven. Een groot cruiseschip is aan de kade gaan liggen en de hele dag is het een komen en gaan van de vooral Engelse opvarenden. Het wordt een zonnige en winderige dag en we gaan lekker een stukje wandelen. Op zondag rijden er weinig bussen dus doen we een wandeling vanuit de haven. We hebben een wegenkaart van het eiland en een wandelroutekaart en proberen hiermee een mooie route te vinden. Op één of andere manier lukt het niet om ons te orienteren met beide kaarten en zo lopen we uiteindelijk een doodlopend pad de berg op. Vanaf overmorgen hebben we een week een auto en dan zullen weer eens echt gaan wandelen. Op het nieuws zagen we dat Kaapverdie zich ten koste van het sterke Kameroen heeft geplaatst voor de Africa Cup en wellicht kunnen we daar straks nog een feestje van meepakken. |
|
15 oktober La Palma |
Vandaag pakken we het wandelen op een high-tech wijze aan. Er is hier een website met wandelroutes en daar kun je een bestandje downloaden en dan komt de route in Google-Earth op de computer. Zo bereiden we ons dus even goed voor en dan gaan we op pad. Vanuit Santa Cruz lopen we omhoog en op een bepaald moment pakken we zowaar het door ons gekozen pad op. We lopen een aantal uur en dat brengt ons bijna zo hoog dat we in de wolken lopen. De terugweg gaat door een mooie vallei die uiteindelijk weer in Santa Cruz uitkomt. In Santa Cruz lopen we ook langs de vele kenmerkende balkons, die je alleen aan de zeezijde van de huizen ziet. Het schijnt dat men vroeger het toilet op deze balkons had en dat bij hoogwater de schuif werd opengezet en alles zo de zee in stroomde. Naast de wandeling doen we paar kleine dingetjes aan de boot, lezen we wat en doe ik nog wat 'wetenschappelijk' werk. Voordat we op reis gingen heb ik nog een artikel met mijn laatste resultaten naar een tijdschrift gestuurd voor publicatie. Afgelopen maanden is het manuscript beoordeeld door het tijdschrift en deskundige 'reviewers'. Begin deze maand kwam de uitslag van dit proces en zoals gewoonlijk hebben dan de reviewers een aantal kritische vragen. En dat is altijd even slikken aangezien al je ziel en zaligheid in zo'n stuk zitten en je (voor je gevoel) de experimenten zo perfect mogelijk hebt uitgevoerd en het manuscript zo goed mogelijk hebt geschreven. En dan doet het dus even pijn als de reviewers zeggen dat je het beter zus-en-zo had kunnen doen of dat je op sommige punten geen gelijk hebt of zelfs de verkeerde conclusie trekt. Op enkele punten stelden ze goede vragen maar op andere punten hadden ze geen gelijk of kwam hun vraag voort uit een gebrek aan de juiste kennis. Alleen heeft een reviewer altijd gelijk en kun je in je weerwoord niet zomaar zeggen dat het een stomme vraag is. Dus probeer je dan een aardig en wetenschappelijk antwoord te geven zonder dat de reviewer een vervelend gevoel krijgt. Uiteindelijk moet de reviewer namelijk nog wel zijn akkoord geven aan het tijdschrift voordat het artikel gepubliceerd wordt. Nu maar hopen dat ze het weerwoord voldoende vinden en dat er binnenkort dus weer een artikel verschijnt. |
|
16 oktober La Palma |
We worden helemaal blij wakker want vandaag kunnen we de auto ophalen die we voor de komende week gehuurd hebben. Vlak naast de haven kunnen we de auto ophalen, omdat er weer een cruiseschip is binnengekomen en daar worden ook veel auto's aan verhuurd. Het is dus druk bij het hele kleine verhuurkantoortje, maar als we aan de beurt zijn gaat het snel. We krijgen een mooie nieuwe Opel mee en daar zitten tegenwoordig wel heel veel knopjes in. Ook de handrem is een knopje en dat is natuurlijk even wennen. Als we het allemaal een beetje door hebben halen we nog een paar broodjes en wat drinken en rijden we de bergen in om daar te gaan wandelen. De wandeling is vrij hoog en zo lopen we een groot deel in de wolken. Zoals gewoonlijk, lopen we in onze mooi-weer-outfit bestaande uit een korte broek, een shirtje en sportschoenen. Onderweg komen we een aantal bergwandelaars tegen en die nemen hun hobby hier wel erg serieus als je naar hun outfits kijkt. En ook hebben de meeste reeds een paar krukken mee voor het geval ze een enkel verzwikken, maar het kunnen ook skistokken zijn voor het geval het gaat sneeuwen. Omdat wij dat allemaal niet meesjouwen, krijgen we een aantal afkeurende blikken. Onlangs hebben we uit een biografie geleerd dat je jezelf vooral niet te serieus moet nemen en dat je veel dingen gewoon moet laten gaan, ouwe reus. De kenners zullen gelijk weten wiens biografie we hebben gelezen. Diegenen die geen idee hebben, zouden op maandag- en vrijdagavond eens op een andere zender moeten afstemmen. Enfin, we lopen lekker een paar uur door het bos en genieten van wat we zien. Terug bij de auto rijden we naar een strand en nemen daar een lekkere duik in de zee. Daarna rijden we terug naar Santa Cruz en onderweg stoppen we nog bij een grote Lidl. Op La Palma gaan we namelijk voor zo'n 2 maanden boodschappen doen omdat dit in Kaapverdie veel moeilijker en duurder schijnt te zijn. We verkennen de Lidl of we hier kunnen slagen en we worden heel gelukkig van het assortiment. Van een aantal producten kopen we één verpakking om te testen en als het bevalt dan slaan we die groot in. En met al die verschillende producten hebben we vanavond dus een echte tapas-avond. |
|
17 oktober La Palma |
Vannacht kwam er flink wat oceaandeining de haven inrollen en al dat geschommel en getrek aan de lijnen was niet bevorderend voor de diepe slaap. We doen het vanochtend dus rustig aan en het hoogtepunt van onze inspanning is dan ook het bijtanken van alle jerrycans met diesel. Met in totaal 200L (waarvan 65L in de vaste tank) zitten we weer maximaal vol en we hopen hier wederom weer heel lang mee te kunnen. Het blijft immers een zeilreis. 's Middags rijden we een stukje langs de noordoostkust van het eiland. De route is avontuurlijk en gaat langs vele bananenplantages. Aan het einde van een mini weggetje zijn we verbaasd dat er geen bord staat dat het een éénrichtingsweg was. Keren op een helling zat er niet bij toen wij rijles hadden. En met Marijke als chaffeur zijn we blij dat we echt niemand tegenkwamen. Ook zien we een tweetal zoutwaterzwembaden. Dit zijn zwembaden waarvan een deel in open contact met de oceaan staat zodat de golven dus af en toe in het zwembad rollen. We hebben geen zwemkleding mee, maar komen hier zeker nog wel een keertje terug. 's Avonds hebben we gezellig de bemanning van de Beluga op bezoek. |
|
18 oktober La Palma |
We hebben een herfstdag en dus doen we allerlei nuttige zaken. Een groot deel van de mega-boodschappenlijst halen we aan boord en daar zijn we wel even zoet mee. Terwijl Marijke het allemaal een plekje geeft, en een fruitschaal/netje klust (zie foto), doe ik een laatste poging om data-overdracht via de satelliettelefoon werkend te krijgen. Tot op heden is dat niet gelukt omdat ik dan moest zorgen dat geen enkel programma op internet zou gaan als de telefoon verbinding maakt. En als dat gelukt was, deed het gewone internet het niet meer. Maar vandaag is het wel gelukt. Met het geniale programmatje SPS-Mail gaat de laptop niet echt op internet, maar doet het programma alles wat je wilt (zonder dus dat alle normale programma's gaan zoeken naar updates ed). Via de satelliettelefoon kunnen we nu email binnen halen en versturen (dat emailadres kunnen we hier niet plaatsen aangezien we dan ook spam-berichten zullen krijgen), GRIB-files downloaden (ons weerbericht), weerkaarten downloaden en orkaan waarschuwingen krijgen. Alles wat je als oceaanzeiler nodig hebt dus. En omdat het programma alles comprimeert, gaat het ook nog eens acceptabel snel en omdat we per minuut betalen dus ook voor een acceptabele prijs. We zijn zelfs nog bezig om te kijken of we ook stukjes op de website kunnen plaatsen hiermee, zodat jullie onze oceaanoversteken live kunnen volgen. Nu lukt dat nog even niet omdat het (als beveiliging) niet mogelijk is om de website vanuit het buitenland bij te werken. Om die beveiliging te omzeilen (zoals we doen sinds we uit Nederland zijn), heb ik nog wat extra informatie nodig. Wordt dus misschien nog beter, maar ook zonder die mogelijkheid is SPS-Mail voor iedere oceaanzeiler met satelliettelefoon een echte aanrader. |
|
19 oktober La Palma |
We beginnen de dag met een wandeling, tenminste dat was het plan. We rijden de bergen in naar het begin van de reeks vulkanen die midden op La Palma staan, vandaar willen we één van de vele wandelroutes oppakken. We stoppen even bij een uitkijkpunt en weten niet hoe snel we weer in de auto moeten stappen, het is koud, te koud. We rijden verder en hopen dat de thermometer in de auto een grapje met ons uithaalt en de cijfers van de temperatuur omdraait. Wij lopen warm bij 31 graden en vinden 13 graden echt niet te doen. Ook bij de 2e poging is de route nog te hoog en dus te koud (uiteraard hebben we geen truien mee). We houden het voor gezien en gaan ons vermaken bij de Lidl. Wederom lukt het om een karrenvracht aan boodschappen in de boot weg te stouwen. Aan het einde van de middag wordt het echt feest: we halen Marloes (zus van Thijs) van het vliegveld. We praten gezellig bij en gaan heerlijk uit eten. |
|
20 oktober La Palma |
Marloes zit nog in een vroeg ritme en zit dan ook al vroeg lekker buiten in het zonnetje. Als ook wij de slaap uit de ogen hebben gaan we na de koffie eens beginnen aan een wandeling. Lekker in de bossen op niet al te grote hoogte in de bergen, waardoor we lekker in zomeroutfit kunnen lopen. Na de wandeling zijn we toe aan het strand. Alleen is dat er niet echt heel veel op La Palma en dus zoeken we wat anders. Zo komen we bij één van de zoutwaterzwembaden terecht. En dat blijkt een geweldige middagbesteding te zijn. Je kunt er lekker zonnen en vissen kijken. Maar ook rustig een beetje zwemmen in de zee is er bij. Als het vloed wordt, komt er af en toe een golfje over in het zwembad. Maar niet veel later komen de golven huizenhoog het zwembad inrollen en hebben we een echte attractie. Aan de kant waar de golven binnenkomen is een stang die je kunt vasthouden en het is de uitdaging om die stang nog vast te hebben als de golf voorbij is geraasd. De video's zijn geweldig geworden en komen misschien nog op de site. Nu even nog alleen foto's. Beide foto's zijn vlak na elkaar genomen. Op de bovenste zie je de golf er bijna aankomen en zie je Thijs bij de stang staan. Op de onderste foto is de golf net over komen rollen en zit Thijs er ergens onder. Het schijnt dat het allemaal goed is afgelopen. Ook voor de dames was het dollepret en tevens een uitdaging om de bikinistukjes op de juiste plek te houden. 's Avonds lekker tapas op de boot en natuurlijk de hele avond buiten zitten onder een mooie sterrenhemel. |
|
21 oktober La Palma |
We beginnen deze dag met een bezoek aan het vulkanische zuiden van La Palma. Natuurlijk is het hele eiland vulkanisch, maar het zuiden is extra vulkanisch omdat hier de uitbarstingen nog maar kort geleden waren (laatste in 1971). We bezoeken het informatiecentrum waar we lekker een informatieve film kunnen zien onder het genot van een kopje koffie. Daarna wandelen we langs de indrukwekkende krater van de San Antonio vulkaan. Daar blijkt een groot aantal blauwbekhagedissen te leven. Inmiddels komt de zon er goed door en zijn we weer toe aan strand. Ergens in de buurt schijnt wat te zijn en we zoeken onze weg naar Playa Chica (vrijvertaald het damesstrand). Playa Chica blijkt niet te bestaan (of we kunnen het niet vinden) maar we komen bij het geweldige Playa de la Zamora terecht. De hele middag vermaken we ons daar met zwemmen, snorkelen en zonnen. De golven zijn best heftig en voor sommigen van ons is het dan ook een uitdaging om zich staande te houden. Omdat het hier zo goed bevalt, besluiten we ook maar te gaan eten bij de kleine kiosk bovenop de klif bij het strand. Daar blijkt dat deze simpele kiosk maaltijden bereidt die best voor een michelin ster in aanmerking zouden komen. Zelfs vis-o-foob Marloes smult van de dorade en fileert hem tot op de laatste graat. We sluiten deze heerlijke dag af met een drankje op de boot. |
|
22 oktober La Palma |
Vandaag is de laatste dag van Marloes en dus mag Marloes kiezen wat we gaan doen. Helemaal niet erg vinden we het dus als ze toch wel graag terug wil naar het strand van gisteren. Hiernaast zie je een foto-impressie van de vissoorten die we hebben gezien met snorkelen. Dit strand ligt in een marine-reservaat (waar het verboden is te vissen) en de vissen zijn dan ook goed aan de maat. Soms komen deze grote jongens zelfs angstaanjagend dichtbij en hoop je dat ze niet aan je teen gaan smikkelen. Wederom geen idee welke soort vissen we zien, maar mooi zijn ze wel. 's Avonds brengen we Marloes naar het vliegveld en daar blijkt haar vlucht flinke vetraging te hebben. We gaan dus maar even lekker buiten in het zonnetje zitten wachten totdat we uiteindelijk haar vliegtuig zien landen. Dan volgt het afscheid (is altijd minder leuk dan het weerzien) en vervolgen wij onze weg naar... de Lidl. Een nieuwe karrevracht wordt in de auto geladen en staat even later netjes opgeruimd aan boord. We hebben de laatste week heel veel boodschappen ingeladen en zijn dan ook klaar voor de oversteek naar Kaapverdie. We halen vanavond maar eens alle weersvoorspellingen binnen en dan ontwikkeld zich weer een klassiek patroon. De normale wind is hier noordoost en die windrichting zorgt normaal voor makkelijke tocht naar Madeira, Canarische Eilanden en Kaapverdie. Kaapverdie ligt ten zuidwesten van La Palma en met een noordoostenwind zou dat dus heel lekker zeilen zijn. Voorspelling voor de komende week: morgen zuidwest 6, dan een paar dagen nauwelijks wind en later in de week zuidwest 8 bft. Hmm, zo komen we natuurlijk voorlopig niet in Kaapverdie. |
|
23 oktober La Palma |
Vanochtend leveren we eerst de huurauto in (alweer schadevrij) en we zijn weer aangewezen op de benenwagen voor ons vervoer en vermaak. Alleen blijven die afkeurende blikken op onze benenwagens van vorige week maar rondzingen in ons hoofd. We lopen dus maar even Santa Cruz in opzoek naar een wandelwinkel. Vanochtend is er ook een cruiseschip aangekomen en het is daardoor lekker druk in de straatjes van Santa Cruz. En na een tijdje lopen is die er dan opeens: een echte wandelwinkel. Omdat wij denken dat we zeilers zijn en geen wandelaars, hebben we enige moeite met deze identiteitswisselingen. Maar we lopen er naar binnen en worden gelijk vriendelijk geholpen. Schoenen zijn er niet in onze maat maar wel hebben ze veel rugzakken. Tot nu toe doen we alle wandelingen met een (gratis) rugzakje die toch niet zo fijn zit. En zowel bij Jolijn als Marloes hebben we nu al gezien dat je tegenwoordig hele sjieke rugzakken hebt. Deze zakken zitten niet meer op je rug, maar de zak zweeft vrolijk op zo'n 5 cm achter je rug. Dus wij maar eens kijken welke zweefrugzak het beste bij ons past. Nadat we 3 keer zijn flauwgevallen van de prijs van een zweefrugzak komen we tot een keuze en na wat afdingen (dat is ook iets wat we aan het leren zijn deze reis) is die van ons. Als Marijke ook nog van die uitschuifbare skistokken in de hand neemt is het echt tijd om de winkel te verlaten. En ook de aangeraden camelbag (waar onze zweefrugzak compatibel mee is) nemen we niet mee want wat is er nou mis met een fles water? Bij een andere winkel lukt het ook nog om van die enorm lompe bergwandelschoenen voor Thijs te kopen (foto hiernaast is bewust zonder voeten), maar Marijke heeft maat 40,5314 en die hebben ze hier echt niet blijkt na het passen van vele schoenen. 's Middags maken we een kleine wandeling van 2 uur met onze nieuwe uitrusting en we zijn helemaal blij. Helaas komen we geen andere wandelaars tegen om te kijken of we nu geen afkeurende blikken meer krijgen. Morgen maar eens echt de bergen in, wij wandelaars ;-). En die zeilers dan? Nou, zoals het nu lijkt hebben we tot en met volgende week woensdag of geen wind of zuidwesten wind. Kaapverdie zal nog even op onze komst moeten wachten. |
|
24 oktober La Palma |
We doen vandaag een mooie lange wandeling die volgens de wandelgids valt in de categorie: "Extreme (Only for keen sport types)". Helemaal iets voor ons dus, zeker nu we een zweefrugzak hebben en al één van ons op bergschoenen loopt. De route ging eerst lekker omhoog via een bos dat ons tot net iets meer dan 1000m hoogte bracht. Hierbij moeten we echter wel eerlijk zeggen dat we met de bus naar een opstappunt zijn gegaan dat op 300m hoogte lag. Vanaf het hoogste punt ging de weg rustig omlaag langs een waterkanaaltje. Het extreme deel van de route lag op dit stuk: op sommige punten werd het pad slechts zo'n 50cm breed met aan de ene kant het kanaaltje en aan de andere kant de afgrond. Gelukkig zijn we koele kikkers en lukte het de hele route om niet in het ravijn te vallen. Ook leuk was dat een deel van de route door tunnels ging. Als echte wandelaars zijn we daar natuurlijk op voorbereid en dus kwamen de hoofdlampjes uit de zweefrugzak tevoorschijn. Maar zonder gekheid: het was weer een heerlijke wandeling. Terug op de boot eerst even bijkomen en dan de weerkaarten bekijken. Werden we gisteren nog gedwarsboomd in onze plannen door tropical depression 19, vandaag is die gepromoveerd tot tropical storm Tony. En Tony zal ons hier nog minstens een week gaan houden. |
|
25 oktober La Palma |
Nu Tony ons nog een tijdje op La Palma 'gevangen' houdt, zijn we vandaag maar weer eens naar onze vrienden van de wandelwinkel gegaan om te kijken of er nog wandelschoenen voor Marijke te vinden zijn. Na wederom vele schoenen gepast te hebben die niet lekker zaten, kwam de verkoper met een paar oorwarmers aanzetten. Deze multifunctionele en waterdichte oorwarmers zouden ook gebruikt kunnen worden als wandelschoenen, als ze tenminste om je voeten passen. En het wonder geschiedde: de oorwarmers zaten als gegoten om Marijke's voeten. Het was alsof we midden in een scene van Assepoester zaten. Ze zaten zelfs zo lekker, dat Marijke's voeten dusdanig blij werden dat ze een rol heeft gekregen in de nieuwe film 'Happy Feet'. Wat we nog niet helemaal snappen, is waarom ze op La Palma oorwarmers verkopen als het hier nooit vriest. Misschien weer iets voor een prijsvraag. Verder doen we het vandaag rustig aan, we vermaken ons met spelletjes en we hebben het warm omdat er geen wind is. |
|
26 oktober La Palma |
Als de dag begint met een glijpartij doordat m'n slipper alle grip verliest op de natte stenen (nat van het schoonmaken, het is hier heel erg netjes) en ik daardoor op m'n billen val, weet je dat het zo'n dag is waarop je niet al te veel gekke dingen moet gaan doen. Daarom gaat Marijke maar weer eens de mast in voor de periodieke check van alle belangrijke punten. Op die hoogte is het een stuk kouder dan op zeeniveau en daar komen de oorwarmers dan toch van pas. Met dank aan de buren van de Beluga is vastgelegd hoe profi Marijke in de mast hangt, een koud kunstje. Tropische storm Tony is inmiddels uitgeraasd maar een nieuwe Atlantische stormdepressie is alweer naar ons onderweg. Deze depressie zal ons maar heel langzaam gaan passeren en we gaan er dan ook niet van uit dat we voor 5 november weer verder kunnen. Aangezien het hier bijna 20 graden warmer is dan in Nederland, hoor je ons niet klagen hoor. |
|
27 oktober La Palma |
Vandaag is het weer wandeldag. Er is nog één wandelroute die je vanuit Santa Cruz kunt doen die we nog niet hebben gedaan en die route brengt je naar de 1100m hoge Montana de Tagoja. Al binnen een half uur moesten we een blaar bij Marijke verzorgen, en dat ondanks de nieuwe oorwarmers. Onderweg kwamen we er nog achter dat de oorwarmers niet alleen als bergschoenen handig zijn, maar ook de typische golf-swing opeens wilden uitproberen en dat ging heel soepel. Misschien dus ook iets voor op de golfbaan. Na een uur begon het te regenen, maar dat was eigenlijk niet zo erg gezien de temperatuur. En zo ploegden we ons door het bos de berg op. Een heerlijk moment is het dan als je de top bereikt hebt en we alleen nog maar hoeven te dalen. Toen we 6 uur na ons vertrok weer terugkwamen in Santa Cruz, waren de straten afgezet voor een kartrace. De pits was bij de haven en het was mooi om te zien hoe al die mannen, vrouwen en kinderen (er waren verschillende klassen) zich aan het opfokken waren voor de race. We pakten een snelle douche en zijn daarna lekker langs de kant gaan zitten om het race-gebeuren te aanschouwen. De winnares bij de meisjes was echt een race-monster op de baan. Toen we haar later in de pits zagen zat er achter dat pak en die helm een vriendelijk en zachtaardig, zelfs ietwat verlegen, meisje. Dat hadden we dus even niet verwacht. |
|
28 oktober La Palma |
Hiep, hiep, hoera! Neefjes Thijn en Pim vieren hun verjaardag vandaag en wij doen daar op afstand aan mee: lekker een cakeje bij de koffie. Verderdoen we ook mee met de herfstvakantie het regent de hele dag en we vermaken ons binnen met boeken, spelletjes en.... uitzendinggemist, wat een uitvinding op afstand met een goede internetverbinding. |
|
29 oktober La Palma |
Als we wakker worden verwachten we eigenlijk weer een druilerige dag, maar de zon schijnt en het wordt een prachtige dag. Omdat we weten wat er na vandaag gaat komen, doen we snel de was nu die nog kan drogen in de zon. Daarna genieten we lekker van het zonnetje op het strand. Met snorkelen zien we 5 enorm grote roggen in het zand liggen. Thijs ziet ze en Marijke zegt dat ze ze ziet maar ziet vooral heel veel grijs en stenen. Uiteindelijk ziet Marijke ook één rog bewegen. De kleintjes zijn zo'n anderhalve meter groot, maar de grootste is wel 3 meter breed. Terug op de haven komt de havenmeester naar ons toe met het advies om een andere plek te gaan nemen ivm het verwachte weer voor morgen. We liggen nu tussen 2 andere zeilboten in en dan zouden de masten wel eens tegen elkaar aan kunnen komen als we hard gaan schommelen. De haven heeft ruimte genoeg en dus verplaatsen we ons naar een grotere plek. Daarna slaan we nog even flink boodschappen in, zodat we dat niet meer hoeven als het morgen losbarst. We genieten nog even na van de warme dag met een borreltje in de kuip met de bemanning van de Beluga. |  |
30 oktober La Palma |
Vanochtend vroeg is het gaan waaien, flink waaien. Eerst met ruim 60 knopen wind (bijna windkracht 12) recht van voren en nu met zo'n 50-55 knopen van opzij. Met de wind opzij gaan we enorm schuin tijdens de windvlagen, en dat terwijl we in een haven liggen. De hele haven is in de weer met het weer vastmaken van losgewaaide zaken (zoals een fok, een kuiptent, en 2 complete terrassen). Tot nu toe gaat het goed met Doen. Andere boten hebben al wel schade, soms heel erg. We wachten af en hopen dat het snel minder wordt. In het begin is zo veel wind nog spectaculair en denk je dat is zo voorbij, maar nu we al meer dan 14 uur heel veel wind hebben, is het wel weer leuk genoeg geweest. De wind is op dit moment (21.30 uur) nog ontzettend vlagerig als gevolg van de bergen naast de haven en het gaat soms van 12 knopen wind opeens naar boven de 45 knopen en dat is van niets naar heel heel veel kunnen wij jullie vertellen. Wat ons betreft liever continue windkracht 8 dan van niets opeens naar 9 en dat de hele tijd. Vanmiddag was het nog heftiger en kostte het moeite om niet van de steiger te waaien. Nadat Thijs al 3 keer helemaal nat geregend en gezout (het is echt waar dat bij een bepaalde windkracht het zeewater horizontaal gaat waaien) was, is hij maar in een zwembroek gaan lopen. Toen we verder op in de haven even gingen kijken hoe het overal ging samen met de bemanning van de Beluga, kostte het ons (Marijke en de bemanning van de Beluga) de grootste moeite om in een zeiljas op de steiger te blijven staan. We moesten bij een vlaag echt met de knie op de steiger gaan zitten en je vasthouden aan een bolder, behalve Thijs die bleef vrolijk staan. "Tja we hebben niets voor niets zo'n aerodynamisch lichaam gekregen, zo'n zeiljas die vangt alleen maar wind." De wind heeft Thijs wel een nieuwe coupe gegeven "coupe La Palma". |
|
31 oktober La Palma |
Gisteravond zet de storm nog even door, als we gaan eten vliegen de karbonades letterlijk door de boot bij een enorme windvlaag. De wind is echt vernietigend en in de vlagen gaan je oren dicht van de onderdruk die ontstaat. Zelfs de deksel van de bakskist vliegt open door het drukverschil. We zijn bang dat het nog wel even gaat duren en vinden dat we met onze spatschermen best veel wind vangen. We besluiten ze er maar preventief af te halen. Rond middernacht gaat de storm gelukkig liggen. Er blijven wel golven in de haven staan en het wordt een rustigere nacht maar nog niet heel comfortabel. Vanochtend moeten we eerst onze lijnen gaan verstellen, want door de golven in de haven liggen we er nu erg aan te rukken. We zijn even bezig met de lijnen, want we hebben ons gisteren met maar liefst 22 lijnen vastgemaakt. Als we vervolgens een rondje door de haven lopen als echte ramptoeristen zien we dat het veel slechter met Doen had kunnen aflopen. De Poolse klassieke zeilschoener "Polski Hak" van 26 meter heeft flinke schade opgelopen, wat erg pijnlijk is om te zien. Op de foto zie je dat de mega stootwillen gewoonweg niet bestand waren tegen dit geweld. Gisteren was al goed te zien dat deze boot er niet schadevrij uit zou komen, maar kon je er helaas niets aan doen. Misschien hebben ze zelfs nog geluk gehad, er is volgens de bemanning alleen cosmetische schade. Op sommige momenten tilde het jacht de steiger wel een meter de lucht in en dreigde die boven de steigerpalen uit te komen. Andere boten zijn ook erg beschadigd en er zijn boten in vlagen onder de steiger terecht gekomen en van één boot zijn hierdoor 2 scepters uit het dek gerukt. Wij gingen in vlagen ook zo schuin dat we met het gangboord ter hoogte van de zijsteiger kwamen. Aan het eind van de middag lukte het ons in een windstillere periode Doen meer van de zijsteiger te halen met lijnen naar een andere steiger. De 22 lijnen waren niet overdreven, maar hebben Doen schadevrij door de strijd geholpen. Op de site van de Beluga (www.sail-beluga.nl) staan nog meer foto's van dit geweld en via deze link kun je een filmpje zien die zij gisteren maakten. |
|
