Langs de Spaanse Ria's en de Portugese kust
1 juli Golf van Biskaje |
De wind is vannacht zoals voorspeld meer naar west gedraaid en zelfs iets noordwest en dus schieten we lekker op vandaag. Omdat we nog niet echt lekker geslapen hebben, doen we eigenlijk niet meer dan noodzakelijk is. Het eten wordt dus snert uit blik en ook van het vissen komt niet veel. Wel worden we de hele dag om de zoveel tijd vergezeld door dolfijnen. Op de foto zie je ze aan de rechterkant van de boot (stuurboordzijde voor de kenners). Wat is dat toch een fantastisch verschijnsel om mee te mogen maken. Verder schijnt de zon volop en zien we vandaag geen enkele ander boot. |  |
2 juli Golf van Biskaje > Gijon (Sp) |
Tijdens Marijke's wacht is er opeens paniek aan boord. Wie er precies bang is voor wie is nog niet direct duidelijk, maar we zijn opeens niet meer met z'n 2-en aan boord: we hebben een duif erbij. Het beest (zo noemde Marijke hem eerst) probeerde eerst 2 keer in het zeil te landen en daarna op de windgenerator, dat had hem bijna de kop gekost. Uiteindelijk lukt het hem om in de kuip te landen en daar zat hij eerts urenlang niets te doen en bij te komen van z'n avontuur. Na enige tijd kwam er meer leven in de duif en bleek het vooral dorst te hebben. We deelden wat water met hem en onze broodkruimels gingen er ook goed in, maar pinda's daar keek hij niet naar om. Onze duif is de hele dag aan boord gebleven en leek steeds gelukkiger te worden. Uiteindelijk had de duif zelfs schijt aan ons en begon hij de kuip onder te schijten. Waarop wij dus veel aan het wegpoetsen waren en we de afspraak met hem maakten dat ie alleen nog op de vloer mocht zitten. En de dierentuin werd completer door de vele dolfijnen die we vandaag mochten zien. De dolfijnen hier reizen in groepen (soms wel met zo'n 30) en je ziet ze dus al vanaf een afstand aankomen omdat het water opeens heel onrustig wordt. Ze racen dan met z'n allen op je af en gaan zich verdringen om maar bij de boeggolf van onze boot te mogen zwemmen. Soms zelfs met 7 tegelijk onder de boeg en dan met meerdere aan de zijkanten van de boot. Wat geweldig! Ook de klassieke 'flipper-geluiden' klinken alom en ze laten zich graag fotograveren. Filmsterren zijn het ook en we hopen snel een filmpje online te kunnen zetten. Staat inmiddels bij de Video's. Door onze dierentuin ging de dag zo voorbij. De zon staat inmiddels merkbaar hoger aan de hemel en als in de loop van de middag de wind wegvalt wordt het echt warm. Pas 30 mijl voor Gijon hoeven we de motor te starten omdat er te weinig wind nog is om te zeilen en hierdoor hebben we ruim 90% van deze oversteek kunnen zeilen. Als lunch worden er heerlijke pannenkoeken geserveerd en ook hebben we rond vieren nog een borrel aan boord (uiteraard met fris). Een uur later leggen we aan in het Spaanse Gijon. Na 55 uur varen hebben we een berucht stukje zee afgelegd op een aangename wijze. We voelen ons koning en het blijkt dat Spanje ook nog eens de finale van het EK heeft gewonnen gisteren. We zijn echter te moe om te feesten. Na een paar biertjes pakken we een lekkere verfrissende douche en ook spoelen we al het zout van de boot af met zoet water. Daarna koken en eten en nu even de site bijwerken en dan... lekker slapen. |
|
3 juli Gijon |
Na een heerlijke nachtrust die lang mocht duren (voor de verandering liggen we echt stil in een haven en niet te schommelen aan onze landvasten, en daarnaast is het hier erg stil ondanks dat het een grote stad is), gaan we bezig met de dagelijkse dingetjes in de heerlijke Spaanse zon. Even naar het havengebouw om te wassen wordt toch een douche pakken omdat die hier zo lekker zijn. Overigens is in het havengebouw nog iets moois aan de hand. De dames van de receptie lijken namelijk zo van de miss Spanje verkiezing te zijn gekomen en hun parfum doet de receptiehal heerlijk ruiken. Tot overmaat van geluk werken ze uiterst langzaam (of ze doen alsof de computer langzaam is ;-) en duurt het verlengen van ons verblijf hier met 1 dag lang, maar is het één groot visueel genot. Na de koffie gaan we heerlijk wassen. Hiervoor hebben we een WonderWash aan boord (zie filmpje op Youtube hier). Dit is een geniaal machientje dat gebruik maakt van wassen onder hoge druk waardoor het wasmiddel veel beter (en sneller) werkt. Volgens de handleiding hoef je hierdoor slechts 2 minuten te wassen per keer. We draaien 2 wassen en het resultaat zien jullie op de foto hiernaast aan de zeerailing hangen. Onze handwasmachine heeft geen centrifuge functie en de was komt er dus wel erg nat uit. Gelukkig helpt de Spaanse zon ons en aan het einde van de dag ligt alle was alweer droog aan boord. De skisokken en thermo-onderkleding hebben we ook gewassen en we hopen deze pas op de terugweg over lange tijd nodig te hebben. Ondertussen hebben we ook nog een meneer van de douane aan boord die alle papieren komt controleren en daarvan een lang rapport maakt. Waar ze zich in andere landen uiterst serieus nemen en in strakke uniformen komen, leek deze beamte met een rood gestreept shirtje en een jackje op een doorsnee toerist, lang leve de relaxheid. 's Middags verkennen we de stad Gijon (spreek je uit als Gigon). De haven ligt mooi aan het oude centrum en we vermaken ons prima. Ook komen we 2 goede stranden tegen en uiteraard gaan we dan even in het water staan. Tijdens de oversteek van de Golf van Biskaje zagen we al op de zeewaterthermometer (ehm ja, we meten belachelijk veel bij ons aan boord) dat deze steeds aangenamere waarden aannam. En het water op dit strand nodigde echt uit voor een duik, maar ja we stonden in de verken-een-stad-stand en hadden dus geen badkleding aan. 's Avonds hebben we voor het eerst onze buitengrill gebuikt en dat was echt fantastisch. Met een paar heerlijke stukken kalfsvlees (dit rijmt inderdaad niet echt met onze steunactie voor de duif, maar bij de slager was ons Spaans te beperkt om enig idee te hebben wat we kochten) maken we een onszelf een goede maaltijd. De buitengrill heeft daarbij een plekje op het zwemplateau en de mensen in de haven kijken verbaasd hoe mooi dit wel niet gaat. Overigens kregen we van meerdere Engelsen in eerdere havens complimenten over onze boot, en dan voornamelijk hoe mooi ze er nog uit ziet als ze horen dat hij al 18 jaar oud is. Zo lag er in Douarnenez een Engels paar naast ons met een nieuwe Hanse 41 en die mensen waren zo te spreken over ons boot dat we ze dan ook maar even het hele interieur hebben laten zien. Het zal ons niets verbazen als er binnen kort een Hanse 41 in Engeland te koop staat :-). Vanavond maken we een plannetje voor de komende tijd. Het is nu begin juli en halverwege augustus willen we richting Madeira varen. Daardoor hebben we dus zo'n 6 weken voor Spanje en Portugal. Omdat we geen scheve gezichten willen creeeren hier, wordt het 3 weken Spanje en 3 weken Portugal (en ja, dat klinkt best lekker om zo op te mogen schrijven). In Spanje willen we ongeveer 12 plekken zien en dat betekent dat we de komende 3 weken lekker kunnen kusthoppen. En als het ergens heel mooi is, dan kunnen we ook nog een dag langer blijven. Voor de komende tijd worden er hier geen stormen oid verwacht en tot La Coruna zullen we overwegend westenwinden hebben en vanaf daar draait de wind als het goed is meer naar noord (de Portugese Noord). Morgen gaan we dus aan de wind zeilen naar Cudellero. Dat is een klein plaatsje en waarschijnlijk hebben we daar geen internet, dus weer even wachten op de update. |
|
4 juli Gijon > Cudellero |
In de hectische dagen voor vertrek en tijdens de koude natte dagen in juni zeiden we vaak tegen elkaar: "vroeg of laat, is het het allemaal waard". En eigenlijk hebben we sinds we uit L'Aber Wrac'h zijn vetrokken naar de baai van Douarnenez en daarna de oversteek naar Spanje echt het gevoel dat het allemaal lekker meezit. En zo was ook vandaag een dag waar je het allemaal voor doet, kan bijna niet mooier. De dag begon voor Marijke met een Skype-date met Carolien. Gelijktijdig mocht ik douchen, brood halen en de toegangspas van de steiger inleveren. Omdat ik zonder toegangspas zou terugkeren, hadden we afgesproken dat Marijke een beetje op de toegangspoort van de steiger zou letten om mij binnen te laten. Maar ja, dat Skypen met Carolien vraagt natuurlijk alle aandacht en zo stond ik dus al een tijdje voor de poort te wachten. Uiteindelijk zag een andere Nederlander op de steiger mij zielig staan wachten en aardig dat hij was liep hij naar de poort om mij weer op de steiger te laten. Net op het moment dat ik bij de boot aankom, gaat Marijke met laptop naar buiten om via Skype nog even een beeld van de omgeving te geven. "oh Thijs jij hier? Oeps vergeten..." Ondertussen is onze buurboot, een Franse X-382 die sneller is dan onze boot, al vertrokken naar Cudellero. Een half uur later gaan ook wij de zee weer op en zien de X op ruime afstand voor ons varen. De route vandaag was aan de wind met 1x overstag. Door het overstagpunt goed te kiezen liggen we wel mooi eerder dan de X in Cudellero (op de foto hiernaast zie je hem rechts van ons liggen). Vanmiddag kwam er namelijk een koufront over en daarbij draait de wind vrijwel altijd van zuidwest naar noordwest. Aan de lucht kunnen we zien waar het front zit en wanneer het passeert. Onze tactiek was om pas overstag te gaan als het koufront gepaseerd is en we noordwestenwind zouden hebben. De X ging al eerder overstag (toen de wind nog zuidwest was) en moest hierdoor een extra slag maken. En tijdens die extra slag hebben we dus gehakt van ze gemaakt, altijd mooi om te winnen. En nog mooier was dat tijdens hun extra slag wij eindelijk weer eens beet hadden. Na eerder vandaag al een makreel verspeeld te hebben bij het aan boord takelen, hadden we er nu 2 tegelijk aan de lijn (we vissen met meerdere haakjes om de kansen te vergroten). Omdat we deze wel binnen wilden halen, hebben we het schepnet er bij gepakt en zo kregen we ze beide zonder problemen aan boord. Daarna nog ruim een halfuurtje zeilen en toen werd het goed verborgen Cudellero zichtbaar. De aanloop was niet heel lastig maar in de haven stonden we nog even te kijken. Je hebt hier boeien waar je je voor- en achterkant aan vast moet maken en dat hebben we nog nooit eerder gedaan. Na enig gepruts liggen we nu mooi vast, of het op de juiste manier is weten we echter niet geheel zeker. Omdat de vorige makreel na het fileren wel heel weinig vlees opleverde, hebben we deze jongens (die gelukkig een stuk groter waren) alleen schoongemaakt en dan in z'n geheel (zonder de kop dan) in de pan gedaan en op het bord gefileerd. Wat een traktatie weer zo'n verse vis. Verder hebben we lekker gewandeld door het dorp wat heel kunstig als een soort amfitheater tegen de bergen is gebouwd. Na de wandeling hebben we ons op een terras vermaakt met cervezas en het schouwspel van de 4 mannen die het buurterras opnieuw gingen inrichten met parasols. Waarschijnlijk zijn ze het nog niet eens waar de parasols allemaal moeten staan. Ook frappant is dat we op het terras (waar muziek was) voor de zoveelste keer deze reis WHAM met Last Christmas hebben gehoord. In Nederland hoor je dit slechts gedurende de paar weken rond kerst, maar in Frankrijk en Spanje draaien ze het blijkbaar het hele jaar door. Terplekke bedenken we dat we kerst dit jaar in zwembroek en bikini vieren en we proosten nog maar eens. |
|
5 juli Cudellero |
De windvoorspelling voor vandaag is west 5-6 mogelijk 7 en aangezien we naar het westen willen blijven we nog een dagje hier liggen. 's Ochtends drinken we koffie bij onze Nederlandse buurboot. Zij zijn op de terugweg en hebben de westkust van Spanje en een stukje Portugal gezien. En het bizarre daaraan is dat ze op 26 mei uit Nederland zijn vertrokken, dus 2 dagen voor ons. En zij hebben dus met de NO wind die er toen stond (en het mooie Pinksterweer) in 1x naar Camaret (bij Brest) kunnen varen, daar 12 uur gestopt en toen konden ze met ruime wind de Golf van Biskaje over zeilen en lagen ze binnen 1 week na vertrek in Noord-Spanje. Hmm, als wij terugdenken aan onze 4 weken kou en storm in Het Kanaal balen we uiteraard wel een beetje dat het ook heel anders had kunnen zijn als we slechts een paar dagen eerder waren vertrokken. Maar gelukkig hebben wij nog heel veel mooi weer tegoed (als het niet naar ons komt, dan...). Vanaf hun boot hebben ze gisteren ook foto's gemaakt van onze makreel-schoonmaak-sessie, hiernaast kun je duidelijk zien wie het vieze werk mag doen en wie er mag toekijken. Na de koffie zijn we bezig gegaan met de lijnen waaraan we vast liggen. Op 1 of andere manier is er een lijn met boei eraan onder onze boot om de kiel gekomen (zie onderwaterfoto hiernaast). Daar maakten we ons wel zorgen om omdat we er vast aan lagen en eigenlijk niet zo weg kunnen omdat je de motor zo niet kunt gebruiken vanwege kans op touw in de schroef. Na 1 uur van alles proberen gaven we het op. En weer een uur later kwam de lijn ineens spontaan vrij en dreef de boei weer vrij rond (wel blauw van onze onderwaterverf). Toen hebben we ons maar aan 2 boeien gelegd aan de voorkant. Maar dat vond de havenmeester maar niks en hij maande ons dat we ons met de scheepspapieren bij hem moesten komen melden. Daar kregen we uitleg hoe het bizarre boeien systeem hier werkt en zo liggen we nu eindelijk op de juiste manier. Inmiddels was de buurboot vertrokken en kwam er een Engelse boot aan. Ook zij keken verbaasd naar de boeien en we hebben ze met de bijboot maar een handje geholpen met het oppakken van de juisten boeien. Bij deze uiterst aardige mensen hebben we de middag doorgebracht met thee en daarna een borrel waarbij we getrakteerd werden op een schat aan mooie zeilverhalen en allerlei nuttige tips. Daarna kwam er nog een groot Nederlands zeiljacht binnen en ook die hebben we even een handje geholpen. Vervolgens werd het langzaamaan tijd om te gaan eten (de geplande wandeling laten we maar even) alleen doen die gekke Spanjaarden dat pas heel laat. En zo zaten we pas om 21h30 in een restaurant waar we overigens heerlijk hebben gegeten, wat weer kon aangezien de haven hier gratis is (maar er is dan ook niets). Als we terugvaren naar DOEN worden we nog uitgenodig door de nieuwe Nederlandse boot voor een kop koffie en daar sluiten we de avond gezellig af. Al met al toch een drukke dag waarbij het helaas niet is gelukt om een internetverbinding te krijgen. Daarom starten we nog even de SSB ontvanger op een weerfaxen binnen te halen op de computer. Om 1h30 hadden we voldoende informatie binnen om te beslissen dan we morgen weer een stuk verder naar het Westen gaan varen. |
|
6 juli Cudellero > Ria de Ribadeo |
Als we vanochtend om 10h00 wegvaren liggen er nog 3 andere bezoekende jachten hier: de Franse X, de Engelsen en de Nederlandse nieuwe boot. Omdat we ze inmiddels allemaal kennen varen we nog even langs iedereen (kwam eigenlijk net zo goed uit op weg naar de uitgang) en zo worden we door iedereen uitgezwaaid. Een bijzondere ervaring voor ons aangezien we dit nog nooit eerder zo hebben meegemaakt dat je elkaar allemaal uitzwaait, maar dat schijnt dus een beetje te horen bij de verwegzeilers. De wind is nog pal W vandaag en de deining is uit NW en het eerste rak tegen de wind is NW en dat is dus hard hakken. En daarbij zetten we dan maar toepasselijke hak-muziek bij op waarbij zelfs het legendarische optreden van Neophyte op Thunderdome '96 voorbijkomt (schaam je vooral niet als je dit niets zegt). Gelukkig is het rak naar ZW veel aangenamer en tijdens dit rak willen de makrelen weers eens bijten. We zetten er 4 terug omdat we die te klein vinden en houden er 3 voor het avondeten. Omdat de wind weer iets van het land komt ruiken we heel duidelijk de geuren van het rijkbebosde land, net zoals je ook wel eens de zee kunt ruiken op het strand. Rond 19h00 lopen we onze eerste Spaanse Ria binnen en genieten van dit moment. En het is hier heerlijk warm en we weten niet hoe snel we de zeilpakken uit moeten trekken. We maken daarna eerst de makrelen schoon, doen dan boodschappen en geheel volgens Spaanse norm zitten we om 21h30 aan tafel. En het boodschappen doen hier is echt een feest voor de scheepskas. Eens in de zoveel dagen halen we een min of meer standaard hoeveelheid eten en drinken die in 2 rugtassen en dan nog 1 extra tas past. In Frankrijk betaalden we voor ons setje vaak tussen de €30-40 en hier is het al 2x gelukt voor €18. Helemaal leuk is de witte wijn hier uit de streek die we gisteren bij de Engelsen mochten proeven. Echt een heerlijke fruitige wijn, en die ligt hier in de supermarkt voor €0,99. |  |
7 juli Ria de Ribadeo |
De wind is vandaag goed bezig en draait naar NW. De volgende Ria is... inderdaad in het Noordwesten, het lijkt soms wel alsof er een spelletje met ons wordt gespeeld. Als het ook nog eens zwaarbewolkt is en regent als we willen opstaan voor de volgende trip, besluiten we dat we nog maar een dagje hier blijven. Het grootste deel vd dag zitten we hierdoor binnen, maar gelukkig kunnen we ook nog wat van het stadje zien tussen de buien door. Ook pakken we natuurlijk een verfrissende douche aangezien we dat al weer een paar dagen niet hadden gehad. En de douches zijn hier goed maar interessant. Normaal heeft een haven een sanitairgebouw zoals je dat ook op campings hebt met douchehokjes en meestal zo'n drukknop voor je water. Maar in Gijon zaten er opeens geen sloten meer op de douchedeuren en hier zijn de deuren van glas, uiteraard ook zonder slot. Ben benieuwd waar dat eindigt. Omdat we hier nu de tijd hebben en een goede internetverbinding kunnen we ook het dolfijnenfilmpje van de oversteek van Biskaje op internet zetten. Nu kun je hem hiernaast nog even zien, maar hij staat ook bij de andere video's bij de video-pagina op onze site. Morgenochtend is de wind weer even ZW en dan gaan we proberen naar de volgende Ria (Ria de Vivero) te komen. We liggen hier in de duurste haven tot nu toe (€ 32,- per nacht), maar dat kan ook nog wel eens gaan meevallen. De hele dag hebben we nog niemand gezien in het havenkantoor en zo hebben we dus nog niet kunnen betalen voor onze extra nacht hier. En aangezien we morgen om 8h00 weggaan lijkt de kans klein dat we nog kunnen gaan betalen en dan wordt het dus toch nog een goedkope haven. Over goedkoop gesproken, ook vanmiddag hebben we ons weer suf gesjouwd met de boodschappen (zoveel als we konden dragen) aangezien we hopelijk de komende tijd veel in ankerbaaien kunnen liggen. Dus weer een aantal pakken van het heerlijke Don Simon vruchtensap en ook eindelijk 2 steakmessen. Het kalfsvlees van laatst was toch best lastig te snijden met onze campingmessen van Mepal en dus mochten we karbonades (2 voor € 1,50, en laat ik daar nou net echt dol op zijn) vanavond met de nieuwe messen in stukjes snijden wat een stuk makkelijker ging. En hoe doet een Tour-liefhebber dat nou op zo'n reis? Gewoon een boek lezen van Mart Smeets over Lance Armstrong om het Tourgevoel lekker te krijgen. Want dat gevoel is toch eigenlijk het mooiste van Tour, de wedstrijd is slechts een brenger van dat gevoel. |
|
8 juli Ria de Ribadeo > Ria de Vivero |
We zijn vanochtend om 7.40 opgestaan en voeren om 8 uur weg. Ja wij kunnen 's ochtends soms ook heel snel. We hebben eerst even gekeken of er nog iemand ons liggeld in ontvangst zou willen nemen, maar de Spanjaarden werken op zondagochtend nog niet op dat tijdstip en dus was de dure haven opeens best goedkoop. We gaan op weg naar de volgende Ria, de wind lijkt eerst nog gunstig en komt uit het zuidwesten. Wij moeten NW en kunnen dus zeilen, helaas draait de wind vrij snel en neemt in kracht af en dus moeten we de motor bijzetten. We motoren het grootste gedeelte, maar het blijft gelukkig droog. Als we motoren kunnen we ook heel gemakkelijk vissen en dat gaat dus tegenwoordig erg goed. We vangen eerst 5 kleine makrelen, die we weer terugzetten. Daarna wordt de koelkast gevuld met 1 mega, 1 grote en 2 gemiddelde; Wat zullen wij vanavond eens eten? Rond een uur of drie komen we aan in Ria de Vivero. We kunnen hier op meerdere plaatsen heel goed ankeren bij zuiden-westen en oosten wind. Alleen is de wind natuurlijk noord en staat de wind de baai een beetje in en dus moeten we eerst even een geschikte plek vinden. Uiteindelijk liggen we enigszins beschut en begint het zonnetje te schijnen. We zijn allebeide een beetje moe en kijken elkaar aan: wat zullen we gaan doen? Eerst een schoonheidslaapje op het achterdek, wat knapt een mens daar van op. Daarna is Thijs het water gaan testen, nog wel in wetsuit en met snorkel en flippers. We hebben er een heerlijke luiermiddag van gemaakt, boekjes lezen, muziek luisteren. En toen stond er nog een klusje te wachten, makrelen schoonmaken, panklaarmaken en bakken. We kunnen ze bakken op het achterdek op onze grill. Wat hebben we weer heerlijk gegeten. |
|
9 juli Ria de Vivero > Ria de Corme y Laxe
|
We hebben het ritme te pakken en staan wederom om 7.40 uur op en varen om 8 uur weg. Alleen even het anker ophalen en de ria uit motoren. Als we buiten de Ria zijn staat er echt geen wind en motoren we rustig verder. Aangezien er geen wind staat zijn de golven ook niet hoog en dus kunnen we een goede snelheid maken. Thijs heeft gisteren wat zeeplanten van de schroefas afgehaald onderwater en dat maakt ook zeker verschil in de snelheid. Het is de hele dag heel bewolkt, maar we krijgen geen regen. Je ziet de bergen aan de kust in de wolken zitten, een erg mooi gezicht. De kust van Spanje is sowieso heel steil en groen. Inderdaad groen natuurlijk van al die regen.. het is een mooie kust. Tegen elven kunnen we het zeil erbij hijsen. We zijn op weg naar ria de Cedeira, maar het gaat zo lekker dat we heel snel besluiten de volgende ria aan te doen. De ria waar La Coruna ligt. Maar we lopen als een trein en snel maken we plannen voor de ria daarna. We varen hard richting ria de Corme y Laxe en opeens zie ik Thijs heel druk doen, hij kijkt in de Reeds (de pilot voor de europese kust) ik zie hem denken en rekenen....en ja hoor als ik het niet dacht, of we niet nog een Ria verder zouden varen. Als we deze snelheid houden zijn we daar rond 22.30 uur dat zou net kunnen. Thijs is niet meer te houden dus even plotten in de GPS en dan maar kijken of we onze snelheid houden. Tegen 19 uur neemt de snelheid af en zijn we in de buurt van Corme y Laxe verstandig als we zijn, varen we deze ria binnen en gooien het anker uit. We kunnen via een hotel internet oppikken maar helaas net te zwak om de site up te loaden. Morgen weer een nieuwe poging. Gelukkig kunnen we met dit signaal wel de email en de weerberichten binnen halen. Morgenochtend gaan we even het plaatsje bekijken en dan op weg naar de volgende ria, deze ligt slechts 20 mijl verderop. |
|
10 juli Ria de Corme y Laxe > Ria de Muros |
De afgelopen dagen ging de wekker al vroeg (7h30 haha, da's voor ons dus nu heel vroeg) en vandaag mochten we lekker uitslapen. Na de koffie haalden we om 11h00 het anker op om ons naar de volgende Ria te verplaatsen. Dat is die van Camarinas en dat is slechts een paar uur varen. Na een uurtje op de motor kon het zeil erbij worden gehezen en omdat er vrij snel voldoende wind stond kon de motor ook snel uit. En toen ook nog eens de zon doorbrak werd het helemaal fantastisch. Toen de wind iets afnam hebben we de gennaker gehezen en die ging tijdens het hijsen een intense paringsdans aan met de opgerolde fok. Na wat gesjor en getrek stond ie dan eindelijk mooi en gingen we weer richting zuiden. Even later nam de wind weer toe en haalden we hem (gelukkig zonder enig probleem) weer omlaag. Met een noordenwindje 4-5 ging het zo lekker dat we inmiddels al bij Camarinas waren en hup daar werd weer een plan overboord gezet; we zeilen door naar Ria de Muros, net voorbij kaap Finisterre. Deze Ria is de eerste van 4 hele mooi Ria's aan de Spaanse westkust, vlakbij de grens met Portugal. Op de weerberichten zagen we al dat hier goede wind zou staan (uit noordelijke richtingen) en ook dat het hier warmer is (zo'n graad per Ria wordt het hier warmer en over enkele dagen wordt zelfs ruim 30 graden voorspeld). Na kaap Finisterre zetten we dus koers richting Muros en na een prachtige aanloop van deze Ria lagen we rond 19h30 weer achter ons anker. Na een biertje, wijntje en diner hebben we de bijboot nog even opgeblazen voor een eerste verkenning van het dorp (waar zit de bakker, de supermarkt en waar pikken we een open wifi-signaal op). Het vissersdorp blijkt alles te hebben en kent vele kleine achterafstraatjes, je zou er bijna kunnen verdwalen. In het donker keren we terug naar DOEN en sluiten deze topdag af met een lekker wijntje (van 0,89 cent per fles, oh nee uit praktische overweging drinken we wijn uit een pak). |  |
11 juli Ria de Muros |
We beginnen deze dag met een tochtje met de bijboot naar het dorp om brood te halen. Daaraan voorafgaand heb ik me opgefrisd met het wel heel verfrissende zeewater hier (het water is hier weer veel kouder dan in noord Spanje). Marijke was gisteren zo slim om urenlang een zwarte emmer met zeewater in de zon te laten wachten totdat die lekker warm was geworden. En ook had Marijke onze zwarte douchezak met zoetwater gevuld en in de zon laten opwarmen om zich lekker mee af te spoelen. Ik vond het maar belachelijk dat je zo lang bezig was met het voorbereiden van een wasbeurt maar nu ik het koude water over m'n lijf heb gehad begin ik het beter te snappen. Marijke krijgt weer eens gelijk ;-). De zon is inmiddels weer gaan schijnen en we zitten lekker in korte broek. Na de koffie gaan we onze boodschappentassen weer volladen bij de plaatselijke supermarkt. Tot nu toe hebben alle supermarkten hier geen voorverpakt vlees liggen maar een eigen slager. Hmm, dat is dus wel wat moeilijker met onze beperkte Spaanse kennis, maar we hebben uiteindelijk wel lekker vers vlees. Verder onze favorieten gehaald. De wijn van 0,89 cent per pak is trouwens een literpak en we hebben even ons Spaans geoefend op de beschrijving van hoe je de wijn moet drinken: "Cualquier ocasion es buena, solo, en familia o tus amigos". Met andere woorden: je kunt deze wijn altijd drinken, proost. Nadat we terugvaren hebben we een paar klusjes gedaan (herstelwerkzaamheden van de storm in L'Aber Wrac'h) en ook kreeg DOEN een schoonmaakbeurt. 's Middags kwam er nog een dolfijn de baai in zwemmen om alles even te inspecteren. We liggen hier in de baai met een bont internationaal gezelschap: wij, een Franzoos, een Italiaan, een Duitser, een Zweed, een Engelsman en een Amerikaan. De dolfijn had met name belangstelling voor de Duitsers. Daarna hebben we lekker gewandeld en raakten daar in een boeiend gesprek met een oud Spaans mannetje. Hij was vol verhalen en we begrepen van hem dat hij als kleine jongen hier al aan het vissen was met een roeiboot en dat zijn hele familie hier woont. Vanaf een mooi hoog punt beschreef hij ons de Ria en gaf ons verder informatie over de streek (althans dat dachten we). Op de terugweg kwamen we nog langs een winkel waar ze ook visspullen verkopen we probeerden te vragen of ze ook iets hadden waarmee we een bonito kunnen vangen. We weten niet helemaal zeker of het 'nee' betekende dat ze dat niet hadden of dat ze geen bonito verkochten. Na nog een biertje op het terras waar we internet hebben weer terug naar DOEN waar we de avond verder hebben doorgebracht. |
|
12 juli Ria de Muros > Ria de Arousa |
Vandaag hebben we ons verplaatst naar de volgende Ria. Rond 11h00 hadden we het anker weer omhoog, waarbij er wel veel braggel mee kwam en er dus een beetje gepoetst mocht worden. Na minder dan uur kon de motor al uit en zo zeilden we Ria de Muros uit. Voor de volgende ria ligt een eiland en er schijnt daar een binnendoorroute te zijn vanaf onze kant. Maar zo stoer voelen we ons ook weer niet en het zeilt nog even prima dus varen we netjes om het eiland heen. Dan valt de wind toch weer even weg en mag de motor een stukje helpen. Eenmaal in de Ria de Arousa neemt de wind weer toe en zo zeilen we deze grote ria in. Wederom een geweldige dag en ervaring. Hiernaast zien jullie Marijke lekker in de zon uit de wind zitten met een goed boek op de E-reader. Op de metertjes kun je zien dat we halve wind hebben en 5,4 knopen varen (dat is een rustig tempo) en de diepte 56 meter is. Perfect zeilen dus zonder zorgen, zoals zeilen bedoeld is. In Caraminial nemen we een plekje in de haven aangezien het morgen slecht weer wordt en we na 5 dagen ook wel weer een echte douche willen. Na de douche verkennen we het dorp en gaan daar wat eten. Op de terugweg lopen we nog langs de supermarkt en een bakker en dat wordt dus een makkie voor morgen. Zeker de bakker is interessant aangezien je dan door een prachtig park moet lopen met hele grote palmbomen. |  |
13 juli Ria de Arousa |
Het loopje naar de bakker was vanochtend heel interessant, NOT! Het regende dat het goot en met je enkels bijna in het water door een parkje is geen pret kan ik je verzekeren. Bij de bakker als troost maar eens een Spaans taartje gehaald voor bij de koffie en 2 heerlijke stokbroden. Ergens had ik gelezen dat wij Nederlanders afgeven op het Spaanse brood maar tot nu toe lukt het ons elke keer heerlijk brood te krijgen. Of zijn we daar goed in een beetje klagen... Dan kunnen wij vandaag weer eens over het weer klagen regen, regen en nog eens regen. Dus konden we vanochtend weer extreem lang in bed blijven liggen en verder heerlijk aanklooien in de boot. De planning voor de komende 4 weken is gemaakt. Het ziet er erg relaxed uit. We gaan weer veel mooie steden (kleine stadjes maar ook Porto en Lissabon), baaitjes, strandjes en plekjes zien en dat in een heel relaxed tempo, af en toe 2 dagen op één plek met zeilafstanden van zo'n 30 mijl. Een goed vooruitzicht en het gaat allemaal al zo mooi. Thijs had gisteren als voornemen om één van de hoge bergen in deze Ria te gaan beklimmen. Leek mij een prima plan, maar toen we vanochtend de neus buiten de boot staken, was de berg weg... De berg lag verscholen in de miezer en dus houden we een wandelingetje bergopwaarts nog te goed. Vanmiddag hadden Theo en Mieke (Nederlandse zeilers) ons uitgenodigd voor een borrel en daar hebben we heel gezellig gezeten. Tijdens de borrel kwam de Ostrea (een andere vertrekker die ook ongeveer hetzelfde rondje gaat doen) nog de haven binnen en die zullen we dus nog wel vaker tegen gaan komen. Erg gezellig allemaal zo. Als jullie trouwens ook eens iets van onze lotgenoten willen lezen, er staan een aantal sites verzameld op www.vertrekkers-2012.blogspot.nl. Na de borrel begon het ook weer op te klaren konden we nog even boodschappen doen. De foto rechts is genomen vanaf de ingang van de supermarkt, echt waar. Daar kan AH niet tegen op. Na vandaag zal het erg warm gaan worden in de loop van de komende dagen en we gaan dus opzoek naar de mooiste stranden van deze Ria's. |
 |
14 juli Ria de Arousa |
Bij het aanbreken van de dag, nou ja voor ons dan, hangt er nog wat bewolking in de lucht. Dus rustig aan volgt het ritueel van douchen, koffie en ook doen we nog wat boodschappen omdat hier dichtbij de haven een grote supermarkt zit en je nooit weet hoe dat morgen zal zijn. 's Middags is de zon er helemaal bij en gaan we lekker zeilen in de ria, en eindelijk in een korte broek. De wind is eerst nog heel zachtjes maar trekt wel iets aan zodat we al zeilend de overkant van de ria bereiken (zo'n 7 mijl varen). Daar komen we nog in een wedstrijdveld terecht van zeilbootjes en al gauw komen er 2 speedboten op ons af met het verzoek om toch echt even om te varen. Zonder een wedstrijdboot te hinderen passeren we de 'rodeo' zoals de Spanjaarden het noemen en vervolgens leggen we aan in de jachthaven van Vilagarcia. Dat is de grootste stad van deze ria en we verwachten er veel van. En als je veel verwacht kun je ook ietwat teleurgesteld raken. Na meerdere straten gehad te hebben met 13 in een dozijn winkels kwamen we uiteindelijk toch bij iets leuks terecht. Dat bleek de toegang tot een heel oud gedeelte van de stad te zijn en in het bijbehorende bos kwamen we zelfs nog een ruïne tegen. Terug naar de haven probeerden we nog een andere route maar ook hier weer de bekende winkels. We hebben geen reisgids mee van dit gebied (omdat onze boordbibliotheek niet toestaat dat we van elk gebied waar we komen boeken hebben) en daardoor is het soms een gok waar we moeten zijn voor de mooie plekjes. Omdat het hier echt heel mooi is, duurt het gelukkig nooit lang voor we weer een oh-ah moment hebben. Maar Vilagarcia laten we voor wat het is en we gaan op zoek naar een mooi plekje om te gaan ankeren. Na bestudering van de kaart kiezen we een rustig stukje van de ria waar we eens naar toe varen. Na even zoeken vinden we dan een mooi bounty-strand waar we ook nog eens beschut kunnen ankeren. Om 18h00 gaat het anker uit en dan volgt het genieten. Met de bijboot peddellen we naar het strandje en daar zitten we een tijdje in de zon. We kijken de baai in en zien DOEN daar lekker vredig liggen en we knippen even met onze vingers omdat we realiseren hoe ontzettend gaaf dit is. 's Avonds nog even contact met Jolijn (zusje van Thijs) en die komt in Portugal een paar dagen bij ons aan boord. En dat is ook weer iets om ons op te verheugen. |
|
15 juli Ria de Arousa > Pedros Negros |
Vanochtend werden we wakker voor een bountystrandje. Even rustig ontbijten en daarna het anker opgehaald. We gaan op weg naar een nieuwe ankerplek voor een eiland midden in de Ria. Het is slechts 7 mijl varen en met het kleine beetje wind wat er staat gaat Doen toch nog vooruit. Heerlijk zeilen in het zonnetje in een hele mooie ria. Op den duur staat er zo weinig wind dat we nauwelijks nog vooruit gaan. We besluiten dat dit een mooi moment is om even een wasje te draaien met de wonderwash. Ondertussen hadden we de solardouche (zwarte ophangzak met douchekraantje en een chique naam erop) gevuld en met de zon het water verwarmd. Rond 14 uur komen we aan bij het eiland en de vissersplaats, er liggen zoveel lijnen en moorings in het water dat we ons anker niet uit durven te brengen, bang om achter een lijn te blijven haken. We pakken een mooring op en hangen de was op in de steeds warmer (heter) wordende zon. Doen ligt daar als enige zeilboot mooi tussen alle vissersboten. We roeien naar de kant en trakteren ons na een korte wandeling op een terrasje en tapas. Na de heerlijke tapas zijn we teruggegaan naar de boot en zijn we deze ria uitgezeild. We liggen nu achter ons anker in een baai bij een plaatsje (Pedros Negras: zwarte piet?) vlak buiten de ria, voor enorme grote witte stranden en als we achter op de boot zitten dan kijk je zo de oceaan over... echt heel mooi. Op de spaanse tijd (21 uur) maar eens bij onze nieuwe ankerplek gekeken of we naar de kant konden en daar iets konden eten. In eerste instantie leek het niet eenvoudig een leuk rastaurantje te vinden maar in een achterafweggetje naar de haven vonden we een heel leuk restaurantje met een zeer aardige jongen in de bediening die een paar woorden Engels sprak en ons Spaans ging leren. Vooral Thijs heeft veel geleerd, want de jongen vertelde hoe hij een tapbiertje moest bestellen, en daarbij grijnzend "heel belangrijk". We hebben hier onder andere de plaatselijke delicattesse gegeten die ze pulpo noemen, wat inktvis is. En het smaakte eigenlijk heel erg goed. Maar de Spaanse mosselen vonden toch eigenlijk nog lekkerder, en misschien zelfs lekkerder dan de Franse. Toen we terug naar de boot gingen was de wind in sterkte erg toegenomen en daar moesten we nou net tegen in varen met de kleine bijboot. Zeiknat kwamen we weer terug bij Doen, kunnen we morgen weer gaan wassen en er lag ook nog een berg... druk druk druk zo'n reis :) |
|
16 juli Pedros Negros > Ria de Pontevedra |
Vannacht nam de wind nog verder toe en daardoor hebben we maar weinig geslapen. Nog voordat we gingen slapen ging de wind echt gieren en dus stoken we nog maar een aantal meters meer ankerketting. Hierdoor hebben we meer 'gewicht' op de zeebodem en is de hoek die de boot met het anker maakt ook gunstiger. We liggen in water van zo'n 10 meter diep en ook best ver van het strand, wel aan hogerwal, maar er kwamen toch nog best wat golven te staan. Nog meer onrust dus. We hebben wel vaker met wind geankerd en ook met veel stroom op de Waddenzee, maar het was toch even wennen hier. Vooral de gedachte dat als met deze wind het anker zou gaan krabben (= grip verliezen) het eerste land Brazilie zou zijn hield ons wakker. Achteraf natuurlijk geheel ten onrechte omdat we geen cm zijn verschoven en we dus flink meer vertouwen hebben gekregen in ons anker. Ons anker en ook de ketting zijn zwaarder uitgevoerd dan zou moeten voor onze boot en ook hebben we een tweede anker dat we uit kunnen brengen als het echt gaat waaien, en zo verwachten we dus straks prima te kunnen slapen in alle omstandigheden. Nadat we dus vermoeid waren opgestaan hebben we ons anker omhoog gehaald en zijn we de volgende ria ingevaren. Inmiddels is het hier goed heet geworden en we waren dus opzoek naar een strandje. Maar bij de haven van Porto Novo zagen we een strandje en de Ostrea liggen en zo zetten we koers naar deze haven. Onderweg had Marijke al een wasje gedaan met de WonderWash en in de haven volgden er nog een paar. Daarna gezellig geborreld op de Ostrea en vervolgens naar het strand om te zwemmen en van de zomer te genieten. In de boot is het aangenaam meer dan 30 graden en buiten is het echt goed warm. We hebben dus ook onze bimini-buiskapverlenger gemonteerd voor meer schaduw, maar voorlopig krijgen we geen genoeg van de zon. Ivm het slaapgebrek van afgelopen nacht zijn we op tijd op bed gegaan. |
 |
17 juli Ria de Pontevedra |
Na onze slaap weer ingehaald te hebben zijn we vanochtend vol goede moed opgestaan omdat we aan het werk gaan. En volgens goed Spaans gebruik moet je om 14h00 stoppen en dus na de koffie hup aan het werk. Voor de koffie draaide er trouwens al een was, we hebben vandaag namelijk beslag gelegd op de wasmachine van de haven omdat we zo'n berg hebben dat we met de Wonderwash bezig zouden zijn tot dat we op St. Maarten zijn (variant op St.Juttemus). En ook al voor de koffie was ik naar de supermarkt gegaan om brood en drinken te kopen. Sinds gisteren hebben we namelijk geen brood en dus geen ontbijt en geen lunch (althans als je crackers niet mee zou tellen) en dat is niet goed voor een Koolman. De eerste klus was het afdichten van de leidingen van de watermaker. Deze zoog namelijk steeds meer lucht aan wat de opbrengst niet ten goede kwam. Gelukkig hebben we doorzichtige leidingen en konden we vrij gemakkelijk zien dat rondom het voorfilter ergens lucht werd aangezogen. Alle koppelingen werden losgemaakt, opnieuw ingetaped en zo hard dichtgedraaid als dat ik durfde. Daarna testen en het apparaat werkte weer perfect en we hebben weer vers drinkwater. Toen volgde de motor. Sinds de winterstalling hebben we al 140 uur gemotord en na 150 uur mogen de motor en de koppeling nieuwe olie. Beter 10 uur te vroeg dan 10 uur te laat en dus lag ik gekruld om onze trouwe Yanmar om de oude olie af te tappen uit motor en koppeling en daarna te vervangen door nieuwe. De vorige keer (afgelopen winter) deed ik dit dik ingepakt en nu mocht ik het doen met alleen een korte broek aan. Omdat ik denk dat ik geboren ben als dakdekker in een zonnig klimaat was het dus heerlijk om in deze temperaturen te klussen. Ondertussen draaide de wasmachine volop (totaal 4 keer) en toen werd het 14h00. De was hing in de zon en nu mochten wij ook. Eerst zijn we met de bijboot een beetje gaan peddellen en vissen en daarna zijn we gaan snorkelen. Als je geen vis vangt, dan ga je er maar kijken. Tijdens het snorkelen kwamen we meerdere vissoorten tegen waarvan de 'lipvis' (geen idee welke soort het echt is, wie het raad mag een magnum) het meest fotogeniek was. Zie hiernaast het resultaat. Verder vandaag weinig gedaan, we hebben zomer :-). |
|
18 juli Ria de Pontevedra > Ria de Vigo |
En alweer hebben we een heerlijk zomerse dag. We willen de haven van Novoporto weer verlaten om opzoek te gaan naar mooie strandjes. Nog even snel boodschappen doen en dan weg. Dat was het plan. Totdat we wilden afrekenen bij de kassa. Gisteren was er bij dezelfde supermarkt niks aan de hand maar vandaag wilden ze opeens legitimatie zien als we met de pinpas wilden betalen. We hadden geen legitimatie mee en niet genoeg contant geld en niemand wou Engels met ons praten. Dus bleef ik achter met onze boodschappen in de supermarkt en Marijke ging een pinautomaat zoeken. Die was natuurlijk even niet snel te vinden en zo werd het snel nog boodschappen doen toch weer een uurkostende happening. Maar niet getreurd want daarna werden we volop gecompenseerd door de natuur. De wind bracht ons eerst naar een eiland voor de ria, Islas Ons. Voor een mooi strand gooiden we ons anker uit en daar hebben we de middag doorgebracht. De foto rechtsboven is vanaf het strand op Islas Ons en met gevaar voor eigen leven gemaakt omdat ik moppers kreeg van een Spaans vrouwtje dat ik hier niet mocht fotograferen omdat het een naaktstrand zou zijn. Ik heb haar in gebarentaal uitgelegd dat ik alleen de boot wilde fotograveren en uiteraard niet haar naakte lichaam (komen al die afleveringen Hints kijken toch nog eens van pas ;-). Aan het einde van de middag zijn we verder gevaren richting de volgende ria: Ria de Vigo (tevens laatste Spaanse ria). De wind was inmiddels toegenomen tot 5-6 en toen we uit de beschutting van de eilanden kwamen stond er een flinke golfslag. Ik zag een wel heel rare golf aankomen van schuinachter en dacht "wat gaat die doen?". Net voordat de golf brak en de kuip binnenkwam roep ik nog "GOLF!", maar het was te laat. Arme Marijke kreeg de volle (koude) golf over haar heen. Gelukkig is het mooi weer maar het was wel een wake-up call. We hebben spatschermen aan boord voor dit soort golven alleen dat vinden we niet zo mooi op een boot. Toch hebben we ze vanavond maar eens geplaatst (zie foto hiernaast, het zijn die witte schermen bij de kuip). De middelste foto is overigens de baai waar we nu liggen: Playa de Barra. Wederom een prachtig strand en ook hier weer veel naaktlopers. Vanavond blijven we nog aan boord maar morgen zullen we eens naar het strand toe peddellen. De hele avond zitten we nog buiten. 's Avonds in het donker zien we boven ons de sterrenhemel en verderop in de ria de ontelbare lichtjes van Vigo, daar zullen we morgen naar toe gaan. |
|
19 juli Ria de Vigo |
Toen we vanochtend wakker werden lag de baai er wederom prachtig bij. Na het ontbijt en de koffie zijn we naar het strand gepeddeld en daar hebben we het begin van de middag doorgebracht. En ja, tussen de vele naaktlopers (zelfs naakte hardlopers) hebben we ons prima vermaakt. Lekker zonnen en bakken op het strand en af en toe een verfrissende duik in het koude oceaanwater. Aan zelfvertrouwen van de vrouwelijke helft van de bemanning hebben we ook de rest van de reis geen gebrek: "Als hier een redacteur van de Playboy zou lopen dan werd ik direct gevraagd". Graag in de volgende context lezen: "Nadat Thijs me de kop had gek gezeurd dat hij de hele morgen/middag blote lijven zou gaan kijken (het zijn hier geen verplichte naaktstranden, het is gewoon erg warm en daar kleed men zich op) en dat we daarvoor precies langs de vloedlijn moesten liggen..." Rond 14h00 waren we weer terug op de boot en na een lichte lunch (er is hier natuurlijk geen bakker) zijn we een uur later vetrokken richting Vigo. Om 17h00 lagen we al weer in Vigo en de foto's hiernaast (genomen vanaf vrijwel dezelfde plek) geven mooi het contrast weer wat we mee mogen maken tijdens deze reis: eerst uitzicht op een prachtig strand ver van de drukte en iets later uitzicht op de grote stad Vigo. De aanloop van zo'n grote stad is niet altijd direct duidelijk vanwege de grootte. Maar met de verrekijker erbij zagen we dat we op de Mediamarkt konden mikken en dan ietsjes verder nog naar het oosten. Bij Vigo hebben we als Nederlanders trouwens nog een mooi succesje geboekt, 310 jaar geleden dan. Tijdens de Spaanse Successieoorlog vond op 23 oktober 1702 in de baai van Vigo een zeeslag plaats tussen Engels-Nederlandse en Spaans-Franse schepen waarbij door de Engels-Nederlandse combinatie een grote schat aan goud, zilver en andere rijkdommen werd buitgemaakt. Wij hebben ons iets minder oorlogszuchtig opgesteld en zijn gewoon door de stad gaan wandelen. Vanuit de jachthaven loop je zo het oude centrum in en dat zag er allemaal fraai uit. |
|
20 juli Ria de Vigo > Islas Cies |
Het eerste deel van de dag hebben we nog doorgebracht in Vigo. In de Spaanse steden treffen we vaak mooie parken aan en in één van die parken stond een fraai beeld van een 19e eeuwse Spaanse zeevaarder die hier in 1824 is geboren. Naast een verrekijker in zijn hand droeg hij ook een zwaard en zal dus ook vast wel eens een zeeslagje hier en daar hebben uitgevochten. Aangestoken door dit cultuurgoed zijn we de Mediamarkt ingelopen. Raar bruggetje zou je denken: cultuur en Mediamarkt. Maar in de Mediamarkt hebben ze namelijk iets waardoor we nog meer aan cultuur en bezinning kunnen doen. De afgelopen weken hebben we steeds om en om de E-reader gebruikt en eigenlijk is dat wel een handig dingetje waar we er nog wel 1 van willen. In de Mediamarkt dus eerst zoeken naar de juiste afdeling (E-readers zijn niet heel populair en vaak ergens weggestopt). Daar hebben we op de verschillende modellen getest of we makkelijk de menutaal van Spaans naar Engels konden veranderen en zo kwamen we tot een keuze. Op het terras hebben we het dingetje even getest en daarna werd het tijd om weer te gaan zeilen. Op weg naar Bayona gingen we richting de Islas Cies, een prachtig eiland hier voor de kust waar je helaas tegenwoordig een vergunning voor nodig hebt. Eenmaal bij Cies zagen we ook de Ostrea liggen en zo lagen we even later toch (een beetje illegaal misschien) voor anker bij Cies. Tot laat hebben we gezellig zitten borrelen. Tussen de borrels door hebben de beide dames de boordvoorraden aan etenswaar bij elkaar gevoegd om tot een lekkere maaltijd te komen. Morgen gaan we aan wal om Cies verder te verkennen. |
|
21 juli Islas Cies > Bayona |
Afgelopen nacht was de wind gaan liggen en zo hebben we een heerlijke rustige nacht achter ons anker gelegen. We hadden om 10.30 uur afgesproken met de familie van de Ostrea voor een wandeling naar de vuurtoren. De wandeling was prachtig door een bos en al kronkelend langs een bergpad omhoog zagen we alle kanten van het eiland. De vuurtoren ligt op 175m hoogte en de wandeling was al met al zo'n 7 km dus petje af voor Mare (6) en Katie (4) die zelf naar boven liepen en natuurlijk voor de volwassenen want we lopen niet elke dag zo ver (op badslippers). We zijn nu echt op het eerste bounty eiland geweest. Na de wandeling wilden we bij het strand even een broodje eten en toen we net goed en wel zaten, pakte een brutale meeuw zo het brood uit Thijs' handen. Thijs had even geen idee wat er gebeurde toen het grote stuk stokbrood zo bij hem wegvloog. Een hele relaxede picknick...en dit was voor de mannen een goede aanleiding om te zeggen dat er haast gemaakt moest worden, je moet natuurlijk niet te lang bij een droomeiland blijven liggen, er moet gevaren worden. De wegen van de Ostrea en Doen scheiden zich, zij gaan een nieuwe bijboot halen in Vigo en wij gaan morgen naar Portugal. We zijn benieuwd wanneer we elkaar weer tegenkomen, want we zeilen vanaf Portugal een heel ander stukje naar de Carieb. We hebben de zeilen gezet en zijn richting Bayona gevaren, onze laatste plaats in Spanje, aan de ene kant jammer dat we weer verder gaan (spanje voelt toch al best vertrouwd) maar aan de andere kant zijn we ook wel heel nieuwsgierig naar Portugal. We hebben morgen 35 mijl de tijd om het "hoe en wat" in het Portugees ons eigen te maken en dan gaan we eens kijken wat we beter kunnen Spaans of Portugees... Bayona is een mooi stadje en we liggen in een haven naast een mega fort. Natuurlijk is er een strand naast de haven en gezellige smalle straatjes met terrasjes. We zijn tegen alle Spaanse gebruiken in een keer heel vroeg gaan eten (20 uur) en nu zitten we heerlijk achter op de boot te lezen, de site bij te werken het tochtje van morgen voor te bereiden en naar alle bezigheden in de haven te kijken. Er kwam net een Nederlandse boot de Helena Christina langsvaren met 2 grote voorbeelden, Aad en Hella. Tijdens onze voorbereiding hebben we van hun een lezing bijgewoond en ook hebben we hun boek gelezen (Zeezigeuners) en zij hebben ons toen nog enthousiaster gemaakt. Ze zijn aan de haven voorbij gevaren, maar we komen elkaar ongetwijfeld nog een keer tegen.
|
|
22 juli Bayona (Sp) > Viana do Castelo (P) |
Dolfijnen, zon, hitte, blauw water en ook nog wind? Ja, vandaag was een perfecte zeildag zoals je die maar zelden mee maakt in een normaal zeilersleven. In de ochtend stond de zon al lekker te branden en zelfs stond er een briesje. Er is niet heel veel wind voorspeld voor vandaag dus dat het al een beetje waait is mooi meegenomen. Na een verfrissende douche maken we onze lijnen los van de Spaanse bodem. We gaan namelijk vandaag naar Portugal, alweer het 6e land deze reis. Het eerste stuk gaan we aan de wind langzaam de baai van Bayona uit richting de oceaan. Eenmaal op de oceaan staat er nog steeds weinig wind uit het noordwesten en als we de zuiden koers inzetten blijft er weinig van over. Maar gelukkig hebben we voor dit soort situaties altijd nog de gennaker van 70 m2 en met 30 mijl voor de boeg lijkt dat geen slecht idee (we zeilen liever dan we motorren). De gennaker staat in 1x mooi en zo gaan we rustig richting het zuiden. Al vrij snel komt een groepje dolfijnen langs de boot geraced. Even later komt er nog een vrachtschip heel dicht achter ons langs varen. In de loop van de middag neemt de wind iets toe en gaan we steeds harder naar Portugal. Op de grens hijsen we de Portugese gastenvlag en ook mag het horloge een uur terug. We pakken de taalgids Portugees er vast bij om te oefenen. Het blijkt niet een heel makkelijke taal te zijn. Later in de middag neemt de wind weer wat af en zo gaan we weer wat langzamer. Omdat we deze slag iets meer naar zee hebben gemaakt, kunnen we gijpen als we Viana do Castelo in zicht krijgen. Gijpen met gennaker hebben we nog niet vaak gedaan en we nemen dus eerst de stappen even door. Bulletalie losmaken, tack aan, gennaker schoot laten vieren, insturen, grootzeil over, gennaker schoot aan andere zijde aantrekken, tack vieren en varen maar. En het werkte ook nog eens zoals we het hadden verwacht. Na de gijp kwam de wind iets minder ruim in en dus ging de snelheid omhoog. Niet veel later ging de snelheid nog meer omhoog en inmiddels stond er 15 knopen wind en dat is voor ons nu nog even de grens voor de gennaker. Bij deze wind is het namelijk nog goed te doen om het zeil te strijken zonder dat je als voordekker met zeil en al de lucht in vliegt. Nadat de gennaker was gestreken gingen we weer recht op de haveningang af. Daar zagen we inmiddels heel veel kitesurfers en windsurfers en dat betekent vaak wind. En ja hoor, ineens zaten we in 25 knopen wind (6 bft) de haven aan te lopen. Niet dat dat gevaarlijk is, maar als we nu nog de gennaker hadden staan was het wel even lastig geworden. In de haven worden we geholpen door de vriendelijke en goed Engels sprekende havenmeester en hij geeft ons allerlei handige informatie over Portugal (geen siesta, andere tijdzone etc) en over de stad (waar supermarkt, internet, goedkoop bier etc). Toen we vertelden dat we ineens zo'n harde wind voor de haven hadden zei hij dat dat hier altijd is door de berg naast de haven en het nu erg mee valt. Drie dagen geleden stond er nog meer dan 40 knopen wind en had hij de vrouwen huilend in de haven staan zei hij. Het schijnt dus een windsurf mekka te zijn en volgens de havenmeester komt er ook niemand naar het strand (behalve surfers) omdat je alleen maar zand zit te happen in de wind. Morgen gaan we het uitgebreid verkennen. Vanavond nemen we een sneak-preview en het ziet er wederom leuk uit. We sluiten de avond af met een openbaar concert. |
|
23 juli Viana do Castelo |
Van Jolijn (zusje van Thijs en ze heeft een tijdje hier in de buurt gewoond) hadden we al gehoord dat dit een mooi stadje zou zijn. En daar bleek geen woord aan gelogen. 's Ochtends konden we daar alleen nog niets van zien omdat er een dikke laag mist boven ons hing. In de mist liepen we naar de douche en na het douchen had de zon de meeste mist alweer weggebrand. Daarna eerst maar eens de supermarkt in omdat onze voorraden aangevuld moeten worden. Alleen hadden we dat beter in Spanje kunnen doen want het is hier weer duurder. Niet alles is trouwens duur hoor, dat komt door het grote verschil tussen laag (6%) en hoog (23%) BTW. Net als in Nederland is de BTW op primaire levensbehoeften (zoals brood, melk, vlees, groente en fruit) laag en op luxedingen (zoals de Nutella en Pringels) hoog. Meloenen, komkommers, tomaatjes etc zijn dus erg goedkoop en het borrelspul is erg duur. Omdat we (geldt niet voor Marijke natuurlijk, maar anders staat het zo zielig) door het goede Franse en Spaanse leven niet echt magerder zijn geworden, zullen ons voorlopig dus even gaan richten op de laag-BTW-borrels. Op de terugweg hebben we nog een prepaid-internetdongel gekocht omdat we toch best veel tijd kwijt zijn met het elke keer weer opzoek gaan naar een open wifi-signaal. Nadat we nog even snel 2 wasjes hebben gedraaid en ook de spiegel goed hebben gepoetst (we poetsen de boot in stukjes), zijn we het stadje uitvoerig gaan bekijken. Inmiddels is het goed heet geworden, maar aangezien we nu al 10 dagen aaneen in de zon zitten zijn we er al een beetje aan gewend. Het stadje is ontzettend charmant en staat vol met 15e en 16e eeuwse panden. De straatjes zijn smal en kort en rijkelijk versierd met bloemen. De foto's hiernaast zijn slechts enkele voorbeelden en het ziet er hier dus straat na straat zo uit. Om een mooi overzicht te krijgen nemen we het treintje de berg op naar de St.Lucia Basiliek. Vanaf dit fraaie gebouw heb je een goed uitzicht over de regio. Het treintje brengt ons ook weer naar beneden (je kon ook lopen) en daar verwonderen we ons nogmaals in het stadje. Terug in de haven informeren we of het mogelijk is om Porto in te varen met je eigen boot. Hier gaan namelijk verschillende verhalen over rond maar het lijkt ons wel een stad die we willen gaan zien. Als we er niet met de boot kunnen komen, dan nemen we waarschijnlijk wel een trein vanaf een andere haven in de buurt. Maar de havenmeester heeft erg goed nieuws voor ons: er is onlangs een jachthaven geopend aan de rivier de Douro vlak bij Porto. Daar gaan we morgen eens naar toe. Blijft wel een beetje spannend omdat het niet geheel duidelijk is hoe de rivier loopt. Maar als het goed is hoeven we dus niet aan een kade te liggen met 3 meter tijverschil en harde stroming van de rivier. |
|
24 juli Viana do Castelo > Porto |
Langs de Portugese kust waait in de zomer de Portugese Noord (of Nortada). Dit is een stabiele noordenwind van zo'n 4-6 beaufort die ervoor zorgt dat zeilen langs de Portugese kust lekker snel gaat als je naar het zuiden wilt, zoals wij. Dus hijsen we de zeilen bij vetrek uit Viana en kruizen we aan de wind naar het zuiden. Huh? Ja, aan de wind. We hebben namelijk vandaag zuid 3, een zeldzaamheid hier. Maar we kunnen gelukkig mooi aan de wind varen en dus zeilen we ongeveer de helft, totdat de wind te zwak wordt. Op de motor varen we verder richting de monding van de Douro, de rivier waar Porto aan ligt. Er wordt gewaarschuwd voor gevaarlijke deining, stroming en onbetrouwbare zandbanken in de monding dus we zijn op onze hoede. En natuurlijk valt het achteraf allemaal weer erg mee. De golven waren er nauwelijks, stroom hadden we nog een beetje mee (dat was ook zo gepland) en de zandbanken lagen precies waar we ze hadden verwacht op basis van de kaart in de kaartplotter. En zo vonden we dus zonder problemen onze weg naar de spiksplinternieuwe jachthaven. Er was nog voldoende plek (het duurt altijd enige tijd voordat een nieuwe jachthaven voldoende boten heeft) en we werden opgevangen door zeer behulpzaam personeel. Er zijn nog niet echt faciliteiten (wel een tijdelijke sanitairunit) maar de ontvangst op het havenkantoor door de charmante Fransesca maakte dat weer goed. We krijgen allerlei plattegronden en op de vraag waar we ons brood kunnen kopen antwoordde ze dat dat niet hoeft omdat dat morgen aan boord zou liggen. We zijn benieuwd. Vanavond alvast even een wandeling langs de Douro gemaakt als voorproefje op de komende dagen Porto. Inmiddels is overigens ook het raadsel van de onbekende diklipvis opgelost: Esther van Straten is erachter gekomen dat het een Grey Triggerfish betreft. De Magnum komt naar Groningen! |
|
25 juli Porto |
En ja hoor, er hingen echt broodjes aan onze zeereling toen we vanochtend wakker werden. Ook hing er nog een dichte mist dus we stonden in rustig tempo op, namen een douche en dronken uitgebreid koffie op de boot. Toen de mist grotendeels was verdwenen namen we een pontje om naar de overkant van de Douro te gaan (aan de overkant ligt het echte Porto, aan de zuidkant waar wij zitten heet het anders). Vanuit het pontje namen we een (antieke) tram naar het oude centrum. Onderweg kregen we al een mooie indruk van Porto. Eenmaal in het oude cetrum zijn we natuurlijk direct naar de kade gelopen waar een eventuele aanlegplaats zou zijn. Ehm ja, er is op zich een plekje vrij aan de kade, direct voor alle terrassen. Alleen is de kade ca 6 meter hoog en stroomt het er hard. We blijven dus ook vannacht maar in de jachthaven liggen en gaan ons niet verplaatsen naar de kade. Daarna zijn we over de indrukwekkende brug gelopen naar de overkant van de Douro waar alle grote port-huizen zijn. Omdat we die morgen willen gaan bezoeken zijn we nu alleen even voor het uitzicht gegaan, en dat was weer eens prachtig. Vervolgens terug de brug over en langs alle oude gebouwen gelopen die volgens onze plattegrond de moeite waard zijn. Wat volgde was een 3 uur durende tocht met vele ohs en ahs. Wat een enorme luxe dat we dit allemaal kunnen zien door er met ons bootje naar toe te zeilen. Zo'n wandeling maakt natuurlijk dorstig en dus terug naar de rivierkade met alle terrasjes. Hier kwamen we bij Peters' Cafe Sport terecht. De zeilers die dit lezen zullen weten dat dit hét zeilerscafe is van de Atlantische Oceaan, maar dat dat op de Azoren ligt. Het gaat hier dus om een kloon maar wel een leuk plekje om onze drankjes te drinken. Over iets minder dan een jaar zullen we onze drankjes drinken in het echte Peters' Cafe Sport, maar tot die tijd gaan we nog eerst heel veel andere leuke dingen doen. Met onze nieuwe energie zijn we terug gaan lopen langs de Douro. Onderweg nog even een supermarkt binnengelopen en daarna weer met het pontje terug naar de jachthaven. 's Avonds zijn we gaan eten bij één van de vele bbq restaurants die je hier hebt. Het concept is simpel (en de prijs ook): er staat een grote bbq op straat, er is geen menukaart, je kunt aanwijzen wat je er op wilt en niet veel later ligt dat op je bord en krijg je er salade en aardappels bij. Terug op de boot nog even verdiept in het nieuws. In Nederland is het ook eindelijk mooi weer en dat is jullie van harte gegund. Verder lazen we ook over de bosbranden op Madeira (onze volgende bestemming na Portugal). Dat ziet er niet zo best uit maar we hopen dat het een beetje onder controle blijft. |
|
26 juli Porto |
De wekker gaat standaard om 8.30 uur (ja wij hebben het 's ochtends erg zwaar). Alleen hoorden we vanochtend regen. Sinds Het Kanaal hebben we beide een lichte allergie ontwikkeld tegen regen en zodra we maar enkele sputters horen zijn we beide niet meer vooruit te branden. Dus nog even blijven liggen, gelukkig was de regen snel verdwenen, de ochtend mist was nog steeds van de partij en dus eerst even koffie drinken en rustig aan doen. 's Middags zijn we langs de Douro naar Vila Nova de Gaia, de overkant van Porto, gelopen. De Douro barst van de vis. Er wordt langs de hele rivier druk gevist. De meeste vis verzamelt zich bij wat wij denken de uitgangen zijn van het riool, eet smakelijk. Wij slaan even over.. We zijn op weg naar één van de porthuizen om een rondleiding te krijgen en natuurlijk port te proeven en te kopen. We lopen voor de rondleiding bij Calem naar binnen en het is heel erg leuk. Iedereen weet natuurlijk dat de Ruby de port is in de grote vaten. Het grootste vat wat ze bij Calem hebben kon wel 60.000L port bevatten. Dat de ruby daardoor fruitiger smaakt komt doordat deze minder contact heeft met het hout en zuurstof. De Tawny zit altijd in de kleine vaten heeft meer contact met hout en zuurstof en dus een andere smaak. Wij hadden deze info niet allemaal paraat en vinden het heerlijk om wat bij te leren. Uiteindelijk gaat er een fles Ruby Port en Tawny Port mee naar de boot. We lopen terug naar de haven en nemen daar een borrel. Als we net een half uurtje zitten komt de Ostrea binnen varen en kunnen ze aanschuiven bij de borrel. Even tussendoor eten en daarna bij de Ostrea op de koffie/wijn. We hebben de hele avond zitten kletsen, lachen en borrelen, een super gezellige avond. |
|
27 juli Porto > Aveira |
Na 3 dagen Porto was het vandaag weer tijd om verder te gaan. De verwachtingen waren hooggespannen omdat de volgende haven ook wel beschreven wordt als een soort mini-Venetië. Nou ben ik daar nog nooit geweest, maar als Venetië Aveiro in het groot is dan weet ik ook niet of ik er ooit zal komen. Voor vertrek uit Porto hadden we daar nog even diesel getankt (laatste keer was al weer een maand geleden, dus dat valt gelukkig reuze mee) en daarna zijn we 30 mijl naar het zuiden gevaren. Soms was er voldoende wind om te zeilen, maar ook moest de motor er af en toe bij om de voortgang er nog een beetje in te houden. Iets na 18h00 zaten we voor de haveningang waar druk gewerkt wordt aan het uitbreiden van de pieren (die hier als één van de slechtste van Portugal bekend staan). Daarna volgde een tochtje van een uur de rivier op met aan de ene kant een grote lagune en aan de andere kant veel vervallen industrie. Op de plaats waar we de jachthaven verwachtten lag een steiger met een aantal andere boten maar aan de kant stond de firma "Vergane glorie en co" en is het één en al verval. Zoals in elk havengebouw hing ook hier een weerbericht, alleen dit keer de voorspelling voor afgelopen december. Ook het havengebouw was dus niet meer in gebruik. Toen zijn we maar naar 'Venetie' gelopen om wat te gaan eten en een voorproefje te nemen op wat ons morgen te wachten staat. Tja, en dat voorproefje smaakte niet erg naar heel veel meer (met moeite toch nog een leuke foto kunnen maken, zie hiernaast). We gaan morgenochtend nog wel even verder kijken, maar het plan om pas overmorgen verder te gaan staat op hele losse schroeven. Waarschijnlijk zijn we inmiddels te veel verwend door al het moois wat we al hebben gezien. En eerlijk is eerlijk, IJmuiden is nog minder aantrekkelijk maar soms ook een handige tussenstop. Overigens lijkt de kust hier vanaf de zee ook precies op de Hollandse kust (en de wolkenlucht past er dan ook wel mooi bij). |
|
28 juli Aveiro > Figueira da Foz |
We hebben vannacht heerlijk rustig geslapen, want op ons verlaten en vervallen haventerrein was geen kip. We werden vanochtend wakker van het geklots van de golven op de spiegel van de langsvarende touristenbootjes. We zagen de traditinele bootjes vol met touristen een rondje maken bij onze boot. Wat zullen ze als gids vertellen; Hier rechts ziet u de ooit welvarende firma T.R. Oosteloos die nog sneller verviel dan welvaarde. We geven Aveiro een tweede kans en lopen rond 10 uur het stadje in. Vlak voor het centrum zien we drommen touristen, we wrijven even in onze ogen. Zien we dit goed? Waar gaan die mensen naartoe? En als we door lopen zien we er steeds meer, de kade bij de traditionele bootjes staat vol, de bootjes zitten vol en we hebben de ene ticketverkoper na de andere op onze nek. Toch eens iets beter kijken en, ok, Aveiro verdient een eerherstel. Er zijn schattige geveltjes en de stoepjes bestaan uit zwart-witte mozaïke steentjes met leuke figuren. Ook kunnen we onze (eerste sinds ons vertrek) Nederlandse krant kopen. De traditionele bootjes zijn prachtig en er is een mooi plein, maar het is ons stadje niet. Ik denk dat het door onze start in deze plaats komt, we zijn via een vervallen industrieterrein binnen komen varen en de haven (aanlegsteiger) was zo vervallen en verlaten. Ik had een déjâ-vu met de "Halfweg-expeditie" die ik ooit met vriendinnen deed. Toen liepen we ook op een vervallen en mega luguber industrieterrein, waar je in je eentje niet zo willen lopen. Blijkbaar zitten we zo in elkaar dat wanneer de start slecht is er wel heel veel goeds moet komen om dat nog te kunnen herstellen. Wat zijn wij toch simpel van geest. We drinken een kopje koffie met uitzicht op de mooie gevels en het massatourisme. We lopen door het stadje en belanden uiteindelijk in een mega koopgoot. Tegenover de koopgoot hebben ze speciaal voor onze komst een roze spandoek opgehangen. Omdat we Aveiro niet willen teleurstellen poseren we dan maar even onder het spandoek (zie foto hiernaast). Om 12h00 vertrekken we uit Aveiro en niet veel later schijnt de zon ook weer (toeval?). De wind is na een paar dagen afwezigheid weer terug en we mogen het hele stuk zeilen. Rond 18h30 leggen we aan in Figueira da Foz. Ook deze haven heeft een beruchte aanloop maar ons was geen spektakel gegund. Wel vertrok er tijdens onze invaart een groot Nederlands zeeschip met als thuishaven Groningen. Uiteraard hebben we elkaar even gegroet. |
|
29 juli Figueira da Foz |
Een rustig dagje hebben we ervan gemaakt. Eerst wat klusjes aan de boot gedaan en daarna lekker op het strand geluierd. In tegenstelling tot de stranden in de Spaanse Ria's heb je hier wel golven van de oceaan deining en dus hebben we een plankje voor in de golven gekocht (worden sommige kinderen dan echt nooit volwassen?). Als we terug zijn in de haven is het een stuk drukker geworden dan gisteren. Het is lang geleden dat we met 4 Nederlandse boten in een haven lagen, maar de noorderlingen zijn ook goed vertegenwoordigd met 3 Finnen, een Zweed en een Noor. Na het eten blijkt dat we nog geen foto's hebben gemaakt en dan realiseren we ons hoe vroeg het hier al weer donker wordt. Inmiddels is het 21h30 en pikdonker. Het koelt hier snel af en dat is voor ons het teken dat we weer verder naar het zuiden moeten. Morgen gaan we weer naar zee. |  |
30 juli Figueira da Foz > Nazaré |
Vanochtend voordat we wakker werden hoorden we al veel geluiden van boten. Toen we wakker werden en opstonden zagen we dat ruim de halve haven in alle vroegte vertrokken is. En in Portugal vaart eigenlijk iedereen naar het zuiden (vanwege de noordenwind), dus snapten wij even niet wat hier gaande was. Als zeiler reken je veel en maak je vaak een uitgekiend plan hoe je zo snel mogelijk in een volgende haven kunt zijn. Eigenlijk is dat een beetje raar want dat zou betekenen dat we liever niet op zee zijn, wat uiteraard niet zo is. Maar je hebt dus een plan gemaakt en iedereen doet dat zo en omdat iedereen vaak dezelfde informatie gebruikt, lijken de plannen op elkaar en vaar je veelal met een aantal boten uit een haven omdat dat het beste is volgens het plan. Maar als dus de halve haven al weg is voordat jij ook maar aan je koffie hebt gedacht ga je toch even twijfelen aan je plan. Hetzelfde gevoel heb je als je in je eentje in de sluis ligt te schutten naar de Waddenzee (ik zal het toch wel goed hebben berekend?). Het weer is hier tot nu toe vrij constant: 's ochtends wat mist en weinig wind en 's middags volop zon en een aantrekkende wind. Dit weerbeeld heeft van ons dus middagzeilers gemaakt aangezien we liever zeilen dan motorvaren en liever in de zon zitten dan ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet spelen op zee. Wel is het zo dat veel havens hier in een riviermonding liggen en je dus rekening moet houden met de stroming. Je wilt liever niet de haven binnenlopen met een volle ebstroom tegen omdat je dan stroom tegen hebt en de stroom ook de golven veel gevaarlijker maakt. Daarom varen we de havens dus met de vloedstroom binnen. Maar een haven uitvaren is vaak makkelijker en de vloedstroom tegen is vaak niet zo'n probleem omdat het maar een klein stukje is en de vloedstroom zwakker is dan de ebstroom (op een rivier dan). Daarom zijn we dus rond 11h30 met een beetje stroom tegen vetrokken en hebben we vervolgens de hele middag in de zon kunnen zeilen. In Nazaré kwamen we aan en zagen daar een aantal boten liggen die vanochtend al vroeg waren vertrokken. We zullen ze morgen eens vragen hoe zij hun plannen maken. Overigens is Nazaré bekend om z'n hoge golven, zie het filmpje hierboven van een paar maanden geleden. Vanmiddag was het gelukkig een stuk rustiger. En ja, die foto hiernaast spreekt eigenlijk voor zichzelf. Ik denk dan maar bij mezelf: Liever onder de duim van iemand die op zeilreis is naar de Caribbean, dan de broek aan hebben van iemand die in Siberie woont ;-) |
|
31 juli Nazaré |
We zijn nog steeds niet echt ochtendmensen en dat wordt hier ook niet heel erg aangemoedigd. Eerder schreven we al over de ochtendmist, vandaag hadden we ochtendbewolking. Omdat het dus een frisse dag leek te gaan worden zijn we maar eens lekker gaan wandelen. Eerst richting het dorp waar we na een half uur lopen aankwamen (nee, de jachthaven ligt hier niet midden in het centrum, zoals gelukkig wel heel vaak het geval is). Het dorp is een typisch stranddorp met boulevard en een breed strand. Hieraan zijn we voorbijgelopen omdat ons oog viel op een mooie klif die we al vanaf zee hadden gezien toen we hier gisteren aankwamen varen. Er ging een treintje omhoog naar de klif, maar wij sportievelingen gingen natuurlijk te voet. Nadat we 3x een doodlopende straat waren ingelopen (bergop), vonden we eindelijk het begin van het wandelpad dat we hadden gezien vanaf het strand. Tijdens de beklimming loste de bewolking op en zo stonden we ineens in de brandende zon een klif te beklimmen. Maar de inspanning werd ruimschoots beloond door de uitzichten die we vanaf de klif kregen. Naar het noorden keken we over hét strand van dé golf (foto boven) en naar het zuiden keken we over de baai waar Nazaré aan ligt (foto onder). Op de klif konden we met een trapje langs de klif naar beneden. Begint Thijs opeens aan de leuning te rammen, "even de staat van het onderhoud checken" zegt hij. Ik trilde nog wat heen en weer op het trappetje. Geschrokken en lachend keek ik Thijs aan, Portugal is namelijk niet het toonbeeld van onderhoud. Terug in de dorp nog heerlijk in een visrestaurant gegeten omdat we wel honger hadden gekregen. Uit eten hier is wel even wennen omdat ze allemaal gerechten op je tafel zetten die je niet besteld maar wel op de rekening komen te staan als je er van eet. Omdat we een groot vis-mixed-grill-plateau bestelden stuurden we dus alle voorafjes maar terug naar de keuken. En dat kan dus ook heel gewoon, even goede vrienden. Na deze maaltijd zijn we teruggewandeld naar de haven en omdat de zon nog steeds zich van z'n beste kant liet zien zijn we snel zwembroek en bikini gaan aantrekken. Op weg naar het strand werden we door de markante Engelse havenmeester nogmaals gewaarschuwd voor het strand bij de haven. Zijn dwingende ogen en het verhaal dat er 2 jaar geleden 3 mensen waren verdronken hielden ons uit het water. De natte enkels zorgden voor de verkoeling. En dan is juli alweer voorbij. De 2e van onze 15 maanden heeft ons veel moois gebracht. Vele mooie plekken hebben we gezien, leuke mensen hebben we ontmoet, goed weer hebben we gehad (nooit in de regen hoeven zeilen) en we hebben veel gelachen. |
|
