Atlantische Oceaan en aankomst in Carieb

1 december Atlantische Oceaan	Na een rustige nacht met weinig wind volgt een dag met nog minder wind. De dagafstand is slechts 110 mijl. We maken echter nog steeds voortgang (zo'n 3 knopen) en laten de motor nog even uit. Met zo weinig wind is het snel erg warm. We doen wat klusjes aan boord en na het inschenken van de koffie gaat de vislijn overboord. Nog voordat we de eerste slok koffie op hebben, ratelt de lijn al als een bezetene en volgt er een strijd tussen man en vis. Winnaar dit keer is de man en da's dus jammer voor de vis. De vis (soort onbekend, kan een mahi-mahi zijn) is 98 cm lang en weegt ruim 4 kilo. Van het vlees eten we een royale lunch met gebakken filets en 's avonds eten we vis uit de oven. Heerlijk, maar dit is wel zo'n beetje de maximale maat die we aankunnen op een dag.
2 december Atlantische Oceaan	Sinterklaasnieuws: Net toen we vanochtend aan het pepernoten eten waren, kwam er opeens een schip naar ons toevaren. Het bleek een extra pakjesboot te zijn die helemaal vol zit met de laatste kado's voor de kinderen in Nederland. De kapiteinpiet zei dat ze verdwaald zijn geraakt nadat ze vanuit Spanje richting de zon zijn gaan varen. Ze zagen onze Nederlandse vlag en vroegen zich daarom af of wij ze de weg naar Nederland kunnen vertellen. We hebben ze laten zien hoe wij vanuit Nederland hier naar toe zijn gevaren en die route gaat de extra pakjesboot nu ook nemen. Het wordt wel erg spannend of de extra pakjesboot optijd in Nederland kan zijn voor de Sinterklaasviering. De motorpiet aan boord van de extra pakjesboot gaat heel erg zijn best doen en heeft Sinterklaas al gebeld dat ze verwachten op tijd te zullen zijn. Verder is de wind hier helemaal gaan liggen en varen we sinds gisteravond op de motor. Afgelopen etmaal hebben we 109 mijl afgelegd, nog 951 te gaan op dit moment.
3 december Atlantische Oceaan	Gistermiddag hebben we na 24h de motor maar uitgezet, aangezien onze diselvoorraad ons niet naar de overkant kant brengen. Na een paar uur dobberen kwam er gelukkig een zuchtje wind en konden we weer zeilen. De windgenerator begon te draaien en dit klonk als muziek in de oren. Met zo'n 3 knopen hobbelen we de nacht door. De etmaalafstand werd 92 mijl. 's Ochtends neemt de wind geleidelijk toe en zetten we de gennaker, die ons de hele dag met ruim 5 knopen richting Barbados sleurt. Op deze manier is het een rustige oversteek en doen we er dus langer over dan verwacht. De weerberichten beloven nog niet veel wind de komende dagen, hopelijk krijgt Marijke vrijdag wind voor haar verjaardag.
4 december Atlantische Oceaan	De wind is lekker blijven staan vannacht en ook vandaag overdag. We boeken een etmaalafstand van 136 mijl, en daar zijn we heel blij mee. Niet dat het ons te lang duurt hoor, integendeel. Maar die windstiltes zijn niet onze hobby. Met het eten houden we het nog wel heel lang vol, en zelfs hebben we nog verse groenten en fruit aan boord (tomaten, kolen, aardappels, uien, penen, appels en sinasappels). Als dat op is, hebben we nog heel veel blikken met allerlei lekkers. Het water maken we elke dag vers met de watermaker en dat is dus ook geen belemmering. We genieten dus van deze bijzondere dagen op die lege oceaan.
5 december Atlantische Oceaan	Als je gewend bent aan de dagelijkse miljoenen prikkels die je krijgt via TV, radio, werk, internet, krant en op straat, dan is het hier nu wel even anders. De enige externe prikkel die we krijgen is gemiddeld 1 schip per 2 dagen en natuurlijk jullie berichtjes op de satphone. Verder hebben we natuurlijk onze gesprekken en halen we prikkels uit de boeken die we lezen. De boot heeft eigenlijk weinig aandacht nodig met dit rustige weer. Dit enorme prikkeldal, doet rare maar mooie dingen met je geest. Zo beleef je alles veel intenser. Een vlag die om de vlaggenstok is gewaaid en zichzelf weer losmaakt is bv een grote bron van geluk. En ook als je naar de zeilen kijkt en ziet dat alle tell-tales goed staan, geeft je een diepgelukkig gevoel. Een golf die aan komt rollen en heel rustig onder de boot doorrolt idem dito en zo beleef je alles dus heel intens. Dat werd vanochtend nog eens extra duidelijk toen ik tijdens mijn laatste wacht (Marijke doet 19-22h en 01-05h en ik doe 22-01h en 05-09h) de zon zag opkomen en bedacht om eens wat muziek te gaan luisteren (had ik natuurlijk ook eerder kunnen doen, maar tot nu toe geen behoefte gehad). In december luister je natuurlijk naar de TOP2000 en dat zette ik dus maar op de mp3-speler aan. Nou, en wat er toen met me gebeurde was het volgende: nr.1 'Hotel California' was gewoon lekker luisteren, bij nr.2 'Bohemian Rhapsody' kreeg ik een brok in m'n keel en toen op nr.3 Boudewijn de Groot begon liepen de tranen over m'n wangen en dat ging bij vele nummers zo door. Tranen van geluk welteverstaan. Diep ontroerd werd ik door de melodieen en teksten van nummers die je al jaren kent, maar eigenlijk nu pas echt goed hoort. Kortom: verminder de prikkels en geniet meer. Daarnaast zorgt het prikkeldal ervoor dat je heel veel herinneringen kunt ophalen en veel gebeurtenissen van vroeger weer kunt beleven, soms in verrassend goed detail. Zo heb ik de exacte route van huis naar de middelbare school al in gedachten gefiets, maar ook beleefde ik vakanties, feestdagen en andere gebeurtenissen opnieuw. En als laatste over het prikkeldal: ook het lezen van een boek is een andere ervaring. Je hebt de tijd om bij elke regel die je leest na te denken over wat er eigenlijk echt staat en ook is dit voer voor veel van onze gesprekken. En nu weer down-to-earth: we zeilen nog steeds en hebben afgelopen etmaal 129 mijl afgelegd. Nog maar iets meer dan 600 mijl te gaan.
6 december Atlantische Oceaan	Het ritme van elke dag is gelijk en toch is iedere dag weer anders. Eindeloze ruimte, leegte, die wordt op gevuld door mooie luchten, dolfijnen bezoekjes, bijzondere vogels, vissen en bovenal een variabele wind in sterkte en richting. Gisteravond zorgde de zonsondergang voor een mooie roze, rode gloed. Hierdoor kleurden zelfs de regenbuien op enkele afstand geheel roze. Een prachtig schouwspel. Dan wordt het donker, echt donker en vut de lucht zich met sterren. Vele miljoenen en als het helder is van de ene horizon tot aan de andere. Tegen de ochtend staat de vertrouwde "Grote Beer" in het noordoosten, alleen vanaf hier gezien op de kop. We hebben vandaag 123 mijl afgelegd.
7 december Atlantische Oceaan	Hiep hiep hoera, Marijke wordt vandaag 33!! En niet alleen Marijke maar ook Carolien is 3 uur eerder in Nederland 33 geworden, van harte lief zusje! Als ik wakker wordt heeft Thijs de vlag al uithangen en hangen er slingers in de kuip. Nog nooit heb ik mijn verjaardag in de warmte gevierd, het is december en ik zit nog heerlijk in een bikini. Terwijl in Nederland er sneeuwalarm is, zitten wij in de zon en moeten hooguit een regenbuitje ontwijken. Van Thijs krijg ik een Kaapverdisch schilderrijtje gemaakt van zand, het is een abstracte afbeelding van een man met als onderschrift "Thinking man" altijd al gehad willen hebben een denkende man...:) Natuurlijk even bellen met Carolien en met mijn ouders, zij genieten van taart wij van een restje pepernoten en het prachtige uitzicht op de oceaan. Als cadeau hadden we van de familie een usb stick gekregen met allerlei leuke tekstjes, filmpjes etc. Voor mijn verjaardag staan er meerdere filmpjes op van zingende neefjes en nichtjes, echt super leuk! Een leuke verrassing. Als laatste cadeau zetten we de klok een uurtje terug, zodat ik maar liefst 25 uur jarig ben. We hebben afgelopen etmaal 115 mijl afgelegd.
8 december Atlantische Oceaan	Naast alle cadeau's, heeft Marijke ook wind gekregen op haar verjaardag. Hierdoor gaan we nu lekker hard richting Barbados. Afgelopen etmaal 153 mijl afgelegd en als deze wind blijft staan komen we maandag aan.
9 december Atlantische Oceaan	De wind is gebleven en in de nachten waait het zelfs nog wat harder. De dagafstand is 162 mijl en Barbados is bijna in zicht. Op dit moment nog slechts 27 mijl te gaan tot Barbados en dan nog 8 mijl tot in de ankerbaai. Alleen... is het tegen de tijd dat we aan zullen komen al een uur donker en op dat moment staat er nog geen maan. In Mindelo vonden we aankomen in het donker toch echt niet prettig (vooral doordat alle vuurtorens en havenlichten het niet deden) en we besluiten dat we dat niet nog eens willen. We moeten dus wachten totdat het licht wordt. De andere optie is doorzeilen naar een ander eiland waar we dan morgenochtend aan kunnen komen. Omdat we Barbados hadden gekozen omdat het het meest dichtbij ligt (en niet omdat het het mooiste eiland schijnt te zijn), besluiten we door te varen naar Bequia. Met de huidige snelheid zijn we daar morgen rond 10h. Nu eerst maar eens Barbados ontwijken en daarna genieten van de laatste mijltjes van deze oversteek.
10 december Atlantische Oceaan > Bequia	En toen was het moment daar: precies 17 dagen nadat we vertrokken zijn komen we aan in de Carieb. Na 2113 mijl zeilen (waarvan 36 uur op de motor om door de windstiltes te komen), hebben we deze mijlpaal bereikt. We zijn met onze eigen boot in de Carieb, en dat voelt heel bijzonder. Ons anker gaat uit in de grote baai van Port Elizabeth op het eilandje Bequia (onderdeel van St. Vincent and the Grenadines). We kijken om ons heen en zien een groene oase en prachtig blauw water. En uiteraard is het zo'n 25 graden warmer dan in Nederland en schijnt het zonnetje. We klaren ons in bij douane en immigration en maken we een korte verkenning. Verder doen we nog niet zo veel (behalve dan de boot opruimen, de waterlijn poetsen, zwemmen, douchen, foto's op de site zetten en een paar boodschappen) omdat we toch een beetje moe zijn.
11 december Bequia	En toen werden we vanochtend wakker in het paradijs. Nee het was geen droom we zijn echt met Doen in de Carieb. We genieten van een ontbijtje op het achterdek en doen het lekker rustig aan. We gaan even langs de watersportwinkel en lopen daarna een heuvel op waar een oud fort staat. We hebben vanaf hier een prachtig uitzicht over de baai. Doen is de mooiste boot daar ergens in het midden op de foto. We kopen nog een vers gebakken brood en lunchen in het zonnetje aan boord. 's Middags gaan we met de bijboot naar één van de strandjes aan deze baai. Kristalhelder water van zo'n 30 graden, en een hagelwit strand. De foto zegt genoeg. 's Avonds gaan we uit eten bij één van de restaurants. En dat is ook weer een mooie ervaring. Je vaart namelijk eerst met de bijboot richting het restaurant (wat best lastig is in het donker in een baai die vol ligt met boten) en dan leg je aan bij een steigertje dat bij het restaurant hoort. Je stapt uit je bootje, loopt het steigertje af, dan nog een paar meter door het strand en dan lekker aan tafel gaan. De tafel hadden we gereserveerd en omdat Marijke dat deed stond ie op naam van Cool-man, heel toepasselijk dus. Als welkomsdrankje hadden we een rumpunch, onze eerste. De rumpunch is een typisch Caribisch vruchtendrankje met daarin uiteraard wat rum. Eten was erg lekker, alleen zijn de prijzen hier flink hoger dan we tot nu toe gewend zijn. Maar ach, we hebben net 17 dagen lang geen cent uitgegeven dus kon het er wel vanaf.
12 december Bequia	Na al die dagen op zee, zijn we toe aan wat beweging en zo gaan we maar eens over het eiland wandelen. Het eiland is niet heel groot en na ruim een half uur zijn we van de Caribische kant naar de Atlantische kant gelopen. Daar wandelen we nog een stukje langs de kust en nemen een duik in het water. We zien donkere luchten vanaf de oceaan aankomen en het resultaat is dat we vandaag 4x nat regenen. Ook dat hoort bij het tropische weer en zo'n bui is veel minder erg dan in NL. Eigenlijk wel handig, de boot regent lekker schoon en de strandhanddoeken zijn weer ontzout. 's Middags lopen we langs de groente en fruit markt en daar bezwijken we voor de effectieve verkooptechnieken. Ze laten je alles proeven en doordat het één nog lekkerder smaakt dan het ander, komen we terug met een paar kilo heerlijk tropisch fruit. Oja: de internetverbinding is hier Caribisch traag, vandaar dat het nog niet lukt om de grote foto's te plaatsen.
13 december Bequia	Internet is vandaag gelukt tijdens de lunch op een fantastische plek, er staan dus weer grote foto's op de site (t/m gisteren). En 's avonds eten we voor het eerst in ons leven kreeft. De Carieb staat oa bekend om z'n goede kreeften en daar hebben wij vis- en zeevruchtliefhebbers wel zin in. Samen met de chef kiezen we twee kreeften uit en daarbij kreeg Marijke er ook nog één in de hand gedrukt. Enige tijd later lagen er twee kreeften voor ons op tafel en oh, wat is dat lekker. Zijn er dan helemaal geen zorgen in de Carieb? Jawel, de windgenerator is stukgegaan en onze reparatiepogingen hebben nog niet geholpen. Daar balen we wel best van, aangezien we nu stroom op rantsoen hebben (dus koelkast op allerlaagste stand en soms uit, geen radio, weinig licht en weinig laptoptijd) en soms de motor moeten laten draaien om de accu's bij te laden. Hopelijk vinden we snel een oplossing.
14 december Bequia > Canouan	Omdat ons stroom op rantsoen is, kunnen we de watermaker niet eindeloos laten draaien en gebruiken we die dus alleen voor ons drinkwater. Onze watertank voor het overige vullen we dan maar met water van Daffadil (de gele boot op de foto): je roept ze op via de marifoon en even later komen ze langzij en wordt je tank gevuld. Een erg makkelijk systeem, maar wel het duurste water wat we ooit hebben gekocht. Daarna halen we ons anker op en zeilen we in een paar uur naar Canouan. In de ankerbaai is het veel rustiger dan bij Bequia en we liggen er met slechts een handjevol boten. We zien schildpadden om ons heen zwemmen en ook vliegen er pelikanen voorbij. De vogels zijn hier ook weer erg mooi. Zo zien we de zoveelste variant op een Jan-van-Gent, we noemen hem Rasta-Jan-Marley (in Frankrijk hadden we Jean-van-Gent en in Spanje hadden we Juan-van-Gent). 's Avonds gaan we het dorp in op zoek naar een restaurantje. Terwijl we door de straten lopen, wordt direct duidelijk dat dit een heel ander eiland is dan Bequia. Heel veel mensen staan en dansen op straat op harde muziek die overal vandaan komt en het zijn allemaal locals. Dat we geen andere toeristen zien komt misschien doordat het noordelijk gedeelte van het eiland één groot luxe resort is dat zich achter hekken bevindt. Maar wij zitten vanavond dus tussen de locals en als we een restaurantje binnenlopen blijkt dat ze geen eten hebben en worden we naar een tentje iets verderop verwezen. Dat tentje heeft de meest luide muziek van de straat, maar we gaan er maar eens naar binnen. Daar is de sfeer goed en als we de barman vragen of we wat eten kunnen krijgen, verdwijnt hij even om terug te komen met 2 warme maaltijden. We bestellen er gelijk 2 biertjes bij en moeten dan 10 ECD (zo'n 3 euro) betalen. We kijken verbaasd en de barman zegt dat het eten gratis is omdat het feest is. Wat wordt er gevierd vragen we: 'Life'. We genieten van de maaltijd en blijven daarna nog even hangen om het leven met de locals te vieren.
15 december Canouan	Nadat we de ochtend wat aanklooien op de boot, gaan we daarna het eiland verder verkennen. We lopen over de heuvel naar de andere kant en daar zien we een immens grote lagune met azuurblauw water. We nemen een pad dat uitkomt bij een verlaten strandje. Hier brengen we de middag door met een beetje snorkelen, zwemmen en lezen. Met het snorkelen zien we allerlei nieuwe tropische visjes die we nog niet eerder hadden gezien. Op de terugweg loopt er nog een schildpad over de weg en die zijn aanzienlijk trager dan hun maritieme vrienden.
16 december Canouan > Tobago Cays	Vandaag varen we een klein stukje van Canouan naar de droom van menig zeiler: de Tobago Cays. De navigatie er naar toe is even opletten aangezien het hier vol ligt met ondiepe riffen. Maar als we na anderhalf uur de Cays binnenvaren zijn we weer eens overdonderd door wat we zien. De Cays zijn een paar mini-eilandjes dat achter de bescherming van een barriererif ligt. Het rif zorgt ervoor dat de oceaandeining breekt en achter het rif lig je dus relatief rustig terwijl je zo de oceaan op kijkt. Ook hier weer zijn er de bekende Caribische boatboys. Hier hebben we nog niet eerder over geschreven, maar de boatboys zijn dus mannen die met een bootje naar je toe komen en dan van alles aan je willen verkopen. Meestal maken we even een praatje met ze en kopen we niets. De eerste wou kreeft verkopen, maar dat wilden we niet. De tweede had vers stokbrood en dat wilden we natuurlijk wel (en morgenvroeg komt ie weer brood brengen). De derde verkocht kleding en aangezien ik onlangs uit 2 korte broeken ben gescheurd, ben ik maar even gaan kijken of er wat bij zat. En zo heb ik nu een mooie korte broek erbij (zal wel binnenkort op de foto's te zien zijn). Over boatboys gaan ook negatieve verhalen rond, maar wij hebben die ervaringen nog niet. Het snorkelen hier is fantastisch. Toen we net van boord waren en onze eerste blik door de duikbril namen, zwom er een rog onder ons door. Daarna kwamen we al snel 3 schildpadden tegen en verder is het hier één groot tropisch aquarium vol met tropische vissen.
17 december Tobago Cays	Al vroeg worden we gewekt door de boatboy die de door ons bestelde stokbroden komt brengen. Na het ontbijt en de koffie gaan we eerst een beetje snorkelen en naar de schildpadden kijken. 's Middags gaan we met de bijboot op pad. Eerst gaan we naar het onbewoonde eilandje Jamesby. We zijn de enigen daar en hebben dus het hele eiland voor ons alleen. En dat is eigenlijk onvoorstelbaar als je ziet hoe mooi het is (de foto's hiernaast zijn van Jamesby). En diegene die daar lekker op het strand loopt is dan dus Marijke. Ik sta dan inmiddels ergens op een rots geklauterd en net nadat de foto is genomen sta ik opeens oog in oog met een wel hele grote hagedis. Een leguaan van ruim een meter springt vervolgens weg in een struik. OK, we zijn hier dus niet helemaal alleen. Daarna zien we nog vele andere leguanen verscholen in de struiken liggen (ook op de onderste foto waar er één op de voet van de palmboom zit) en nu snappen we ook waar de sporen van zijn op het strand. Verder zien we nog een gekko (zie foto hiernaast) en wat tropische vogels, waaronder weer de pelikanen. Later gaan we ook nog even snorkelen en daarna bezoeken we nog een ander onbewoond eiland; Baradel. Jongens, jongens wat is dit mooi.
18 december Tobago Cays > Mayreau	Omdat we er zelf nog lang geen genoeg van krijgen, zetten we ook bij vandaag gewoon weer twee lekkere tropische fototjes. Althans, we zetten ze alvast klaar voor uploaden naar de site. Gebrek aan wifi in het paradijs zorgt ervoor dat jullie nu al een tijdje niets nieuws kunnen lezen. Maar als er niets is veranderd, dan zijn jullie deze week allemaal zo druk, dat er toch geen tijd is om onze stukjes te lezen. En zo heb je dan straks bij de kerstboom ook nog wat te lezen moet je maar denken. We zijn vandaag naar Mayreau gezeild. Aangezien dat een tochtje van slechts 3 mijl was, kunnen we daar dan ook weinig spannends over vertellen behalve dan dat het mooi was. Bij Mayreau draaien we de Salt Wistle Bay in en daar zoeken we een mooi plekje uit. Om het juiste plekje te vinden, kijken we altijd even rustig hoe de boten die er al liggen bewegen. Waar de boten erg schommelen, gaan we dus niet liggen en waar de boten rustig liggen gooien we ons anker uit. Meestal is dat ergens aan de rand van de baai (zoals ook nu) en dan is het altijd even goed opletten op de diepte. Ook letten we op hoe de bodem er uit ziet: gewoon zand is het beste. Met een beetje geduld en lef krijgen we zo tot nu toe altijd een erg fijn en rustig plekje. Straks worden we ook nog eens ervaren zeilers. Dat is namelijk nog wel iets raars. Doordat we jonger zijn dan de meeste zeilers voelen we ons soms nog zo'n beginneling, zo'n broekie, alsof we net vanaf het Sneekermeer komen. Misschien als we straks weer terug zijn dat dat gevoel weg is.
19 december Mayreau > Union Island	Ook vandaag is het weer een klein stukje zeilen naar het volgende eiland: Union Island. Jullie denken misschien: wat racen zij door de Grenadines. Maar we doen nu een 'vlugge' verkenning van ruim een week, gaan dan een week naar Grenada en daarna nemen we nog zo'n 2 weken de tijd voor de Grenadines, part II. Althans dat is de planning en niets is zo veranderlijk als het plan van een zeiler. Op Grenada hopen we een nieuwe windgenerator te kunnen kopen, aangezien het toch wel prettig is om stroom te hebben (en wind is hier genoeg). Ook gaan we kijken of we ergens nieuwe afsluiters kunnen krijgen voor de WC en vuilwatertank (die zit namelijk vast in de open stand zodat we alles wat we maken direct overboord pompen en dat vinden we niet heel chique). Maar vandaag dus Union Island en dat ziet er ook weer prachtig uit. We liggen achter een rif dus je kijkt zo de oceaan op. We hadden hier de site willen uploaden, maar helaas het eiland had (net als wij) geen stroom en dus ook geen internet. Vanavond lukt het misschien wel. Vanmiddag hebben we onze 'sundowner' genoten in een klein barretje dat hier vlak naast de boot op het rif is gebouwd. De fundering is van schelpen, maar het lijkt een stevig geheel en de sfeer was uiteraard erg relaxed.
20 december Union Island > Carriacou	Vandaag gaan we van het ene Caribische land (St. Vincent en de Grenadines) naar het andere (Grenada) en dat leidt tot de nodige papierwinkel. Al vroeg stonden we bij de customs & immigration op Union Island maar daar zei een beambte dat ze dicht waren en dat we konden uitklaren bij het vliegveld. Een wandeling naar het vliegveld volgde en daar nam men nog de nodige tijd om alles door te nemen. Daarna zeilden we in ruim een uurtje naar Carriacou waar we voor anker gingen in de buurt van autoriteiten. De immigration was met lunchpauze en daar moesten we eerst op wachten. Toen dat geregeld was door naar de douane. Daar was het grote drukte aangezien er een scheepslading met kerstgoederen van families uit het buitenland was aangekomen en alle locals moesten aangeven wat ze hadden ontvangen (de meesten kregen een hele grote blauwe ton vol met eten, maar ook zagen we een koelkast). Uiteindelijk waren ook wij aan de beurt en daarna mochten we nog met een papiertje langs de port-authority. Pff, gelukkig gaat dat in ons mooie Europa allemaal een stuk makkelijker. Maar we zijn dus nu ingeklaard en daarna gelijk ankerop omdat om de hoek een veel betere ankerbaai ligt. Daar nemen we een mooi plekje en van een boatboy kopen we wat mangrove-oesters: een heerlijke borrelsnackje. Morgen gaan we hier informeren of we hier nieuwe afsluiters voor het toilet kunnen laten plaatsen.
21 december Carriacou	Het is een regenachtige dag en dat is dus prima om even bij de plaatselijke boatyard langs te gaan om te kijken of we onze afsluiter kunnen laten vervangen. Nog dezelfde middag kunnen we het water uit en samen met een mannetje klaren we de klus. Wel jammer dat het mannetje het voor elkaar krijgt om onze huidige afsluiters weer operationeel te krijgen en dat we dus voor niets uit het water zijn gegaan. Volgens hem zijn onze huidige afsluiters beter dan hetgeen ze hier verkopen en dus plaatsen we die terug en gelukkig werkt het allemaal nu weer soepeltjes (en kunnen we naar de wc wanneer we willen). Alleen toen het mannetje klaar was, was de boatyard alweer dicht en zo brengen we dus de nacht door op het droge. Even geen geschommel of geklots, maar harde grond onder ons bed. Ander voordeel is dat ze hier douches hebben en we die mogen gebruiken.
22 december Carriacou > Grenada	Na een nachtje op het land weten we nu hoeveel muggen hier wel niet zijn. Tot nu toe hadden we er nog weinig last van, maar Marijke is afgelopen nacht veelvuldig geprikt (Thijs wordt gelukkig nooit gestoken, zal wel iets met hem zijn). Om 6h45 ging de wekker omdat we om 7h00 al te water zouden gaan... pas om 9h30 gingen we te water. Maar we drijven dus weer en zetten daarna snel koers richting Grenada. Een flink stuk varen (met af en toe een bui) aangezien we naar de zuidkant willen. De zuidkant bestaat namelijk uit vele baaien die een beetje lijken op een kruising tussen de Spaanse Ria's, de Noorse fjorden en het amazonegebied. We liggen hier nu dus bijna midden in de jungle en de bekende krekelgeluiden zijn er volop.
23 december Grenada	We varen vandaag nog een paar baaitjes zuiderlijker. Aangezien de baaien vrij dicht bijelkaar liggen, varen we eerst 4 mijl om te lunchen in een baaitje. Helaas hebben we bij de lunch wederom weer een vervelend klusje. Wij dachten dat we nadat we op de kant waren geweest weer de controle hadden over de vuilwatertank... niets is minder waar. De tank denkt nu dat die verstopt moet zitten, een smerig klusje waarvoor Thijs zich opoffert om vanuit het water met een plopper bij de uitgang van de tank de shitklus te klaren. Dat werd even hard zwemmen toen de boel loskwam. Het is helaas dus waar wat iedereen zegt er gaat van alles kapot of loopt vast, hopelijk was dit de laatste keer met het toilet. We varen na deze klus door naar een fris nieuw baaitje; Prickly bay. Hier blijven we met de kerstdagen en om in de stemming te komen werd er vanavond in de bar bij de marina eerst een kinderkerstfilm gevolgd door een volwassenen kerstfilm gedraaid. We hebben heerlijk wat gegeten en de filmpjes bekeken, we zagen sneeuw en kregen een echt kerstgevoel.
24 december Grenada	Vandaag gaan we net als iedereen op het laatste moment kerstinkopen doen. In Nederland vinden we dat altijd een enorm succes; gezellige topdrukte en niet meer het ingrediënt wat je eigenlijk nodig had... Voordat we naar de supermarkt gaan staat het kopen van ons kerstcadeau op het programma en waar kan dat beter dan bij de watersportwinkel. Helaas doet het weer de laatste paar dagen niet heel erg leuk mee ipv dat het hier zonnig is regent het hier. Niet normaal volgens de locals, maar daar trekken de buien zich niets van aan. We proberen tussen de buien door bij de watersportwinkel te komen. En daar staat ze, onze nieuwe windgenerator die ons op een groene manier weer muziek, licht en een koelkast gaat bezorgen. Tja de 2-jaar oude Air Breeze die we hebben is echt gestorven en het bedrijf reageert niet meer op ons. Alles net buiten de garantie, maar normaal garanderen ze dat het een levenlang meegaat. Het wordt nog een kleine puzzel in de winkel om alle onderdelen voor de installatie te kopen, maar uiteindelijk gaan we met ons kerstcadeau in de bijboot naar Doen. En die kerstboodschappen zijn eigenlijk net zo erg als in Nederland alleen dan toch vele graden warmer als je weer buiten staat.
25 december Grenada	Het plan was om vandaag met het eerste daglicht te beginnen met 'operatie windgenerator' alleen hielden de tropische regenbuien ons tot laat in de ochtend in bed. Met enige vertraging werd eerst de oude windgenerator verwijderd en daarna de nieuwe geplaatst. Heel makkelijk om dit zo in één regel te schrijven, alleen waren we wel tot 23h00 bezig en ging natuurlijk niet alles even simpel. Maar het ding zit er op, is aangesloten en nu moeten we wachten op wind om te kijken of ie ook wat stroom wil opwekken zodat we de koelkast weer aan kunnen doen. Dat zou toch wel echt heel fijn zijn.
26 december Grenada	Daar staat ie dan: onze nieuwe energieleverancier. Het waait vandaag een beetje en dus kunnen we gelijk zien hoeveel hij opbrengt. Alleen valt dat even flink tegen: we meten niet veel meer dan 0,5A in een vlaag. Hmm, dat is niet best, zeker gezien al het werk dat het ons heeft gekost om het ding geinstalleerd te krijgen. Net als de moed ons bijna volledig in de schoenen is gezonken, zien we dat de wieken er verkeerd om opzitten (volgens ons een ontwerpfout dat dat kan gebeuren ;-). Omdat we weinig zin hebben om de hele paalconstructie omlaag te halen, vervangen we de wieken met de windgenerator boven op de 3m hoge paal. Na een tijdje balanceren is de klus geklaard en wekken we eindelijk weer stroom op. In het volgende etmaal wekken we meer op dan we verbruiken en dat is natuurlijk fantastisch. 's Avonds vieren we dit feest en kerst bij de bar van de haven hier in de baai. Er is deze avond bingo en laat dat nou net mijn favoriete spelletje zijn. En ook de lokale bevolking houdt er blijkbaar van, want binnen de kortste keren zitten we met een paar honderd man met de bingokaarten voor ons. Met zoveel mensen speel je om serieuse prijzen en zo zijn er 4 hoofdprijzen van zo'n € 300,-. Maar ons geluk zit nu in de windgenerator en we winnen de hoofdprijs helaas niet, maar wel is het een feest om deze bijzondere bingo mee te maken. En net als het lokale bier ons een beetje tegen gaat staan, krijgt het spel een verrassende 'Bas Pietersen'-wending: onze tafel wint een 1/2 kratje bier, af te halen bij de bar. We zitten met een lokaal stel aan tafel en de man verzilverd onze prijs snel aan de bar en zo staat de tafel ineens vol met bier....
27 december Grenada	Vandaag is het wasdag: we hebben ergens wasmachines gevonden die voor weinig geld draaien en aangezien onze laatste keer op Kaapverdie was zijn we er wel weer aan toe. Terwijl de wasjes draaien lopen we een stukje en komen daarbij langs de prachtig gelegen geneeskundefaculteit van de St.George's University. Wat zou het toch prachtig zijn als je hier zou werken en op 5 minuten lopen je zeilboot kunt hebben. Terug op de boot hangen we de was te drogen in de tropische zon en wind. Dat droogt lekker snel alleen is het wel opletten. Zo belandt een fris gewassen hoeslaken in het water door een windvlaag en terug ophangen kan dan niet direct aangezien het zoutwater is. Dus even uitwringen, spoelen met zoetwater en weer te drogen hangen. Maar wel echt mooi aan dat klimaat dat je én weinig was hebt én het zo droog is.
28 december Grenada	Terwijl we van Prickley Bay naar de hoofdstad van Grenada (St.George) varen, hebben we nog een bijzonder momentje. We bereiken namelijk het verste punt van onze reis: slechts 7682 km verwijderd van ons huis in Groningen. Vanaf nu zal deze afstand alleen maar kleiner gaan worden, dus lieve familie: we komen er aan (over een tijdje dan). In St.George trakteren we onszelf op een nachtje in de marina. En wat voor een marina, zoveel luxe hebben we nog nooit in een haven gezien. Nadat we even geralexed hadden bij het zwembad met uitzicht over de stad, werd het tijd voor een verfrissende douche. En die douche was fenomenaal. Je had een prive ruimte van ca 10m2 met eigen wc, wastafel, bankje en een megadouche. De hele ruimte had uiteraard airco en uit de dubbele douchekoppen (ik weet niet voor wie die 2e douchekop bedoeld was) kwam heerlijk warm water (en dat hadden we sinds La Palma niet gehad). Op sommige bootjes hier zit wel 5 man aan personeel, maar dat lijkt ons iets te druk dus doen we onze eigen boodschappen maar.
29 december Grenada	We zijn dus weer op weg naar huis. Maar aangezien we pas in augustus willen aankomen, doen we het rustig aan en varen we vandaag krap 3 mijl. We komen terecht in Dragon Bay, dat onderdeel is van een waterreservaat. In zulke gebieden mag er niet gevist worden en dat betekent meestal snorkelen in goed gezelschap. En ja hoor, ook hier weer veel tropische vissen. Eén van de mooisten is misschien wel de Stoplight Parrotfish. Deze grote gekleurde vis komen we meestal wel tegen maar het is een schuw beestje en daardoor niet echt fotogeniek. Ook vandaag niet echt goed op de foto gekregen (op Google staat er vast wel een foto voor de geinteresserden), dus dan maar een fototje van een ander soort visjes. Alleen kennen we die niet, dus is er weer een prijsvraag ter variatie op de kerstpuzzels waarmee jullie normaal de kerstvakantie doorkomen. Dit is voor ons de laatste dag op Grenada en vanmorgen hebben we ons dan ook weer uitgeklaard bij de douane. Dat was weer een mooi ambtelijk circus en we proberen ons er niet te veel aan te ergeren en ook willen we het niet steeds hier vermelden. Omdat we nog een en ander moesten doen stonden we vroeg bij het kantoortje. De douane-ambtenaar kwam echter 15 minuten te laat en de immigration-ambtenaar was zelfs 45 minuten te laat. Nadat de PC's eindelijk waren opgestart begonnen ze zuchtend en kreunend aan hun werk: onze formulieren controleren en stempelen en de paspoorten stempelen. Ondertussen namen ze het wereldnieuws door via de BBC-website, werden er een paar privetelefoontjes gepleegd en werden de laatste roddels besproken. Toen na lange tijd alles klaar leek moest ik zo'n € 7,- betalen. Ik vroeg de beste man waarvoor dat was en het verklarende antwoord was "Immigration services". Hmm, services, tja het is natuurlijk heel fijn dat zo'n man bereid is om een stempeltje in je paspoort te zetten en daar moeten we dan maar heel dankbaar voor zijn.
30 december Grenada > Union Island	Afgelopen nacht hadden we weer eens een niet-aangekondigd examen zeemanschap, dit keer was de titel: Hoe reageren Marijke en Thijs als ze al slapend 's nachts op een rif terechtkomen? Nee, helaas geen grap maar werkelijkheid. Omdat we in een reservaat liggen mag je niet ankeren maar moet je gebruik maken van meerboeien. Je legt je boot dan vast een zo'n meerboei en deze boei zit met een dik touw vast aan de bodem. Omdat we ons eigen anker meer vetrouwen dan zo'n meerboei, hadden we al snorkelend het geheel gisteren gecontroloeerd en het zag er erg solide uit en alles leek in goede staat (we zouden er zelfs een orkaan aan gaan uitrijden). Maar toen kwamen vannacht de geluiden van branding en jungle weel heel dichtbij en zo kwamen we met een bonk terecht op het rif. We schieten naar buiten om te kijken wat er aan de hand is en we zien al snel dat we gevaarlijk dicht bij de kant komen. Gelukkig liggen we met de boeg naar de rotsen en daardoor kunnen we voorzichtig op de motor achteruit varen opzoek naar dieper water. Het geluk daarbij is dat we alleen met de kiel het rif hebben geraakt en niet met het kwetsbare roer (je zou toch eens iets met je roer hebben...). In veilig water gaan we kijken wat er is gebeurd. We zitten nog steeds aan de meerboei vast alleen als we aan de lijn trekken kunnen we die helemaal aan dek halen. De lijn is niet geknapt dus blijkbaar is de schakel tussen de lijn en het betonblok losgegaan... hoe verzin je het. We pakken een andere meerboei op en maken ons en de oude meerboei hier aan vast. Van slapen kwam het daarna niet echt meer. Gelukkig ging om 6h15 al de wekker aangezien we een flink stuk willen zeilen (tegen de wind in) om weer terug te gaan naar de mooie Grenadines. Alsof er niets is gebeurd hobbelt Doen vrolijk over de golven en halverwege de middag zijn we al weer op Union Island. Daar moeten we nog wel even bijkomen van afgelopen nacht. Wederom (net als bij de roerbreuk) gaat het gesprek over of we nou pech hebben dat dit gebeurt, of dat we eigenlijk heel veel geluk hebben met de goede afloop (inspectie bij het snorkelen vanmiddag liet geen enkele schade zien).
31 december Union Island > Tobago Cays	Nadat we vannacht weer heerlijk achter ons eigen anker hebben geslapen, was het vanochtend alweer tijd, tijd voor een volgend examen zeemanschap. Dit keer was de vraag: Hoe reageren Marijke en Thijs als er een kitesurfer met zijn kite (een grote vlieger) vast komt te zitten in hun mast? Ja je verzint het niet, maar ook dit is weer echt gebeurd en we moesten er dan ook gelijk maar om lachen. Wel moesten we snel de vlieger omlaag zien te krijgen want het ding rukte behoorlijk aan onze mast. Het was even puzzelen om alle lijntjes weer uit onze mast te krijgen, maar gelukkig lukte dat zonder dat er iemand de mast in moest (en er lijken geen antennes ed kapot te zijn). De noodlottige surfer kijkt op de foto toe hoe Thijs de lijntjes probeert los te maken en ondertussen haalt Marijke met de bijboot zijn kitesurfplank op. Een andere boot heeft dan al de kite te pakken. Na dit examen halen we het anker op en varen het kleine stukje naar de Tobago Cays. Hier brengen we de rest van 2012 door en gaan we lekker een paar dagen ontspannen. Om 19h00 gaat hier al de champagne open aangezien we natuurlijk met Nederland het begin van 2013 willen vieren. Daarna vermaken we ons met de Groninger oudejaarsconverance van Rooie Rinus en Pé Daalemmer (met veel dank aan Magriet). Waarschijnlijk is deze converance nog nooit op zo'n exotische plek bekeken, maar ook hier is ie geweldig. Om middernacht zien we het vuurwerk van de eilanden om ons heen en vanaf de ankerbaai gaan er de nodige lcihtkogels de lucht.