Portugese kust en oversteek naar Madeira  



1 augustus

Nazaré >

Islas Berlenga

Vanochtend scheen zowaar de zon al toen we wakker werden, dus geen mist en ook geen bewolking. Dit had als resultaat dat het al snel warm werd en we dus weer richting zee wilden gaan. Voor vertrek nog even brood halen bij 'het mannetje'. Het mannatje is een uiterst vriendelijke man die een miniminisupermarkt/cafe heeft aan de haven waar ook brood wordt verkocht. Ik kom nu al 3 dagen bij hem en zo krijg je al snel een beetje een band. De eerste dag dat we hier waren stond ik al binnen 5 minuten bij hem om onze lege biervoorraad aan te vullen en waarschijnlijk vond hij dat wel mooi. Dus toen hij vandaag vroeg of we vandaag zouden vertrekken en ik 'ja' antwoordde was hij enigszins teleurgesteld maar gaf desondanks een ferme handdruk en wenste ons het beste. Daarna nog even met een Noors gezin staan kletsen die we al eerder hadden gezien in Figueira da Foz. Al pratende bleek dat zij hun stuurautomaat Thijs hebben genoemd, waar we uiteraard gelijk grappen over konden maken (onze stuurautomaat heet trouwens 'finger'). Vervolgens gingen we de zee op en deze was erg rustig vandaag. En dat kwam eigenlijk wel goed uit want we wilden naar een eiland varen. Dit eiland, Islas Berlenga, ligt voor de Portugese kust en je schijnt er te kunnen ankeren bij rustig weer. Al van verre zien we het aan de horizon verschijnen en hoe dichter bij we komen hoe mooier het wordt. We zoeken een plekje om ons anker neer te laten en aangezien het hier een rotsbodem is grijpt het zich in een ruk vast en liggen we als een huis (als dat maar weer loskomt, denk ik gelijk). Voor het geval het anker wel achter een rots vast gaat zitten hebben we een berglijn aan het anker met een drijvende bal er aan. Met deze lijn zou dan het anker omhoog moeten komen omdat je dan onder een andere hoek aan het anker trekt. Nadat we hebben vastgesteld dat we goed liggen, kijken we om ons heen en zien we een prachtige rots (het eiland is eigenlijk een grote rots). Op het eiland staat vlak voor waar wij liggen een oude abdij wat de monniken hebben verbouwd tot een waar fort omdat ze zich in het verleden vaak moesten verdedigen. We blazen de bijboot op en gaan het eiland verder verkennen. Het water is kristalhelder en de rotsen hebben vele doorgangen, grotten en tunnels. Het is een waar avontuur om hier door heen te varen. Ook gaan we even aan wal om naar de top van het eiland te wandelen en daar genieten we van het uitzicht. Als we terugkomen en met de bijboot naar DOEN varen zien we tot onze schrik dat een 3-tal Portugezen bezig zijn hun bootje vast te leggen aan onze ankerbal en dat ze daarbij de ankerberglijn omhoog halen. We snellen ons er naar toe en leggen uit dat het onze ankerbal is en dat dat geen meerboei is waar je aan kan gaan liggen (die liggen iets verderop). Ze verontschuldigen zich en gaan iets verderop aan een meerboei liggen. Daar gaan ze vissen en halen de ene na de andere vis omhoog. Het gaat zo goed af dat Marijke er even naar toe peddelt om de truc af te kijken. Ze hebben dan al zo veel vis dat we er ook een paar krijgen en ook worden we voor het diner uitgenodigd. En zo zitten we niet veel later met een grote groep Portugezen aan de maaltijd in de abdij. De abdij is ondergebracht in een soort vereniging en als lid kun je daar zo veel keer per jaar overnachten in een oude monnikenkamer. Onze 'ankerlichters' komen hier al 32 jaar elk jaar een paar weken naar toe. We krijgen een uitgebreide rondleiding door het fort en ze vertellen tegen iedereen dat ze zus-en-zoveel vis hebben gevangen en 2 Nederlanders. We eten een heerlijk vismaal dat uiteraard van de buitengrill komt en praten lang over vanalles en nogwat. Ook komt natuurlijk de crisis voorbij en in Nederland hebben we dan nog maar weinig te klagen als je het vergelijkt met de mensen hier. De BTW is hier dus 23% geworden, maar ook hebben de mensen hun 13e maand en het vakantiegeld moeten inleveren. Tot laat blijven we in de abdij en rond 1h00 bedanken we ze hartelijk voor hun gastvrijheid en vriendelijkheid. Als we terugvaren naar DOEN zien we dat de wind is toegenomen en ook wat gedraaid en dat onze ankerplaats niet meer zo rustig is. Er volgt een nacht met hard geschommel achter het anker en we slapen dus niet heel veel.

2 augustus

Islas Berlenga >

Peniche

Omdat we al voor de wekker wakker waren vanwege het enorme geschommel, waren we er ook al optijd uit vanochtend. De wind nam steeds verder toe en we wilden weg hier. Wel jammer, want we hadden graag nog even met de bijboot rond het eiland gevaren maar daar waren de golven echt veel te hoog voor. We halen de bijboot aan dek en daar waait hij nog bijna uit onze handen. We halen de lucht er weer uit en bergen hem op zodat we het anker kunnen lichten. Voor ons is dit de eerste keer dat we op een rotsbodem ankeren en we hebben dus geen idee of en hoe het anker los gaat komen. We varen er rustig naar toe en halen de ankerketting binnen. Op het einde heeft de ankerlier het even moeilijk en lijkt het anker vast te blijven zitten maar als we er recht boven varen komt het los en kunnen we de zeilen hijsen. We varen een klein stukje naar Peniche waar we het begin van de middag aanleggen. Daarna lekker een middagje naar het srand geweest. Daar hadden we een mooi plekje waar we een beetje konde leunen tegen wat stenen. Maar de vloed kwam er aan en die bedreigde ons plekje. Als echte Nederlanders zijn ons dierbare plekje gaan beschermen met een dijk. En die werkte zo goed, dat na enige tijd wij het enige nog droge stukje zand hadden. Op de terugweg kwamen we langs een Lidl en die zochten we al een tijdje. We hebben namelijk nog nergens afbakbrood gevonden en de Lidl schijnt het te hebben. Maar helaas, niet deze Lidl. Toch kunnen we onze voorraden weer voor even goed aanvullen en dat afbakbrood komt vast nog wel een keer. Zelf brood bakken kunnen we ook, maar dat verbruikt veel meer gas dan je doet met afbakbroodjes en heeft dus niet onze voorkeur. Vandaag is het ook precies een maand geleden dat we over zijn gegaan op water uit de watermaker. Inmiddels zijn we daar handig in geworden en zitten we in een goed ritme. Elke dag dat we varen maken we zo'n 7,5L water wat we opvangen in flessen en dat bedoelt is voor consumptie. Soms maken we nog wat meer en dat gaat dan direct de tank, die we ook wel eens bijvullen als we in een haven liggen. Dat water gebruiken we voor koffie, koken, afwassen en wassen. De smaak van het water vinden we prima en in deze koude wateren is je verse water dus ook nog eens lekker fris en een genot om te drinken.

3 augustus

Peniche >

Cascais

Na vele korte tochten mogen we vandaag een tocht maken van 45 mijl. Na het inslaan van brood varen we om 9h30 de haven uit en zetten we zeil richting het zuiden. De zon schijnt en we hebben zo'n 4 bft van achteren, prima zeilen dus. Voor de Portugese kust wordt veel gewaarschuwd voor alle gevaren. We zijn op ons hoede, maar tot nu toe valt het allemaal erg mee. Ook vandaag zijn we op ons hoede als we het gevaar van deze tocht naderen: Cabo de Roca en Cabo Raso waar het hard kan waaien. Cabo de Roca is het meest westelijke puntje van het Europese vaste land en het waait hier hard vanwege een acceleratie van de wind door een berg. En dit keer was de waarschuwing zeker wel terecht. In korte tijd ging de wind van 4 naar 5 naar 6 naar 7 bft (en heel even zelfs 8) en ging onze bootsnelheid van 6 naar 7 naar 8 naar 9 knopen (en heel even zelfs meer dan 10). Wat een spektakel om hier te zeilen. Vlak achter de kaap ligt Cascais en daar liggen we nu achter ons anker. De wind is hier nog wel vlagerig, maar gelukkig lang niet meer zo hard. Omdat we morgen naar Lissabon gaan en hier volgende week weer terugkomen, laten we de bijboot binnen en blijven we aan boord.

4 augustus

Cascais >

Lissabon

Wat de potentie had om een mooie dag te gaan worden, is uitgepakt als een poepdag. Wat nu volgt is dan ook een poepverhaal. Nadat we in een heerlijk ochtendzonnetje koffie hadden gedronken in de baai van Cascais haalden we ons anker omhoog om de Taag op te varen naar Lissabon. Als we de zeilen gehesen hebben en ruim buiten de baai zijn, zetten we de afvoer van de vuilwatertank open. In deze tank vangen we ons toiletwater op zodat we onze prestaties niet vlak bij een strand hoeven te lozen, maar veilig op zee. Normaal zie je dan in het water duidelijk even een prestatiespoor nadat de afvoer is opengezet alleen vandaag dus niet. Na enig testen komen we er dus achter dat ons boordriool verstopt is. Als veelvuldig pompen geen zin heeft, besluiten we dat we maar weer terug varen om daar met de poepklus bezig te gaan. Omdat we dat niet zo netjes vinden om in een drukke ankerbaai te doen, varen we ergens anders naar toe en laten daar het anker zakken. Helaas pakt het anker hier niet en we halen het weer omhoog. Als het anker oomhoog komt zie ik echter dat we een lange vislijn met allemaal grote korven eraan met het anker hebben opgepakt. Met grote krachtinspanning lukt het om de zware lijn van het anker af te krijgen. Als het anker weer aan dek is valt ook nog eens m'n slipper in het water. Gelukkig kunnen we die weer grijpen met de pikhaak. Dan maar terug naar de ankerbaai waar het anker wel direct pakt. Het water is hier 14 graden en dus gaat de wetsuit aan. Plan A was met een stukje tuinslang van buiten in het gat van de afvoer porren. Omdat de afvoer onder water zit mocht ook de duikbril en snorkel op. Plan A werkte niet. Plan B was met een stuk elektriciteitskabel in de afvoer prikken. Daarbij kwamen wel wat stukjes poep vrij (da's geen leuk gezicht door je duikbril), maar de grote flow bleef uit. Na even weer op krachten en temperatuur gekomen te zijn, nogmaals plan B uitgevoerd maar helaas. Toen maar naar Lissabon om daar te kijken wat we kunnen kopen om het op te lossen. We hopen iets van een veer, een gootsteenplopper of ontstopper te kunnen vinden. Helaas, zaterdagmiddag is niet heel geschikt voor dit soort producten en ook de 2 supermarkten die we bezoeken hebben het niet. Dan maar naar de watersportwinkel. En zul je zien, net als je met zo'n vraag zit, staat daar een beeldschone jongevrouw zoals ik die nog nooit in een watersportwinkel heb gezien. Met zo'n poepverhaal maak je niet echt een frisse indruk geloof ik. Ook zij had geen wondermiddel, maar wel een goedje wat je in je vuilwatertank kunt doen en dat nemen we dus maar mee. Drie uur nadat we gingen lopen waren we eindelijk weer terug bij de boot en konden we weer aan de slag. Omdat de opening niet heel ver onder water zit, hebben we de bijboot opgepompt zodat we niet weer helemaal zelf in het water hoeven. Eerst nog even porren met de kabel (plan B), maar dat hielp nog steeds niet. Toen maar eens geprobeerd met onze waterslang en een ferme straal water in de opening de vertropping los te spoelen. Helaas, plan C had ook geen zin. Maar toen was het tijd voor plan D. En de D is van DOEN en eigenlijk hadden we dus gelijk met plan D moeten beginnen. Plan D was namelijk de waterslang op de overloop van de vuilwatertank zetten en hiermee druk op te bouwen in de tank. Marijke keek binnen om te controleren of het niet uit de wc zou spuiten en toen ging de druk er op. Je hoorde de wanden van de rvs tank uitzetten met een paar knallen en toen hadden we zowaar de verlossende flow uit de opening. Snel de afvoer weer dicht want we liggen hier in een haven. Daarna zijn we de haven weer uitgevaren om de tank helemaal te legen en goed door te spoelen. Om 20h30 liggen we weer in de haven en was onze poepklus na 10 uur eindelijk voorbij. De douche was heerlijk. Dit soort dagen horen er af en toe bij en we zijn blij dat het uiteindelijk opgelost is.

 

5 augustus

Lissabon

We hopen dat we gisteren de ellende voor de rest van de maand (reis) hebben gehad en staan vol goede moed vroeg op. We staan voor ons doen vroeg op want we willen veel doen vandaag. We beginnen de dag met poetsen, Doen schreeuwde er echt om en we krijgen visite. Thijs schrobt de buitenkant en Marijke de binnenkant. Daarna nog even 3 wassen draaien met de wonderwash en wederom weer veel belangstelling van de Franse buren. De meeste Fransen reageren uitzinnig als ze ons apparaatje zien, alsof het een grootse uitvinding is. Nou vinden wij het ook een fantastisch ding, snel en doelmatig een schone was. Na al deze klussen is de ochtend voorbij en gaan we Lissabon in. We wachten eerst een half uur op een bus en denken dan we hadden beter zelf kunnen lopen. We kopen dan ook geen dagkaart maar lopen daarna 4 uur door Lissabon. We vinden het een prachtige stad. Eén groot museum, zoals een Nederlander het een boot verder omschreef en hij heeft gelijk. We nemen natuurlijk geen bus terug maar lopen ook terug naar de haven, anders zou je dat deel van Lissabon niet zien en het is overal mooi! Bij de supermarkt zien we eindelijk een boodschappentrolley. Hier zijn we al even naar opzoek en deze lijkt perfect. Dus extra boodschappen inslaan en op naar de kassa, helaas deze werd niet verkocht er zat ook geen prijskaartje meer aan en er zat een scheur in. Tja daar sta je dan met al je boodschappen...even een extra plastic zak kopen en sjouwen maar. Vanavond komt Jolijn (zusje van Thijs) en ze zou om 19 uur landen, Thijs staat sinds 19.45 al bij het hek van de haven te wachten, terwijl ze vanaf de andere kant van de stad moet komen. Echte broederliefde...Het is en voelt erg leuk en bijzonder om na 2 maanden weer even familie te zien en aan boord te krijgen.

6 augustus

Lissabon

Na gezellig lang te hebben bijgepraat gisteravond, ging vanochtend de wekker op tijd. Jolijn is namelijk een echte Portugal en Lissabon-kenner en met zo'n gids hebben we de kans om in 1 dag alles te zien wat we gisteren niet gezien hebben. Na het ontbijt lopen we langs de Taag naar een groot station hier in de buurt. Daar nemen we plaats op een terrasje voor koffie met nata's (een heerlijk Portugees minigebakje wat lijkt op een creme brulee in een bakje van bladerdeeg). Op het terras presenteert Jolijn het plan voor de dag en we worden gelijk enthousiast. We kopen een OV-dagkaart en nemen als eerste de metro richting centrum. Daar gaan we opzoek naar het postkantoor waar wij post verwachten. Geweldig dat in deze moderne tijd van snelle wereldwijde communicatie het begrip 'poste restante' ook nog werkt. We stappen het postkantoor binnen, nemen een nummertje en als we aan de beurt zijn vragen we om onze post. Eerst kijkt de postmevrouw ons een beetje vreemd aan, maar dan bedenkt ze dat ze daar een laadje voor hebben. Ze begint te graven in het laadje en pakt er dan 3 brieven uit. Wat een feest hebben we, er is post! Nu dit is gelukt, vervolgen we onze weg door Lissabon. We bezoeken de must-see punten en zo belanden we dus ook in een overvolle must-do Tram 28. Na een goede lunch nemen we een tram naar Belem. Daar waren we zaterdag ook al, maar gezien onze missie om ons riool te ontstoppen hebben we er toen niet veel van gezien. En in Belem nemen we natuurlijk de nata der nata's: een Pasteis de Belem. Op weg naar het monument der Zeevaarders komen we over een prachtig plein met windroos en wereldkaart. Marijke gaat daarbij even midden in ons Rondje Atlantic zitten om te testen hoe het is om midden op de oceaan te zitten. Het is er warm en zonnig met veel water...Bij het monument der Zeevaarders nemen we plaats achter in de r0ij met grote namen als Hendrik de Zeevaarder en Vasco da Gama. Na een lange dag vol indrukken ploffen we uiteindelijk neer op ons achterdek waar de avondzon en een verfrissend windje voor een aangenaam klimaat zorgen.

7 augustus

Lissabon > Cascais

We staan vanochtend vroeg op, nou ja om 8 uur, om met de stroom mee de Taag af te kunnen varen. We jagen onszelf en (met name Jolijn) nog even onder de douche. We varen om 9.30 uur weg en stromen Lissabon uit, er is nauwelijks wind maar genoeg stroom om op zeil de Taag af te sturen. We varen langs het standbeeld van de zeevaarders die natuurlijk vanaf het water nog mooier is, zoals zo veel zo mooi is vanaf het water. Als we de Taag af zijn is er heel weinig wind maar aangezien we geen haast hebben dobberen we richting Cascais, Jolijn kan dus lekker rustig inschommelen. Als we na 4 uur varen in onze ankerbaai aankomen waar we de komende 2 dagen met Jolijn vakantie gaan vieren is het warm, echt heel warm. We doen de standaard dingen; boot opruimen, bijboot oppompen, motortje erop, buitentafel in de kuip en ons vakantiehuis is klaar. We duiken alle drie het water in en dan ben je meteen goed afgekoeld. Het water is 17 graden en dat is best fris. We zwemmen even rond en gaan dan heerlijk op ons achterdek zitten. We verplaatsen ons na een tijdje na het voordek omdat het achter echt te warm werd, omdat we daar uit de wind zitten. Wat een luxe problemen. Aan het einde van de dag gaan we naar de Jumbo, een mega supermarkt (6000m2 echt mega dus) We scoren hier wél een trolley en gaan boodschappen bunkeren. Voldaan komen we met de boodschappen terug, nog best lastig zo'n trolley in een bijboot. De wind is zoals gebruikelijk wat aangetrokken en dus schommelen we vrolijk terug in de bijboot. Jolijn kan de komende uren verder inschommelen, want de Nortada laat even van zich horen. Klokslag tien uur gaat de wind volgens het boekje liggen en is de rust weer gekeerd in de baai.

8 augustus

Cascais

En zo dachten we dus dat de baai weer rustig was, totdat de wind toch weer ging toenemen maar nu uit een andere hoek. Resultaat was dat de hele nacht de golven de baai inrolden en wij dus een kaartje hadden voor het golfslagbad. Met weinig netto slaapuren begonnen we toch heel goed aan deze dag met koffie en verse nata's van de bakker en met de bemanning van de Ostrea. Daarna werd het al snel zo warm dat we er maar een lekker luierdagje van hebben gemaakt. Meest inspannende was misschien wel het romp poetsen en het wisselen van de lege gasfles voor een volle. Toen dat gelukt was wilde ik nog een paar broodjes bij de bakker halen waar ik vanmorgen was voor de nata's. Maar mooi niet dat ik die bakker weer terug kon vinden. En zo sjouwde ik dus een hele tijd met een volle gasfles door het hete Cascais. Uiteraard zou Marijke dat nooit overkomen, maar ja sinds zij brood halen als gebak halen is gaan zien mag die dus geen brood meer halen en is dat één van mijn taken geworden. Verder spelen we spelletjes en zwemmen we af en toe ter verkoeling. Jolijn en Marijke hebben daarbij nog het smakelijke geluk in deze decadente omgeving (Cascais is niet het armste gedeelte van Portugal) dat de Franse boot voor ons net een paar drollen overboord heeft gezet en ze zijn dan ook weer als een raket op de boot als ze er midden in blijken te zwemmen. 's Avonds nemen we nog een douche op het achterdek en zo maakt Jolijn alle facetten van het zeilersleven in een ankerbaai mee.

9 augustus

Cascais >

Sesimbra

Na een ontspannen ochtend in de baai van Cascais halen we om 12h00 het anker op. Al snel kunnen we ook de zeilen hijsen en mag de motor uit. Het waait niet hard, maar we hebben weinig haast en accepteren dus onze snelheid van zo'n 4 knopen. Omdat we vandaag door diep water gaan (ca 1 km diep), hopen we Jolijn op een dolfijnenshow te kunnen trakteren. Volgens Marijke komen ze om 16h00, maar helaas ze zijn er dan nog niet. Even later denken Thijs en Jolijn toch echt een groepje te zien aan de horizon. We ronden kaap Espichel en Jolijn heeft geluk: dit is toch echt de mooiste kaap die we tot nu toe in Portugal hebben gezien. De rotsen komen met een hoek van 45 graden omhoog en lijken wel voor het mooie uitzicht doormidden te zijn gezaagd. De onderkant van de kaap heeft vele holtes die door de golven zijn uitgesleten. Door 1 van de holtes spuit de deining met veel geweld omhoog en daarbij klinkt een spectaculair geluid. We kunnen ons voorstellen dat als je hier met mist vaart je geen idee hebt waar dit geluid vandaan komt. Zoals gebruikelijk, krijgen we ook bij deze kaap weer meer wind en het laatste stukje naar Sesimbra gaat dan ook lekker hard. Omdat in de gidsen staat dat deze haven vaak vol ligt, hopen we nog een plekje te kunnen krijgen. Maar als we in de jachthaven aankomen blijkt er meer dan voldoende ruimte te zijn en krijgen we een mooi plekje. Normaal volgt dan de vervelende papierwinkel bij het havenkantoor of douane, maar hier was het een totaal genot. De haven ziet er heel verzorgd en netjes uit (hadden we nog niet zo gezien in Portugal) en de medewerkers zijn uiterst behulpzaam. Als we klaar zijn met de papieren, krijgen we nog een welkomstmandje met een flesje wijn, een kaasje, een boekje en een aantal foldertjes over het stadje. Het zijn soms kleine dingen, maar het geeft je een heel welkom gevoel. Nadat we nog even op het achterdek wat hebben gedronken in het zonnetje, zijn we naar het restaurantje gegaan boven het havenkantoor. Vaak is dat iets heel eenvoudigs, maar hier zaten we toch echt even heel lekker te eten op een plek met een prachtig uitzicht over de haven, het dorp en de bergen op de achtergrond. Een mooiere laatste avond van Jolijn's bezoek hadden we niet kunnen krijgen.

10 augustus

Sesimbra

Vanochtend zijn we Sesimbra gaan verkennen. Het blijkt een drukke badplaats te zijn met weinig buitenlandse touristen. Sesimbra ligt op ongeveer 1 uur rijden van Lissabon en we denken dan ook dat veel mensen uit die stad hier naar toe komen voor hun strandvakantie. We lopen wat rond en concluderen dat de natuur hier mooier is dan het stadje zelf. Het natuurschoon hier is trouwens een nationaal park en heeft een beschermde status. Ook de onderwaternatuur schijnt hier erg bijzonder te zijn en ze zeggen hier dat ze de duikhoofdstad van Portugal zijn. Na de lunch brengen we Jolijn naar de bus en dan zijn we weer alleen. Niet voor heel lang, aangezien Marijke's ouders naar Madeira komen. De reis naar Madeira zijn we nu een beetje aan het voorbereiden. We bestuderen de weersystemen op de oceaan en we hopen volgende week ergens de sprong te kunnen gaan maken. Als we vanavond net aan de koffie zitten horen we opeens wat geschreeuw buiten. Als we gaan kijken blijkt dat er vlakbij een grote Spaanse motorboot stuurloos richting de havenpier drijft. We zien nog net dat een windvlaag de boot op de pier drukt. Zo'n pier is niet iets waar je kunt aanleggen en bestaat uit grote stenen blokken die schuin aflopen, een ramp voor je schip dus en je zou zo een gat in je boot kunnen krijgen. Wat volgt is een Spaans/Portugees circus waarbij niemand de leiding heeft. De havenmeester zit in een rubberbootje en peddelt met een dekschrobber om lijnen over te brengen naar de kant. We helpen door vanaf de steiger aan de lijn te trekken en zo komt het motorjacht uiteindelijk weer vrij.

11 augustus

Sesimbra >

Sines

Vanochtend nog even snel 2 wasjes gedraaid met de Wonderwash en daarna zijn we om 12h00 weer de zee opgegaan. Al snel kwam de Nortada (noordenwind) er weer bij en vlogen we richting het zuiden. De zon was er zoals gewoonlijk de gehele dag bij en we zaten lekker in zwembroek en bikini, terwijl we met een snelheid van ruim 7 knopen aan het zeilen waren. Als dit een dag van een normaal seizoen zou zijn geweest, was het zeker de beste zeildag van het jaar geworden. Maar wij mogen dit gelukkig steeds vaker meemaken. Wolken zien we nauwelijks en regen hebben we al echt heel lang niet meer meegemaakt. Om 17h30 varen we gevolgd door een Duitser en een Portugees de baai van Sines binnen. We kiezen een plekje en laten daar het anker zakken en we liggen gelijk goed. Ook de Duitser ligt in één keer goed. Maar de Portugees heeft minder geluk. Hij heeft 45 minuten en 4 pogingen nodig om zijn anker te laten ingraven. In een haven help je elkaar bij het aanleggen maar met ankeren kun je weinig anders doen dan kijken en je stiekem toch wel een beetje vermaken. Het vermaak kwam voornamelijk doordat het een erg dure, grote en nieuwe zeilboot was met allerlei mooie accesoires. Zo was dus ook het anker van hooggepolijst RVS. Dat staat natuurlijk geweldig mooi in de haven, maar we hebben wel eens gehoord dat dat hooggepolijste RVS niet zo lekker ingraafd en na deze voorstelling zullen we niet snel zelf een dergelijk anker kopen. Verder hebben we vanavond onze vaargids verwisseld. Tot nu toe bracht de Reeds Almanac ons alle benodigde informatie, maar vanaf nu gaan we voorlopig bezig met de Atlantic Islands Pilot. De windvoorspelling voor het traject naar Madeira laten echter de komende dagen nog veel wind uit het zuidwesten (en daar moeten wij uitgerekend naartoe) zien en daarom zullen we het ons hier in Sines maar eens even gemakkelijk gaan maken. De baai is beschut en het strand is vlakbij en daar zal het dus niet aan liggen. Morgen zullen we eens aan land gaan en het stadje verkennen.

12 augustus

Sines

In Nederland is het mooi weer, wat heel fijn is voor de mensen daar. Maar wij hebben er hier een beetje last van omdat we nu niet naar Madeira kunnen. Hoe zit dat? Boven Scandinavie ligt een sterk hogedrukgebied. Dat hogedrukgebied zorgt voor een zuidoostelijke wind in Nederland en dus een aanvoer van warme lucht. Echter dat hogedrukgebied houdt ook de depressies (lagedrukgebieden met slecht weer en westenwinden) die vanaf de Noord-Atlantische Oceaan komen een beetje tegen. De depressies willen ook verder en zoeken een andere route waardoor er nu een complexsysteem een zuidelijke route neemt en het weer hier flink gaat bepalen. Morgen zal de wind hier draaien naar west en later naar zuidwest en dat zal duren totdat het koufront is gepasseerd. De verwachting nu is dat het koufront hier woensdagmiddag voorbij is en we dan weer noordelijke winden krijgen. Tot die tijd wachten we dus nog af en gaan we ons vermaken. Vandaag zijn we begonnen met een wandeling door het stadje. Het mooiste is de omgeving rond het middeleeuwse kasteel. In één van deze straten is in 1469 de grote ontdekkingsreiziger Vasco da Gama geboren. Hij was de eerste die de zeeroute van Europa naar India ontdekte (de route die Columbus een paar jaar eerder zocht maar niet vond) en hiermee een belangrijk persoon in de Portugese geschiedenis. Vanaf een mooie plek kijkt hij nu over de baai en waakt hij over DOEN. Terug op DOEN lunchen we en daarna hebben we de middag al lezend op het strand doorgebracht. We hadden shampoo en zeep mee omdat we vanaf de boot al hadden gezien dat er stranddouches waren. En zo wordt deze baai steeds perfecter om onze laatste dagen op het Europese vaste continent door te brengen.

13 augustus

Sines

Voor woensdag heeft het nog steeds geen zin om richting Madeira te vertrekken en we hebben dus vandaag alle tijd. Even spelen we nog met de gedachte om naar de Algarve te gaan, maar we vinden het hier eigenlijk wel prima en blijven dus in Sines totdat we goede wind hebben. De ochtend gaat snel voorbij met koffie en een paar kleine klusjes. De verstaging krijgt een poetsbeurt en de terminals aan dek krijgen een laagje kit om roestvorming tegen te gaan. Verder tanken we onze vaste dieseltank vol met de diesel die we nog in jerrycans hebben. Nu zijn alle jerrycans weer leeg en kunnen we morgen 120L diesel gaan tanken in de jerrycans. In totaal hebben we dan 200L diesel mee en daar gaan we hopelijk heel weinig van gebruiken. 's Middags lezen we weer lekker wat op het strand. We zwemmen wat en nemen een frisse douche. Dan met onze boodschappenkar op weg naar de supermarkt om alvast een eerste lading etenswaar in te slaan. Tijdens de oversteek van Biskaje hebben we maar één iets gemist en dat waren de Pringles voor de nachtelijke uren. Tot nu toe waren de Pringles altijd erg duur in Spanje en Portugal maar vandaag hebben we geluk: 3 halen en 2 betalen. En zo gaan er dus 6 bussen mee de oceaan op. Op de foto boven zie je onze boodschappenkar in actie. Gelukkig was het hier bergaf, maar aan het einde van het weggetje bleek dat onze kar een ware SUV is en ook over onverhard terrein z'n weg vindt. Op het strand hebben we hem maar even gedragen tot de bijboot. Dan met kar en al in de bijboot door de branding en terug naar de boot. Dit is boodschappen doen 'the Caribbean way'.

14 augustus

Sines

Vandaag stond in het teken van de laatste voorbereiden voor het vertek van morgen. We gaan vroeg ankerop en dan richting de jachthaven. Daar leggen we aan om diesel te tanken, nog wat water in de tank te doen en ook de accu's lekker vol te laden. Al snel wordt het lekker heet. Nadat we alle tanks vol hebben en even zitten bij te puffen horen we een geluid onderin de boot dat we niet helemaal snappen. Het is een soort geknisper en lijkt op druppelend water. We halen de hele boot overhoop om een lek te ontdekken maar vinden nergens water. Even later horen we dat meer boten het hier hebben en dat het het gesabbel aan de boot is van een fanatieke sabbelvis. 's Middags gaan we de laatste verse boodschappen doen en komen onderweg nog een mooi formaat kakkerlak tegen. Ooit zullen we die vrienden aan boord krijgen (dat krijg je als je in warme oorden gaat varen), maar dat moment zullen we zo lang mogelijk proberen uit te stellen. Na ons strandmomentje drinken we nog wat met de Nederlanders die we in Gijon hebben ontmoet, alweer meer dan 6 weken geleden. Na het eten bestuderen we nog even de laatste weerberichten en dan volgt de teleurstelling: windstilte t/m zaterdag. Het Azorenhoog zorgt normaal voor de noordenwind hier maar het Azorenhoogis voorlopig niet van de partij. We gaan dus morgen niet, we hebben geen zin om 500 mijl te gaan motoren in een gebied waar je normaal met de wind in je rug door heen vliegt. We hebben nog tijd en gaan nog even wachten. Misschien gaan we toch nog eerst wat zuidelijker naar de Algarve, of zelfs via Marokko als we nog erg lang moeten wachten. Voordeel van hier wachten is dat er een feesttent naast de haven staat waar elke avond live muziek is. Een meter bier kost er een tientje, we gaan er vanavond nog maar eens naar toe.

15 augustus

Sines

Geen haast vandaag omdat de wind ons nog niet naar Madeira wil brengen. Na het pannenkoekenontbijt bij Maarten en Hanneke van de Marlijn zijn we eens plannen gaan maken. Zuidelijker is de wind wel beter om naar Madeira te gaan en zo werken we plan A, B en C uit. Plan A is morgen richting Marokko varen en dan zaterdag in Marokko blijven en daarna verder naar Madeira. Plan B is morgen naar de Algarve en daar wachten op goede wind. Plan C is in Sines wachten op goede wind. Als we 's middags op het strand de opties overdenken zien we de Ostrea binnenvaren en niet veel later zitten we samen aan de strandpret. De Ostrea is op weg naar de Algarve en zo wordt plan B een gezamenlijk plan. Terug in de haven zien we een kanovlot liggen van de Duitse avonturier Andreas Gabriel. We komen net terug uit de douche en zien hem een broodje eten op de steiger. Omdat we voor 5 dagen eten aan boord hebben en makkelijk voor 3 mensen kunnen koken nodigen we hem uit om mee te eten. We krijgen een avontuurlijk verhaal over zijn reizen er voor terug. Hij reist op deze manier door Europa en is vertrokken zonder geld voor het avontuur en om aan te tonen dat ook met weinig heel veel mogelijk is. Marijke geeft hem nog een tas vol mee met spullen die we kunnen missen en we wensen hem natuurlijk veel succes. 's Avonds vermaken we ons wederom op het feestterrein en inmiddels kunnen we de lokale dansen ook al behoorlijk mee doen. We herkennen ook de muziek al en zo vermaken we ons prima. Wel lastig dat Bas Pietersen ook hier iemand heeft gestuurd voor die beruchte laatste Mojito...

16 augustus

Sines >

Sagres

Na een kort nachtje gaan we de zee weer op richting Algarve. Het is een flink stuk van ruim 60 mijl en we zijn dan ook blij als er na een tijdje wat wind komt. De Ostrea is ook wakker geworden en ook een andere HR46 vaart mee. De Oostenrijkse HR46 zet als eerst zeil en als we op de Ostrea de gennaker zien staan dan gaat die van ons natuurlijk ook heel snel omhoog. Game on! We gaan geen lullig stukje schrijven over wie er sneller was, maar oh wat is zo'n Dehler 35 snel in lichte omstandigheden. Met 7 knopen bootsnelheid werden beide HR46s steeds kleiner aan de horizon achter ons. Aan het eind van de middag valt de wind weg en moet de motor ons om Kaap Sao Vicente brengen. In de baai van Sagres gaat het anker uit en zo zijn we toch weer wat opgeschoten.

17 augustus

Sagres

Nog net geen hurricane, maar tropische storm Gordon is lekker bezig op de Atlantische Oceaan. Nou waren wij altijd al meer fan van Gerard Joling dan van Gordon, dus ook deze Gordon hebben we liever niet op ons pad. Gerard Joling heb ik al wel eens live gezien en dat was één groot feest. Zeker zijn 'Ticket to the tropics' was een grote inspiratie voor deze reis. Momenteel maken de Azoren zich klaar om Gordon over zich te krijgen waarbij verwacht wordt dat er overstromingen zullen komen door de hoeveelheid regen en ook mogelijke schade ten gevolge winden met stormkracht. Daar zullen ze waarschijnlijk niet snel 'Kon ik nog maar even bij je zijn' zingen na deze kennismaking met Gordon. Na het weekend zal Gordon richting Portugal komen en we gaan dus even scherp op hem letten. De verwachting is dat hij zal verzwakken en daar hopen wij natuurlijk op. Voorlopig dus nog even de Algarve en dat is helemaal niet zo slecht. Integendeel, we liggen hier in een sprookjesachtige baai en er is een heerlijk strand. Er is een klein dorp met wat restaurantjes en een supermarktje. Maar daarnaast is het vooral erg gezellig. Naast DOEN, liggen hier ook nog 3 andere Nederlandse boten: Momo, Ostrea en Marlijn. Vanmiddag lekker met z'n allen op het strand gezeten en ons op z'n hollands vermaakt. Het landen met de bijboot is hier wel een avontuur en dat heeft de bemanning van de Momo mogen ondervinden. Zij gingen vanochtend als eerste richting het strand en we hielden het in de gaten hoe ze dat gingen doen aangezien er wel wat branding staat. Net als ze veilig te lijken zijn geland, komt er een grote golf die de bijboot omslaat. Op dat moment zitten hun 2 zoons er nog in en ziet het er vanaf een afstand erg indrukwekkend uit. Omdat de kans op een nat pak groot was, zijn wij daarom maar met minimale bagage en in zwemkleding naar het strand gegaan met Ding. De buitenboordmotor zetten we er niet op omdat die erg slecht tegen een onderdompeling kunnen en zo hebben we een mooi fitness-peddeltochtje tegen de wind in. We kunnen net tussen een paar golven door het strand op en Ding blijft gelukkig rechtop. Aan het eind van de middag komen we er nog achter dat er een spektaculair branding strand op 5 minuten lopen ligt. Morgen zullen we eens kijken of daar een beetje kunnen surfen.

18 augustus

Sagres >

Lagos

Gordon update: vanochtend is Gordon geupgrade naar hurricane category 1. Morgen zal hij nog wat toenemen en heeft dan een wind van 75 knopen en vlagen van 90 knopen als hij morgenavond aankomt op de Azoren. Daarna is de verwachting dat hij zal afzwakken en als het goed is krijgen we er weinig van mee, maar we houden hem in de gaten. Vanochtend tijdens de koffie kregen we in de baai gezelschap van een grote groep dolfijnen. Bij gebrek aan koekjes bij de koffie was dat een prima vervanger. Vanmiddag hebben we ons vermaakt op het surfstrand. Dat golfsurfen valt nog niet mee dus heb ik me voornamelijk bezig gehouden met een bodyboard. Pieter van de Ostrea heeft wel een paar mooie rides kunnen maken staand op de plank. Om 17h00 ging ons anker weer omhoog en zijn we in een paar uurtjes naar Lagos gezeild. Daar liggen we nu ook achter ons anker en morgen gaan we waarschijnlijk de haven in. Daar schijnt een grote supermakrt te zijn waar we onze voorraden willen aanvullen. Sinds dinsdag hebben we al geen boodschappen hoeven doen omdat we groot hadden ingekocht voor de oversteek naar Madeira die we eigenlijk woensdag wilden gaan doen. Overigens hadden we wel genoeg eten ingekocht. De eerste maaltijd deelden we namelijk met 1 gast, de tweede maaltijd hebben we met z'n 4-en opgegeten, de derde maaltijd hebben we gisteren met 8 personen opgegeten en vanavond hebben we met z'n 2-en de vierde maaltijd opgegeten en de voorraad is nog niet eens op... dat is reizen met een Koolman. Morgen maar eens kijken naar een nieuw plan. Misschien dat we maandag of dinsdag kunnen beginnen aan de oversteek naar Madeira.

19 augustus

Lagos

Gordon update: inmiddels categorie 2 geworden en nu met windstoten tot 115 knopen. We gaan dus nog even wachten totdat Gordon niet meer toeneemt en we varen vanochtend de haven van Lagos binnen. De duurste haven tot nu toe, maar dan mag je wel mooi boven een marmeren vloer op de wc zitten. In de haven liggen, naast heel veel andere Nederlandse boten (veel vaste liggers hier), ook de Momo en de Ostrea. Rond het middaguur wordt het hier stikheet en moeten we echt de hitte ontvluchten. Er varen hier veel bootjes met toeristen rond en vaak is er dan ergens iets te zien. Zo ontstaat het idee om met onze drie bijbootjes op dingy-safari te gaan om deze mooie plekjes te zoeken. En die mooie plekjes waren er in overvloed. De hele middag hebben we ons vermaakt door van de ene oh-ah plek naar de volgende te varen. Het gesteente is hier wat zacht en de zee heeft mooie doorgangetjes en grotten voor ons gemaakt. We kiezen een verlaten strandje uit om te gaan picknicken en wat te zwemmen. Het is een heerlijk strandje omdat de hoge kliffen zorgen dat we in de schaduw zitten zonder een parasol mee te hoeven brengen. Op deze manier vinden wij het helemaal niet zo erg dat we ons vertrek naar Madeira hebben moeten uitstellen. Wat is dit een mooie manier van leven en wat hebben we het gezellig met de bemanning van de Momo en de Ostrea.

20 augustus

Lagos

Gordon update: de puf is er uit! Gordon heeft relatief weinig schade aangericht op de Azoren en is inmiddels geen orkaan meer. De windvoorspelling naar Madeira is ook nog eens goed voor de komende week en dus mogen we ons (voor de 2e keer) gaan voorbereiden op de oversteek naar Madeira en het afscheid van het Europese vaste land. In de ochtend doen we 3 wasjes en wat kleine klusjes totdat we omvallen van de hitte. De middag brengen we door aan het strand, met regelmatige duiken in de zee om af te koelen. Genieten wordt het als de vloed komt en een groot deel van het strand wordt overspoeld door de golven. Veel mensen (vooral Engelsen) letten niet goed op en worden verrast. Iets verderop ligt een jongedame te slapen en de golven komen steeds dichterbij. Net als iedereen wacht op het moment dat ze overspoeld wordt, komt een goeierik haar wakker maken om haar op de dreigende vloed te attenderen. Terug in de haven doen we grote boodschappen voor de komende week. 's Avonds lopen we nog even Lagos in omdat we dat eigenlijk nog niet gezien hadden. Ik word in de val gelokt en veel tijd zit ik gevangen in een bikiniwinkel om voor Marijke nieuwe bikini's uit te zoeken, wat een avondprogramma.... Maar ook dat lukt en dus zijn we nu echt klaar om de Oceaan op te gaan. Morgen ergens in de ochtend vertrekken we en dan hopen we in de loop van vrijdag aan te komen. Even dus geen berichten, maar in het weekend weer een update met dolfijnen en misschien wel een dikke vis aan de lijn...

21 augustus

Lagos >

Atlantische Oceaan

Vanochtend om 9h30 zijn we vertrokken richting Porto Santo, een eiland dat bij Madeira hoort. We hebben zo'n 450 zeemijlen te gaan. Het eerste stuk zitten we nog in de hete windstille luwte van de Algarve maar om 11h00 kan de motor al uit. We zeilen heerlijk tot we opeens vanuit het niets bijna stil staan, er is even geen wind meer, maar dan...Wordt de wind zo sterk dat we rif 1 maar overslaan en gelijk rif 2 steken in het grootzeil. Het is halve wind en nog goed te doen. Alleen komen de golven ook op 90 graden in en dat zorgt voor wat nattigheid in de kuip. We zijn nu heel blij met de (lelijke) spatschermen in de zeerailing want die houden het meeste water buiten de boot. Een grote groep dolfijnen komt even kijken en ze laten weten dat we de goede kant op gaan. Nog voor het verkeersscheidingsstelsel (een snelweg op zee voor de grote zeeschepen die we dwars moeten passeren) kan rif 2 er uit en om 17h30 zijn we uit het stelsel. Nu hebben we alleen nog zo'n 400 mijl open oceaan te gaan. Marijke maakt het eten klaar en na de afwas gaan we al in het wachtsysteem zitten. De eerst wacht is voor Marijke en duurt tot 23h00, dan wisselen we elkaar om de 3 uur af. De wind waait nog lekker door dus het rif laten we in het grootzeil zitten. In het donker komen we echt in een andere wereld terecht. Als na de zon ook de maan onder gaat, is het donker maar boven ons stralen miljoenen sterren. Het is alsof je op een dansvloer staat verlicht door alle sterren van boven en door de bioluminiscentie van het leven in het water naast de boot. (Helaas kunnen we dit niet goed op de foto krijgen) Tijdens de stukken die we met de hand sturen, kun je de sterren mooi gebruiken als richtpunt. De stuurautomaat heeft dat natuurlijk niet nodig, maar met de hand sturen houdt je soms wat makkelijker wakker. Ook worden we getrakteerd op meerdere vallende sterren en af en toe komt er een dolfijn in de duisternis voorbij razen.

22 augustus

Atlantische Oceaan

Als we uit het wachtsysteem gaan hebben we de eerste 24 uur erop zitten en zijn we 155 mijl opgeschoten. Als de volgende 2 etmalen net zo snel gaan, dan zijn we er vrijdag ochtend al. Maar de wind is aan het afnemen en inmiddels is het rif eruit en gaan we zo'n 5 knopen. De zon straalt hard en we zitten al vroeg in korte broek. We hadden nooit gedacht dat het op zee zo warm kan zijn. Tijdens de oversteek naar de Carieb later dit jaar zal het warm zijn, maar dat we het hier al heet hebben is een aangename verrassing. De watertemperatuur is ook al flink opgelopen en schommelt rond de 25 graden en dat is een stuk warmer dan de 17-18 graden die we in Portugal hadden. Hoe dat kan, snappen we niet. Misschien iets voor een nieuwe prijsvraag. De wind komt nog steeds van opzij en dan kan dus de gennaker op. Bijna de hele dag blaast ons mooie grote zeil ons hard naar Porto Santo. En ook de dolfijnen laten zich weer regelmatig zien. Deze 2e dag valt reuze mee. Omdat we de 1e nacht vaak niet kunnen slapen door alle geluiden en bewegingen die je bij een schip op volle zee hebt, is de 2e dag meestal een dag van doorkomen en weinig woorden. Misschien valt het dit keer wel mee omdat we ons er beter op hebben voorbereid dat dit de minste dag zou zijn. De maaltijd is wederom erg lekker en we houden hetzelfde wachtsysteem aan.

23 augustus

Atlantische Oceaan

Tijdens de nacht is wind nog verder weggevallen en om 6h00 starten we de motor om nog een beetje voortgang te maken. In de 2e 24 uur leggen we 131 mijl af, we zullen dus niet meer 's ochtends aankomen. De 2e nacht was nog warmer dan de eerste en zaten we de 1e nacht nog in ons zeilpak (uit gewoonte), nu zitten we er lekker zomers bij. Ook slapen we een stukje beter dan de eerste nacht. Echt heel lekker om zo de nacht op zee te kunnen doorbrengen. Wat ook anders is dan de verwacht is de leegte van de oceaan. Zo leeg is die namelijk niet. Per dag komen we meerdere schepen tegen en vandaag lagen we zelfs met een groot zee schip op bijna aanvaringskoers. Het leek goed te gaan maar toch verlegde het schip zijn koers. Via de marifoon hebben we even contact en hij maakt inderdaad een uitwijkmanouvre. Volgens ons niet echt nodig, maar toch fijn dat die zeeschepen liever niet in de buurt komen van ons kleine bootje. Gisteren kwamen we ook nog een andere zeilboot tegen. Hij riep ons op via de marifoon en we hebben zo even kort gekletst over waar vandaan en waar naar toe etc. Het was een Fransman die met een catamaran op weg was van de Canarische eilanden naar Gibraltar. Wel knap, want op dat stuk heb je vrijwel altijd tegenwind. Later dit jaat gaat hij terug naar de Carieb en misschien treffen we hem daar nog eens. Verder zagen we nog iets in het water bewegen dat geen dolfijn was maar groter, misschien een walvis? Over vis gesproken: we hebben er nog geen gevangen. De enige keer dat het beetalarm afging, hadden we een plasticzak aan de haak. Die hebben we maar niet opgegeten maar netje aanboord genomen en weggegooid.

24 augustus

Atlantische Oceaan >

Porto Santo

De zonsopkomst is vandaag dubbelfeest. Het moment opzich is altijd al heel bijzonder om mee te mogen maken op zee, maar nu lag er een 2e wonder aan de andere kant van de zon: de conturen Porto Santo. Het eialnd is zo'n 500 meter hoog en is dus van een behoorlijke afstand al te zien. Niet veel later zien we ook de conturen van het nog hogere Madeira opkomen aan de horizon. De wind is nog steeds weg. maar desondanks hebben we een goede nacht gehad. Tussen de wachten slapen we nu goed door en tijdens de wacht slapen we korte stukjes van 15 minuten in de kuip op de bank buiten. Vanaf het moment dat je een schip voor het eerst ziet totdat het dichtbij is, duurt zo'n 30 minuten en daarom durven we wel 15 te slapen. Daarnaast hebben we nog een AIS radar-alarm aan staan voor het geval er toch een schip in de buurt komt. We hebben de afgelopen 24 uur 138 mijl afgelegd helaas alles op de motor er was geen zuchtje wind. Wat wel een klein voordeel was is dat we de radio in de kuip aan konden zetten. Als we op de motor varen hebben we namelijk meer dan genoeg stroom. Zo werden de wachten heel relaxed, beetje muziek luisteren, sterren kijken en een beetje dutten. Thijs maakt zich al vroeg klaar voor de aankomst, traditioneel volgt een scheerbeurt zodat de zeebonk er piekfijn uitziet bij aankomst. Een douche moeten we er even bij bedenken die volgt vanmiddag. De laatste uren worden de contouren steeds duidelijker en krijgen we langzaamaan een beter beeld van Porto Santo. Om 14h00 precies liggen we na 76,5 uur varen vast in de haven van Porto Santo. We hadden gerekend op zo'n 75 uur, en dat is dus niet zo heel slecht ingeschat. Het was een rustige oversteek, maar we hebben ons van begin tot einde vermaakt. Vanmiddag zagen we zowaar nog een vliegende vis over het water heen scheren. Vooral door onze goede laatste nacht voelen we ons topfit bij aankomst. Toch gaan we vandaag nog niet de bergen beklimmen, maar lekker luieren op het strand. De waterthermometer geeft hier 28,2 graden aan, dus dat zwemmen zal wel goed komen. Jullie kijken vandaag natuurlijk elk uur op de site voor de update, en daarom zetten we het er nu al vast op (normaal doen we dat pas 's avonds). Jullie hebben trouwens wel een telefoontje gemist. We hebben namelijk elke dag de satelliettelefoon aangezet om te kijken of we een berichtje hadden. De eerste die ons een berichtje stuurt bellen we terug, hadden we maar bedacht. Maar ja, als niemand een telefoontje wil...

Toch nog even een avondupdate met 2 foto's van het strand. Het water is echt veel warmer hier en zwemmen doen we zonder wetsuit (een paar dagen terug in Sagres had ik nog wel een wetsuit aan bij het surfen). Het strand begint direct naast de haven (helemaal aan het einde op de foto hiernaast), maar omdat we 4 dagen niet gelopen hebben lopen we eerst een heel stuk over het strand. Bij het dorp leggen we onze handdoeken neer en vermaken we ons een paar uurtjes al lezend en zwemmend. Het dorp ziet er prima uit en we lopen zelfs al direct tegen een supermarkt aan. Terug in de haven nemen we een welverdiende douche en da's echt genieten na een tijdje op zee. Morgen volgt de grote verkennning van het eiland.

 

25 augustus

Porto Santo

Ondanks onze fitheid na de oversteek, hadden we blijkbaar toch nog wat slaap in te halen. We lagen gisteren dus vrij vroeg op bed en vanochtend ging het rustig aan. Gevolg van deze rust was wel dat we Porto Santo zijn gaan verkennen vanaf 11h00 en dus een heerlijk hete middag op het programma kregen. Allereerst zijn we naar het nabijgelegen dorpje (en tevens hoofdstad) Vila Baleira gelopen. Een schattig dorpje dat een echte eilandsfeer ademt zoals je dat ook op Terschelling voelt. In een supermarkt kopen we wat water en brood voordat we verder wandelen richting één van de bergen van Porto Santo: de 437m hoge Pico do Castelo. In een kleine twee uur omhoog lopen in de hitte bereiken we de top waar we genieten van het uitzicht. Vanaf hier zie je het hele eiland en ook Madeira is goed te zien. Op de top staat ook een klein 16e eeuws fort waarvandaan ooit werd gewaakt voor de komst van piraten. Tijdens de afdaling raakten we het pad kwijt en van Bear Grylls weten we dat je dan een rivier moet volgen. Al snel vonden we een droge rivierbedding en vandaaruit vervolgden we onze wandeling. Door droog en warm terrein ging het verder en we werden warmer en warmer. Vooral Marijke greep elke vorm van begroeiing aan om even in de schaduw uit te rusten. Toen we onze weg weer terug hadden gevonden, besloten we nog via een berg van 183m naar de haven terug te gaan. Halverwege staat een restaurantje op de kaart en daar kunnen we dan even op krachten komen, ons water en de broodjes zijn inmiddels bijna op. Het restaurant heeft een mooi groot terras met een prachtig uitzicht en het restaurant gaat om 19h30 open... het is dan 15h00. We blijven toch even zitten en lopen dan verder naar het bergje van 183m bij de haven. Daar aangekomen worden we weer getrakteerd op mooie uitzichten en ook staan er nog een aantal authentieke windmolens. Ooit stonden er vele van dit soort windmolens op het eiland en deze werden gebruikt om graan tot bloem te malen. Vanaf dit punt blijkt er helaas geen route naar de haven te zijn, die aan de voet van het bergje ligt. In ver omlopen hebben we niet zo zin en dus gaan we het avontuur tegemoet: recht naar beneden. Het is een stijle afdaling over dor terrein met rotsen, losse stenen en zandvlaktes. Sommige stukken zijn te stijl en lijken op zwarte skipistes. Waar we gaan glijden stoppen we even en zoeken dan een route die opzij gaat. Dan komen we weer bij een opgedroogde rivierbedding en die gaan we volgen naar beneden. Soms weer heel stijl, maar wel grote rotsen gelukkig en die zorgen voor de benodigde houvast. De rivierbedding gaat onder een weg door en komt uit op het strand. Daar aangekomen nemen we direct een verfrissende duik in het water. We houden de schoenen aan omdat deze in het laatste stukje erg smerig zijn geworden toen bleek dat er toch nog een beetje water stond en we wegzakten in de braggel. Via het strand lopen we terug naar de haven en daar pakken we een boek en zwemkleding en de rest van de middag liggen we aan het strand bij te komen. Een heerlijke dag op een mooi eiland. Wat vooral erg bijzonder is, is dat we onze zeilreis kunnen combineren met klimtochten nu we bij de Atlantische eilanden zijn aangekomen. Kusten zijn meestal lager en glooiend maar een eiland in de oceaan is niets anders dan een top van een berg die boven water uitkomt. Nou waren het vandaag misschien niet echt bergen, maar Madeira heeft al bergen van >1800m en op de Canarische eilanden worden ze nog hoger. We zullen zien welke toppen we nog zullen bereiken.

26 augustus

Porto Santo >

Madeira

Vanochtend krijgt allereerst Doen een welverdiende poetsbeurt. Ook worden er boodschappen gedaan aangezien we vandaag naar een verlaten plekje gaan. Op de terugweg van het boodschappen doen wordt de hitte al weer duidelijk merkbaar, tijd om te gaan varen dus. We verlaten Porto Santo en zetten koers richting Madeira. Het grote groene Madeira heeft een rotsachtige uitloper naar het oosten en daar gaan we ankeren in de Baia de Abra. Er staat nog wel wat deining in de baai en dus is het niet erg druk. Samen met een Fransman en een Engelsman hebben we de baai voor onszelf. Het water is nog steeds warm en is hier kristalhelder. Op de foto kun je zien hoe ons anker op de bodem ligt en zich heeft ingegraven. Maar let wel: het anker ligt op 10m diepte en zo goed kunnen we hier dus in het water kijken. We maken een korte snorkelverkenning rondom de boot en dat beloofd nog veel moois voor morgen. Op het menu staan gamba's met brood en sla. De gamba's zijn een tip van de Momo en gek dat we daar niet eerder aan gedacht hebben. Je kunt ze hier overal krijgen voor weinig en het bereiden is nog simpeler dan een pannenkoek. Ruim anderhalf uur vermaken we ons met het pellen en kluiven aan onze toch wel grote portie van 750 gram. Het is net als spareribs maar dan toch iets anders. Wat een leven.

27 augustus

Madeira

Over vandaag gaan we niet een uitgebreid verhaal schrijven, maar de foto's zeggen genoeg. We zijn in onze ankerbaai blijven liggen en zijn nu de enige boot hier. Het grootste deel van de dag zitten we onderwater en genieten we daar van de verkoeling en het natuurschoon. We zien vele vissen en vissoorten die we nog nooit eerder hebben gezien. Sommige zijn snel en daardoor weinig fotogeniek, maar de planteneters zijn er in grote getale en laten zich prima fotograferen. En daardoor is het dus weer de hoogste tijd voor... een prijsvraag. Op de foto's zijn 4 verschillende soorten vissen te zien: een gele met blauwe band en blauwe vinnen, een gele zonder blauwe band, een grijs/bruine met gele stip op de staart en een zwarte met blauwe vinnen. We zijn natuurlijk erg benieuwd welke vissoorten dit zijn en de eerste die ons de juiste namen door kan mailen krijgt wederom een eervolle vermelding op ons logboek.

De laatste foto laat overigens zien dat het avondzonnetje ons baaitje nog mooier maakt.

28 augustus

Madeira

Na nog een verfrissende ochtendduik in het water in onze baai, zijn we vertrokken naar de hoofdstad van madeira: Funchal. Onderweg krijgen we een mooie indruk van het eiland maar ook zien we de schades die zijn aangericht door de bosbranden van afgelopen zomer. Als we dichter bij Funchal komen, wordt het eiland steeds groener en het geheim hiervoor is dat ze op Madeira elke dag nieuwe wolken krijgen. De bergen zijn hier zo hoog dat de warme vochtige lucht vanaf de oceaan moet stijgen en daarbij zoveel afkoelt dat er dikke wolken ontstaan. Ook Funchal ligt dus vrijwel elke dag in de wolken, maar wij vinden dat niet zo erg aangezien we al erg veel zon hebben gehad. We leggen aan in de jachthaven van Funchal waar we een mooi plekje krijgen. Volgens onze vaargids zou het hier altijd vol zijn, maar dat hebben we vaker gelezen en wederom blijkt 'eerst zien, dan geloven' ook hier geen enkel probleem op te leveren. 's Middags lopen we het mooie Funchal in voor een 1e verkenning. Als blijkt dat er vlakbij de haven een ziekenhuisje zit, gaan we daar maar eens naar binnen omdat mijn knie nog steeds erg pijn doet en na 2 maanden aanzien we eigenlijk wel willen weten wat er aan de hand is. Na 3 balies komen we in een warm zweterig wachtkamertje en daar worden we zeer aardig geholpen door de secretaresses. Na een tijdje wachten mogen we bij een charmante orthopeed naar binnen en zij doet een aantal onderzoeken. Die laten niks geks zien en dus wordt er maar een rontgenfoto gemaakt. Ook daarop niets bijzonders. Om het helemaal uit te zoeken moet er een MRI scan gemaakt worden en hiervoor moeten we naar een ander ziekenhuis. Vandaag lukt daar niet meer, maar morgenavond om 19h00 hebben ze een plekje. Morgen dus een scan en dan later deze week weer naar de charmante orthopeed voor de uitslag. 's Avonds eten bij één van de restaurantjes aan de haven en daar worden we opeens in het Nederlands aangesproken door de ober. Hij blijkt een Zuid-Afrikaan te zijn en vandaar dat we gewoon in het Nederlnads kunnen bestellen. Verder zijn we druk bezig geweest om een auto te reserveren voor de komende week aangezien Marijke's ouders morgen hier landen. Tot op heden is dit steeds niet gelukt en we hopen morgen op het vliegveld nog iets te kunnen regelen.

29 augustus

Madeira

Allereerst excuses voor de lange radiostilte. Bijna een week geen verbinding met internet kunnen maken, maar nu dus allemaal veel leesplezier gewenst!

Sinds lange tijd ging de wekker vandaag eens vroeg omdat we een bus moesten halen naar het vliegveld. Daar haalden we Marijke's ouders op en ook pikten we daar een huurauto op. Na een kopje koffie op het vliegveld zijn we weer teruggereden naar Funchal. Daar gingen Marijke en Magriet met de auto verder naar het hotel in Calheta en Henk en ik zeilden Doen naar Calheta (jaja, Henk is nu dus ook oceaanzeiler). In Calheta blijkt dat we een goede locatie hebben gekozen: hotel en haven liggen naast elkaar en zien er beide prima uit. Henk en Magriet hebben vanalles voor ons meegebracht en de 'Krant uit het Noorden' maakt veel indruk, bedankt! 's Avonds rijden we nog even terug naar Funchal om een MRI-scan te maken van mijn knie. Hopelijk komt daar wat uit want het gaat steeds meer pijn doen.

30 augustus

Madeira

Vandaag verkennen we het westelijke gedeelte van Madeira. Hoog op een berg beginnen we met een koffiepauze met nata's. We vervolgen de weg door de bergen naar de noordkust. Daar gaan we picknicken op een beginplaats van een wandelroute. Blijkbaar is de picknickplaats populair want al snel worden er 2 busladingen met mensen losgelaten. Daarna volgt een wandeling langs een levada, dat is een soort irrigatiekanaal. Het is een heerlijke kennismaking met de natuur van Madeira. Na de wandelingen nemen we een route langs de kust weer terug en onderweg zien we duidelijk de schades die de bosbranden van eerder dit jaar hebben aangericht. Maar ook zien we onderweg de meest prachtige bloemen en planten en ook heel veel bananenplantages.

31 augustus

Madeira

We zitten op tijd in de auto om vandaag Funchal te gaan bekijken. We beginnen bij het ziekenhuis om te checken of de uitslag van de MRI-scan er al is. Hier hadden we vanochtend een mannetje van de haven al voor laten bellen, maar de taalbarriëre is iets te groot. Er was al weer opgehangen met de mededeling dat er geen uitslag was maar wanneer dan wel... We besloten er zelf maar even langs te gaan en te gaan vragen. Helaas echt geen uitslag eventueel morgen, jaja op zaterdag of maandag. Nog even afwachten. Vlakbij het ziekenhuis is de markt van Funchal, echt prachtig allerlei soorten groenten en fruit en allemaal vers van het land. Daarnaast is er een mega vismarkt met de ene vis nog groter en enger dan de andere. Sommige met een enorm grote bek, Marijke hoopt deze nooit te vangen, wat een kop. We wadelen langs de historische route met af een toe een stop op een bankje in de schaduw. Het is heerlijk warm weer om een stad te bezoeken. We zien een echt fort dat ooit werd verdedigd tegen de piraten, nu is het er rustig met prachtige bloemen. Helaas speelt de knie van Thijs steeds meer op en vindt Henk het ook wel mooi geweest en dus rijden we aan het eind van de middag terug naar Calheta. Daar gaan we nog even relaxen bij het zwembad van het hotel en dan lekker eten langs de haven.